Dziś narzekam.
Kręgosłup dalej boli pomimo zastrzyków, a leki rujnują żołądek i jelita. Przestałam je już brać. Dostałam skierowanko na rehabilitację, zaczynam 4 lipca.

Oprócz dzieci nic mnie nie cieszy.

Od ponad tygodnia mam teściową na karku, jeszcze do wtorku...

Dzieciaki są takie słodkie, z dnia na dzień mądrzejsze, ćwiczenia przynoszą zamierzone efekty. Rosną w oczach.

Od tamtego tygodnia coś im się pomieszało, zwłaszcza Szymkowi. Przesypiał do 3/4 teraz pobudki co 3 godziny i tak jak dziś 12,3,6.30. Załamka :/

W ciągu dnia brakuje mi czasu, 24 h to za mało. Dzieciaki wstają o 6/6.30 dzień zaczynamy od kaszy. Następnie przez ok 3 godziny są aktywne, zabawa, ćwiczenia, mycie, przebieranie z nocnych ubranek. Ok 9 idą spać, ze snem bywa różnie, czasem prześpią 2 godziny, czasem drugie budzi się po pół godziny. Ja w tym czasie ogarniam siebie, dom, nastawiam pranie, kombinuję co na obiad. W zależności od tego ile prześpią potem w ruch idzie słoik, w niedługim czasie mleko. Czasem już po godzinie. Potem idziemy na działkę/spacer/zakupy albo dalej dom, wszystko w zależności od pogody. W ruch idzie mata, zabawki. Przebywają też same w łóżeczku, uczą się same przebywania ze sobą. Jak im coś wypadnie z rączki, wtedy im podaję. Do tego idą w parze wigibasy łóżeczkowe. Zazwyczaj o godzinie 15 i 18 jest mleko. Wieczorem kleik ryżowy, a przed jedzeniem ćwiczenia i mycie. W trakcie przebieranie z pieluch. A ja, gdzieś w tym wszystkim gotuję i jemy obiad, podlewam kwiaty na działce, wywieszam pranie etc itp. Aha i odczuwam bóle kręgosłupa. Jak się rozchodzę jest lepiej, najgorzej w nocy i rano.
Na szczęście maluchy zasypiają dosyć wcześnie, ok 20/21. Małgosia zasypia zupełnie sama. Szymek potrzebuje utulenia na rękach. Dopiero wtedy luknę dłużej w net, zadzwonię do koleżanki albo po prostu nic nie robię. Co w ciągu dnia zdarza się bardzo rzadko. Po całym dniu, pomimo, że maluchy są zazwyczaj grzeczne, jestem bardzo zmęczona.

A dziś od rana słoneczko, może będzie lepszy dzień. Oby...

Tego to jeszcze nie grali... Mój cykl trwał 23 dni. :/ Nigdy tak nie miałam. O co chodzi to nie mam pojęcia. Wstałam rano, idę do łazienki, ściągam piżamowe portki, a tu zalana krwią jestem.

Dzieć wykąpany, najedzony, czas na wygłupy z matką na łóżku

Czyje to stopy...? Główna wygrana... wygibasy z maluchami na mamino-tatusiowym wyrku
Kto pierwszy ten lepszy

Zbieram się i zebrać się nie mogę...

A więc...

SZYMUSIOWE PRZEWRACANKI

To się chłopak rozbrykał, prawy boczek, lewy boczek, baaa nawet na brzusio sam się przeturla, łapie sobie stopy w rączki, dotyka kolanek, bryka, bryka, bryka, a do tego gada jak najęty. Co się nasiłuje z osą, żyrafą, kostką i innymi zabawkami to jego. Umiejętnie wszystko chwyta. Dziś nawet pałąk od maty nóżkami przewrócił.

MAŁGOSIOWY LEŃ

No tak przecież to jest panna, panna leniwa. Przewraca się na boczki ale tak jej się nie chce, tak się nastęka, najęczy. Jest stworzona ale do poruszania tyłkiem i nóżkami. Oj będzie z niej tańcownica... na pewno nie w mamę.

ANIOŁKOWE DZIECI

Może trudno uwierzyć ale te dzieci są małymi aniołkami. Odkładam do łóżeczka, Małgosia sama zasypia bez żadnych wariacji. Leżą na macie bawią się zawieszkami nawet godzinę, nie jęczą, nie płaczą. One się tak często uśmiechają. Leżą na łóżku, zabawki idą w ruch. Ćwiczymy, płaczu nie ma. Tak jakby wiedziały, że to dla ich dobra. Szyszaki to słodziaki

ps Iście chaotyczny ten wpis ale i dzień był intensywny.

Zakopałam się... staram się wydobyć z tej przepaści...

Denerwuje mnie wiele rzeczy, a zmienić tego nie mogę... Może po prostu się pogodzić.

Wiele pytań... dlaczego, po co, nie warto...

Więcej nie chce mi się opisywać. Bo i po co...

A słoneczka śpią w łóżeczkach

Dziadek czyta bajki... ma jakiś magiczny głos, cisza jak makiem zasiał... A może już do tego porannego czytania się przyzwyczaiły.

Dzisiejsza noc :
zaśnięcie o 21, 3 rano mleko, po 6 kleik ryżowy... czaruję, czaruję, niech takie noce będą w najbliższym czasie

10 grudnia 2015 - 10 lipca 2016 Szyszaki mają 7 miesięcy, korygowane 5.

Waga z dziś :

Małgosia - 6930gram
Szymuś - 7010gram

Rozmiar ubranek :

Małgosiek - 68
Szymek - 68/74

Czas pędzi jak szalony, a one rosną... z dnia na dzień potrafią coraz więcej. Przewracanki to już pikuś, na brzuszek też się udaje. Z brzuszka przeturalać się jeszcze nie potrafią, to przed nami. Same leżąc na boczku wezmą w łapki blisko znajdującą się zabawkę. Siedzieć nie siedzimy i nie próbujemy, rehabilitantka powiedziała, że mamy na to czas. No to mamy i nic na siłę. Oczywiście pozycja pół leżąco/siedząca w leżaczku na 3 poziomie np podczas karmienia jak najbardziej. Jednak na siłę się bierzemy je na kolana na siedząco. Mówią po swojemu jak najęte, Szymek odkrył swój języczek, wypycha, blu, ble... śliny lecą, uśmiać się można. W dzień coraz mniej śpią, to normalne. Maluchy na chwilę obecną nie są jakoś bardzo uciążliwe, absorbujące, płaczliwe. Nawet jak jestem sama daję sobie radę, oczywiście na koniec dnia padam. Dziś byliśmy w kościele, zachowały się po raz kolejny idealnie. Wieczorem gdy leżały już w łóżeczkach, ja na fotelu, czytam bajki, a one zrobiły odlot. Wyciszyły się. Pierwszy raz zrobiłam taki eksperyment. I jest ok. Pewnie będę to powtarzać.
Męczą mnie te wszelkie wizyty. Jest ich sporo ale dam radę, bo muszę! Bardziej męczą mnie te ćwiczenia w domu, a to pewnie jeszcze potrwa.
Lubię im mówić jak je kocham, jak duże postępy robią, jak się uśmiechają. Codziennie je chwalę, a one odwzajemniają się porannym uśmiechem od ucha do ucha. Jest cudnie!

Muszę to sobie napisać!

Spełniło się marzenie o poranku...

Po porannej kaszce (5.30) leżymy sobie w łóżku, mama, Małgosia, Szymek i tatka. I tak wszyscy razem, Małgosiek bawi się agrafką, Szymosiek żyrafką, tata przynosi kawę, leżymy...

Co tam u Szyszakowej rodziny...

Wczoraj odwiedził nas gość i to nie byle jaki... moja koleżanka ze studiów, mieszkałyśmy razem, ja łaziłam na wykłady z historii, ona z polskiego... co za czasy. 200 km mało i nie mało, a jednak nie często się widujemy. Szkoda ale cóż, najważniejsze, że kontakt cały czas ze sobą mamy. Dziś pojechała i jakoś tak smutno się zrobiło. Bywają ludzie raz poznani, a niezapomniani... Szyszaki dostały ubranka (ufff nie mieścimy się z tymi ubrankami, a i zakładać nie ma kiedy, bo a to pogoda, a i one rosną jak na drożdżach), a my dostaliśmy prawdziwe portugalskie wino, które koleżanka przywiozła z tego kraju. Ja natomiast podarowałam jej książkę, strzał w dziesiątkę

Czemu to życie tak pędzi... ? Nawet upływający czas widać po naszym piesku, który leży właśnie koło mojej nogi. Miśka, przygarnięta z ulicy ale oddana na maxa.

Szyszki po wczorajszym szczepieniu mają się dobrze, ostatnia dawka na WZW. Noce bywają różne, zazwyczaj pobudka koło 1 i 4. Czekam i czekam na te noce, kiedy będę się bardziej wysypiać. No nie mam na to wpływu... Czaruje, czaruje i tak nie chcą przesypiać tych nocy całych. Po całym dniu bywam zmęczona, padam, wieczorem zazwyczaj jeszcze prasuję, coby nie odkładać tego w nieskończoność i robię to na bieżąco. Wszystko jest pięknie, tylko te książki... tak mi tego brakuje.

Małe z dnia na dzień są mądrzejsze, czynią postępy, a ja jestem dumna... z takich Okruszków wyrosły dorodne klocki.

Tak sobie dzisiaj rano suszę włosy i myślę... kurcze szkoda, że tyle dziewczyn odchodzi/znika/nic nie pisze już po urodzeniu dziecka. Często ciążę w jakiś sposób przechodzi się z kimś, śledząc ów 'czas błogosławiony', a wcześniej okres starań. Potem szast chlast prast, a szczęśliwa mama znika. Oczywiście ma do tego prawo, wir codziennych obowiązków, przebywanie z malcem to wszystko zabiera masę czasu, a często i sił brakuje. Jednak tak smutno się robi, może nie smutno, sama nie wiem jak to ująć w słowach... No ja jeszcze nie znikłam...

Aha, dziś pierwszy raz podałam dzieciakom swojego ziemniaka z marchewką, ugotowane i zblendowane. Zjadły, żyją. Co jakiś czas będę robić im coś swojego o ile dorodne warzywka wyrosną w babcinym, a dla dzieciaków prababcinym warzywnym ogródeczku.

Już po raz któryś zauważyłam jak trzymają się za ręce. Dziś uwieczniłam to na fotce.