Małe podsumowanie maminych sukcesów
Kiedy urodził się Bartek ogarnęła mnie wielka miłość i radość, ale i strach. Nigdy w rodzinie nawet nie miałam małych dzieci i takiego malucha nie miałam na rękach. A tak była moja bratanica, ale moja bratowa nie dawała nawet przy niej oddychać a co dopiero wziąć ją na ręce. No w każdym razie nastąpiło oto: mam synka i trzeba go ubrać, przewinąć, nakarmić.
Przy pierwszym podejściu do przebrania ręce trzesły mi się jak cholera. Powoli na wdechu zakładałam wszystko, modląc się by dziecku nie urwać ręki. No i w dniu wypisu ze szpitala już pewnie działałam z ciuszkami. Cóż pieluchy! To do dziś sprawa trudna. Nie sama zmiana tylko ogarnięcie sposobu na nie osikanie czegokolwiek. Mój syn ma moc wyczekania momentu kiedy uwolnię go z pieluszki jednorazowej, asekuracyjnej tetrowej i będzie mógł zasikać cokolwiek. No i rada dla przyszłych mam chłopców: może tylko ja o tym nie wiedziałam, ale zakładając pieluchę trzeba siusiaczka skierować w dół, bo inaczej usika się po pachy.
Uczę się wszystkiego bardzo asekuracyjne i staram się uwierzyć, że dziecko nie jest aż tak kruche jak mi się wydaje.
Doszłam już do odbijania na plecach i obcięłam dziś te mikroskopijne paznokietki.
Teraz jeszcze muszę odważyć się przekręcić go na brzuch, bo teraz robi to Tatusiek.
Może i ze mną jest coś nie tak, moja mama twierdzi, że matki bardziej boją się o swoje dzieci. Ja mam wrażenie, że mnie pociesza, ale nauczę się wszystkiego. A i jeszcze czyszczenie nosa to jakaś abstrakcja, ale na wszystko przyjdzie pora!

glut wygrywa bitwy, ale ja wygram tę wojnę
Jak w tytule! Dzięki Zelmie wiem jak się do tego zabrać( dzięki, dzięki!) Bartek jednak nie ułatwia. Co się zabieram do kolejnej bitwy, młody się kręci i złości jakby miał wbudowany czujnik matkowego zbliżania się do nosa! Jednak jestem bardzo zdesperowana i ostatecznie to ja wygram.
Dziś cholera zimno! Tak zmarzłam na spacerze, że szybko biegłam do domu. Jejku jak dobrze by było jakby śnieg utrzymywał się przy pięciu stopniach na plusie. Lubię śnieg, ale nie lubię jak jest zimno.
Odkryłam u mojego syna nową niepojętą dla mnie umiejętność. To, że umie osikać wszystko, to już wiem. Natomiast nie jestem w stanie zrozumieć jak zrobił to, że ma suchy bodziak a bluzeczkę i spodnie mokre. Macałam na każdą stronę i buzią dotykam i jak nic bodziak suchy reszta mokra!
Jej mój syn ma już trzy tygodnie a ja wciąż walczę z moczem!
Zresztą zauważyliśmy, że nasz pierworodny ma całkiem niezły ubaw kiedy nas obsika, ale jak wczoraj walnie kupę w ręcznik po kąpieli.
Ale rodzice cwani to wiedzieli, że syn przebiegły więc nie kładziemy bezpośrednio na ręcznik. Pielucha tetrowa musi być. Dodam, że przed kąpielą kupa też była więc młody chyba trochę zachował na czas kiedy tata czule wyciera ręcznikiem! No! Ale z każdym dniem uczymy się coraz więcej!

mama kontra glut c.d.

Dobra, wzięłam się w garść i wygrałam. Czyli kolejne doświadczenie za mną. Użycie patyczka jak korkociągu zdziałało cuda (dzięki Zelma).
Teraz kolejna wojna. Mama kontra wkładki laktacyjne. Nosz kurde znów zalałam bluzkę. Chyba do lewego cycka będę wkładać dwie wkładki l, bo jakiś taki ten cycek mało szczelny ale im dalej w las tym więcej drzew czyli nie ma przeszkody nie do przeskoczenia. Poradzę sobie ze wszystkim!

Małymi krokami do przodu
Jestem matką tchórzem to wiem. Każde kichnięcie, kaszlnięcie mojego dziecka, komunikuje mi stan zagrożenia życia z winy matki.
Sama zaczynam się zastanawiać czy to do końca zdrowe w moim wykonaniu. W końcu jest tyle wyrodnych matek, które w dupie mają swoje dzieci i jakoś ich nie pozabijały.
Moja mama twierdzi, że to właśnie bezgraniczna miłość do mojego dziecka powoduje, że tak się o niego boję. Może tak! Ale!!!!
Oto po przebrnięciu przez pierwszą pieluchę, ubranie, rozebranie, dotarliśmy do kąpieli. Higiena oczu uszu i wygrana wczoraj nosa. Choć na początku nawet noszenie Bartka na rękach to było wyzwanie to dziś noszę go nawet na jednej ręce, odbijam na plecach i przekręcam na brzuch. Wszystkie te czynności były dla mnie trudne a teraz stają się chlebem powszednim. Bałam się, bo nie lubiłam dzieci jednak poczułam tą potrzebę posiadania swoich. Zastanawiałam się co będzie jeśli nie pokocham mojego syna. Teraz nie wiem czy to możliwe, dałabym się poćwiartować za niego a ludzie to chyba myślą, że mam jakieś problemy z głową, bo cieszę się jak dziecko gdy dumnie prowadzę wózek. Dziwne jest to, że nawet cieszy mnie to, że wstaję w nocy i kiedy karmię mojego syna, mogę zerknąć na jego śpiącego ojca i cieszyć się, że ich mam. Moje dwa największe skarby.
W podsumowaniu:
Macierzyństwo to zdecydowanie HIT

Małymi krokami do przodu
Jestem matką tchórzem to wiem. Każde kichnięcie, kaszlnięcie mojego dziecka, komunikuje mi stan zagrożenia życia z winy matki.
Sama zaczynam się zastanawiać czy to do końca zdrowe w moim wykonaniu. W końcu jest tyle wyrodnych matek, które w dupie mają swoje dzieci i jakoś ich nie pozabijały.
Moja mama twierdzi, że to właśnie bezgraniczna miłość do mojego dziecka powoduje, że tak się o niego boję. Może tak! Ale!!!!
Oto po przebrnięciu przez pierwszą pieluchę, ubranie, rozebranie, dotarliśmy do kąpieli. Higiena oczu uszu i wygrana wczoraj nosa. Choć na początku nawet noszenie Bartka na rękach to było wyzwanie to dziś noszę go nawet na jednej ręce, odbijam na plecach i przekręcam na brzuch. Wszystkie te czynności były dla mnie trudne a teraz stają się chlebem powszednim. Bałam się, bo nie lubiłam dzieci jednak poczułam tą potrzebę posiadania swoich. Zastanawiałam się co będzie jeśli nie pokocham mojego syna. Teraz nie wiem czy to możliwe, dałabym się poćwiartować za niego a ludzie to chyba myślą, że mam jakieś problemy z głową, bo cieszę się jak dziecko gdy dumnie prowadzę wózek. Dziwne jest to, że nawet cieszy mnie to, że wstaję w nocy i kiedy karmię mojego syna, mogę zerknąć na jego śpiącego ojca i cieszyć się, że ich mam. Moje dwa największe skarby.
W podsumowaniu:
Macierzyństwo to zdecydowanie HIT

4 tygodnie za nami
Podsumowanie Bartkowe
Wczoraj na wadze zobaczyliśmy magiczne 4.02 kg. Gdzie masa urodzeniowa 3300 gram a przy wpisie ze szpitala 3080 gram.
Jeśli chodzi o ciuszki to zauważyłam, że rozmiar 56 stał się ciasnawy czyli już raczej ubieramy się w 62.
Mój syn stał się gadułą pospolitą i często dość głośno wyraża opinie na tematy wszelakie. Wyjątkowo zainteresowany jest tatą i z nim gada jak najęty.
Jako rodzice chyba popełniliśmy pierwszy błąd czyli Bartek śpi z nami w łóżku. Nie ukrywam, że dla mnie to też jest wygoda, jednak zdaję sobie sprawę z tego, że niedługo może to stać się to problemem. A oto Bartek dziś:


mama w połogu
Nie czuję się źle. Jak na dziś odchodów połogowych brak, ale nauczyłam się, że jednego dnia może nie być nic by następnego organizm nadrobił. Chociaż to już 4 tygodnie więc to wszystko może dobiegać końca. Jeśli chodzi o moje barbarzyńsko potraktowane krocze czyli dość spore nacięcie i jeszcze większe szycie to podobno szwy powinny się już rozpuścić. Jednak w miejscu gdzie ucierpiałam najmocniej wciąż czuję ból. Chociaż może nie ból a dyskomfort. Czasem jak się poforsuje to czuje taki dziwny ból z przodu. Waga wskazuje tą z przed ciąży, jednak to mnie nie satysfakcjonuje. Muszę poćwiczyć i chyba zacznę od jutra jakieś delikatne ćwiczenia robić. Karmię piersią i nie stosuję żadnej diety. Bartek toleruje mój sposób odżywiania.

Nie mogę uwierzyć, że ten rok tak szybko zleciał. Jakoś nie wierzę w to, że ja w ogóle byłam w ciąży i gdyby nie leżący obok mnie Bartek to powiedziałabym, że to jakiś żart.
Z racji przygotowań do świąt zrobiłam zakupy na allegro i będziemy gwiazdorzyć.

A w piątek będziemy mieć równo miesiąc!

Mamy miesiąc
Sama nie wierzę, że to już miesiąc. O tej porze byliśmy już na porodówce. No to jakieś małe podsumowanie? Hmm...
Bartek to skarb, nie wiem skąd te opowieści o ciężkich nocach i w ogóle ciężkich chwilach.
Lepiej nie zapeszać, ale jakoś tak wszystko ogarniam.
Co do zdrówka to dzięki Bogu nie wiemy czym są kolki. Bartek puszcza bardzo głośne bąki i zdecydowanie słychać też kiedy to nie bąk a kupa . Tata to nawet wieczorami zgina mu nóżki do brzuszka i wszystko pięknie 'ulatuje'. Mały się nie męczy a my cały czas mamy ubaw, bo może z niejednym dorosłym w kwestii głośności konkurować.
W kwestii spania to chyba na razie nie będziemy dyskutować i mały śpi z nami. Zresztą różnie to bywa bo w tej chwili śpi w łóżeczku i mu to nie przeszkadza.
Jeśli chodzi o nas to jesteśmy bardzo mobilni. Ja codziennie o ile nie pada to śmigam sobie na spacerki choć muszę się trochę z wózkiem namocować, ale daję radę. W weekendy wsiadamy do samochodu z tatą i odwiedzamy wszystkie babcie. Mamy tyle kochanych ludzi wokół siebie, że pieluch to nam chyba do wiosny starczy .

5 tygodni, kp, seksi mama i wiele innych, które mam w głowie a na pewno zapomnę napisać

Bartek skończył już 5 tygodni. Mamy już za sobą, krótsze spanie, gadanie i komentowanie mamy i taty. No i ważymy już 4,27. Z co tygodnowego ważenia wychodzi nam, że przybieramy średnio 250 gram na tydzień. Noce są w miarę stabilne, czyli budzimy się o 2 czy 3 w nocy i potem o 6 rano. Codziennie koło 11 spacer i tak dni płyną. Od godziny dzwonię i próbuję nas zapisać do ortopedy, ale to jakaś abstrakcja! Jeśli chodzi o spanie to zależy od Bartkowego nastroju, albo śpi z nami, albo w łóżeczku. Nie robię już w każdym razie z tego żadnej ideologii. Będę się martwić później!
Szczepionka na gruźlicę się zmienia w różne kolory tęczy, no ale tak miało być, chociaż jakoś mi się to nie koniecznie podoba. Boję się kolejnych szczepień. Tyle strzykawek na raz? Umrę na zawał!
A oto i my dziś:



W przyszłym tygodniu idę do ginekologa więc dowiem się co w trawie (dosłownie) piszczy. Chciałabym się wydepilować, ale się chyba boję. Czekam jednak na tą wizytę, bo coraz częściej mam chęć przypomnieć sobie co znaczy być kobietą i spędzić noc z Tatuśkiem. Jednocześnie czuję się trochę dziwnie. Jak to Zelma pisała 'Like a Virgin' pasuje idealnie!
Karmienie piersią i wspólna noc. Oto jest pytanie! Czyli cokolwiek by się nie stało to musi to być w biustonoszu. Już tłumaczę.
Otóż postanowiłam pod choinkę poprosić Tatuśka o seksi bieliznę i nawet wybrałam model w sklepie internetowym, więc muszę się zmierzyć. Do tej pory jak ściągam stanik to pod prysznic, no ale... Więc stoję w łazience biorę centymetr, mierze tu, mierzę tam i patrzę a tu mleko mi po brzuchu cieknie! Łe? Nie chcę się kochać i zalać mojego faceta! No takie o przemyślenie!
Dobra zbieramy tyłek na spacer, bo to grzech z takiego słońca nie skorzystać!

Cicha noc
Czy to kolka czy nie?
Niby Bartek nie ma problemów z brzuszkiem, bąki puszcza głośne, kupa jest jednak są dni i noce kiedy potrzebuje do tego więcej siły. Pytam więc na około czy to kolka skoro się męczy i pręży lecz marudzi a nie zanosi się płaczem. No podobno to nie kolki. Jednak skoro Bartkowa mama to matka wariatka, to poszła do apteki i Espumisan kupiła. Decyzja spróbujemy na noc, bo o ile w dzień mogę brzuszek masować, przyginać nóżki tak w nocy jestem na to za mało przytomna.
Daliśmy z Tatuśkiem wczoraj najmniejszą dawkę i mały pięknie spał aż do 4 rano i to w swoim łóżeczku!
Postanowiłam o ile to nie kolki to mały ma ciężko! W dzień niech pracuje i uczy się sam jak sobie z rewelacjami takimi radzić. No a w nocy niech odpoczywa by mieć siłę na dzień następny.

a może jednak skok rozwojowy?

No to pytanie! Podobno między 5 a 6 tygodniem życia następuje skok rozwojowy. Po marudnym piątku i sobocie. Dniach które Bartek spędził by najchętniej przy mamie i jeszcze lepiej na cycku teraz wróciło wszystko do normy. Uparłam się, że moja dieta nie będzie inna z tego powodu, że karmię więc to na pewno nie to co jem.
Espumisan mały dostał w piątek na noc i w sobotę, wczoraj nawet mi do głowy nie przyszło. Bartek grzecznie spał nie marudził w razie potrzeby puścił bączka. Po za tym budził się regularnie co 3 godzinki na karmienie.
Może jestem nadgorliwa, ale będę sobie 'matką wariatką' a moje dziecko niech śpi spokojnie.

Ja wiem, że ściana do remontu, ale patrzcie mój syn ma i psią mamę- Zuzannę