14t2d wg OM
14t6d wg USG



Taaaaak!!! Jeeeest!!! Żyje, rośnie, ma się dobrze 93 mm crl, obwodu główki nie pamiętam, ale na pewno wszystko dobrze

Mimo wszamanego Prince Polo dzidziuś nie chciał współpracować, muszę jednak jeść lody jak poprzednim razem Ale, ale jest aż 51%, że to dziewczynka, no a przynajmniej nie ma śladu jajeczek ;P

Wyszłam z przychodni pijana ze szczęścia, jakbym się dowiedziała, ze wygrałam 6 w lotto, starałam się o tym nie myśleć, aby nie płakać z radości przy ludziach. Zanim dojechałam do domu, to już na szczęście ochłonęłam. W drodze kupiłam w Pepco rożek z różowymi piórkami, bo mam teraz hopla na punkcie tych wzorków z piórkami. W razie czego do chłopaka też będzie pasował. Dziewczęcych pajacyków na razie nie mam jeszcze odwagi kupić, acz najważniejsze że żyje i ślicznie rośnie, wszystko zawsze pięknie się zgadza Hurra


Dziękuję za wszystkie kciuki i mentalne wsparcie :*

14t4d wg OM


Chodzę na NFZ i prywatnie, więc wizyty mi się tak skumulowały w tym tygodniu, że dziś miałam na NFZ, a jutro jest prywatna. Ta dzisiejsza nic nie wniosła, ten komunistyczny sprzęt jest tak słaby, że ledwie widać plamy, zarysy dziecka. Wiadomo, gdzie są nogi, głowa czy brzuch i tyle. Jakość nieporównywalnie gorsza od tej, jaką mam prywatnie. Pani doktor na NFZ przemiła, ale nie mam do niej zaufania... dzisiaj usilnie próbowała kilka razy zmierzyć CRL dziecka i tłumaczyła mi, że się nie udaje, bo się zwinął w kuleczkę. Ja się dziwię, że na NFZ mierzą jeszcze CRL na tym etapie. W poprzedniej ciąży mierzyli już główkę, kość udową Arturkowi... ale teraz na tym słabym usg nie da się w ogóle dostrzec kości udowej, wiec cóż.
Po badaniu na samolocie wyszło, że mi sie macica napina, więc dostałam nospę i będzie kontrola 20 lipca. Faktycznie, w nocy mnie pobolewało i zrzucałam na jelita. Rano byłam trzy razy w toalecie na dwójeczce i wydaje mi się, że tu tkwi przyczyna, jakieś wzdęcia. Zobaczymy.

Najbardziej cieszę się na jutrzejszą wizytę prywatną, bo wiem, że będzie super jak zawsze. 30 minut dla mnie, świetny sprzęt, nowoczesna pani ginekolog. Może dostanę jakieś konkretne wymiary, może uda się powróżyć płeć

No i na koniec SZOK! Artur woła kupę Jak mu zaczyna wychodzić kikucik z pupki, to staje w rozkroku, klepie się po pupie i narzeka. Dzięki temu wczoraj złapaliśmy 3 kupy do nocnika O.o A myślałam, ze z kupą pójdzie gorzej niż z sikami, które najczęściej jeszcze lądują w pieluszce. Pełna akcja odpieluchowanie zacznie się w sierpniu, gdy już nie będzie chodził do żłobka, a będzie zostawał ze mną w domu.

14t5d wg OM
Wiek ciąży niezmierzalny z powodu nadmiernych ruchów dziecka



Taka sytuacja

Pani gin uruchamia głowicę, by sprawdzić pomiary dziecka oraz... płeć. Niestety, narządy płciowe zasłania wytrwale skrzyżowanymi nóżkami i stópkami. Jest tak obrócone, że gin nie może obejrzeć kręgosłupa, więc rozruszała mi porządnie brzuch, jak i kazała położyć się lekko na boku. Dzidziuś tak zaczął się wiercić i szaleć, że nie szło dokładnie nic obejrzeć. Pani gin mówi, że dawno nie miała tak ruchliwego dziecka. I właściwie zrobiła jakieś pomiary, ale niedokładne. Nawet trudno było złapać tętno tak, by maluszek nie uciekł. Między nóżki wpadła pępowina, tkwiła tam do końca badania i pomimo długich starań, Wstydzioszek nie pokazał dziś płci. Za to pogroził nam palcem i śmiał się z nas... a może do nas
Nie poznam płci przynajmniej do 14 sierpnia, to już wiem ;D Za to dzięki temu nie wpadnę jeszcze w szał zakupów i zaoszczędzę ;D

Fotki Wstydzioszka trochę niewyraźne, bo to zdjęcie zdjęcia


Edit. wprowadziłam dzisiejsze wymiary dziecka do kalendarza Belly i jesteśmy ładnie w normie

15t4d wg OM

Pierwsze ruchy smyranie i pukanie od środka, teraz tylko czekać, kiedy będą częstsze, wyraźniejsze i bardziej regularne
No i przestaję mieć przeczucie na dziewczynkę... już nie wiem sama, kto mieszka w moim brzuchu poczekamy, zobaczymy.


Arturo rozkręca się w swoim buncie, czy raczej kryzysie dwulatka... czegoś chce - ale płacze i woła 'nie' - to zabieram to, a on mocniej płacze, bo chce... i chociaż bardzo chce, to nie potrafi wziąć. Załamuje się też z byle powodu. Czasami udaje, że płacze, a za chwilę na prawdę przeżywa dramat. Za kilka chwil jednak znów biega w ekstra humorze. Raz mnie odpycha i wygania, a za chwilę przytula i nie chce bym się odsuwała. Ja też już często nie wiem co robić - czy wymusza celowo, czy na prawdę cierpi? Czy mam wytrwale być obok i przytulać, a może wychowawczo skarcić? Obrazić się czy podnieść głos? Wyjść z pokoju czy to zła postawa? Na prawdę, rozterki dotyczące opieki nad niemowlakiem typu: 'czy się najadł? jak go ubrać? jak położyć? czy mam dość mleka w piersi? (itp.)' wydają się teraz totalnie niczym w porównaniu do rozterek matki dotyczących prawdziwego wychowania, bo nie chcę przecież skrzywdzić mojego dziecka, a z drugiej strony chcę go wychować na dobrego i mądrego człowieka. Nie chcę być złą mamą, ale jak najlepszą. Gdy był niemowlakiem, pierś była dla niego lekiem na całe zło świata - wystarczyło rozpiąć bluzkę. Teraz takiego leku nie potrafię mu znaleźć, chociażbym skakała wokół niego z wszystkimi możliwościami... w końcu CHYBA któraś działa zwykle, ale dojście do tego nie bywa łatwe.


Z większych pozytywów, to zainwestowałam w siebie, zrobiłam sobie fryzurę (chociaż wiele włosów spadło na podłogę u fryzjera, to długo wyszukiwana asymetryczna fryzura na zdjęciach w necie spełniła moje oczekiwania), oko, czuję się seksi i działam na P., więc bomba
Na ogrodzonym placu zabaw na uboczu niedaleko domu poznałam spoko towarzystwo, nasze dzieci się bawią i znają się wzajemnie, a ja mam do kogo się odezwać. Sami swoi, codziennie te same osoby przychodzą.

*Artur

Dzisiaj był ostatni dzień w żłobku i nie czuję za tym większej tęsknoty, jedynie tęsknić będę za jedną panią, która była tam najweselsza, najmilsza, najbardziej wygadana i ubóstwiała Arturka. Bardzo miło ją wspominam.

Pożegnaliśmy się też ze skazą białkową Artur wyrósł z niej, od miesiąca nie ma żadnych objawów. Za radą alergologa wprowadziliśmy produkty z krowim mlekiem i wszystko jest ok

Dwie miejscówki dla dzieci ratują mi życie w te wakacje jedną z nich jest sztuczna plaża nieopodal naszego domu, gdzie są liczne zajęcia dla dzieci i rodzin, dużo zabawek. Drugie miejsce to tez niedaleko ogrodzony plac zabaw dla maluszków, gdzie bez nudy spędzamy 3 h dziennie i tak potem trudno stamtąd wyciągnąć Artura. Jest tam bezpiecznie, małe i codziennie te same dzieci, chłopcy przynoszą auta, koparki, betoniarki i bawią się w piasku, wymieniając pojazdami. Dla Artura to raj, a i ja bym często posiedziała dłużej, bo mogę tam pogadać z dorosłymi i nie mam większych zajęć z Arczim. Tylko po tych 3 godzinach chce mi się zwykle już jeść albo siusiać, albo zwyczajnie przychodzi wieczór i czas do domu.



*Maleństwo

Serduszko bije, dzieciątko rusza się. Wczoraj widziałam na NFZ na usg. Dlatego spokojnie i w dobrym nastroju mogę w niedzielę wyruszyć na tydzień do rodziców do małego miasteczka. Będzie dużo zieleni, spokój, rodzinnie i leniwie. Wielki ogród, basenik, piasek, spacery. Oczywiście z Arturkiem i z narzeczonym.

18t0d




Drugi trymestr jakoś tak leniwie mija... i raczej częściej myślę o innych rzeczach niż ciąża, która póki co jest najmniej odczuwalna, bo brzuch na razie nie przeszkadza, a mdłości minęły. Wykorzystuję dobre samopoczucie i czas dla siebie i rodziny czy znajomych. Dlatego jakoś nie mam weny pisać za często na forach czy portalach ciążowych. Chyba co innego, jak się zacznie 3 trymestr, a z nim szykowanie wyprawki i kolejne dolegliwości.

Natomiast odliczam dni do wizyty... 9 długich, wlokących się jak flaki z olejem dni. Już teraz nie mogę się doczekać, bo mocno wierzę, że wreszcie poznam płeć dziecka, byłoby wspaniale

Ruchy dziecka czuję już codziennie, to fajna sprawa, bo mniej się martwię

19t2d wg OM
19t6d wg USG


Jestem po długo wyczekiwanej, dzisiejszej wizycie Dziecko zdrowo rośnie, nerki, pęcherz moczowy są, serce czterokomorowe, ogólnie cud miód. Chciałybyście teraz poznać płeć?... Bo ja bym chciała i to bardzo ;D ;D ;D niestety, nasz dzidzia okazała się być cwanym indywidualistą i nadal się zasłania. Dziś przeszkadzały ściśnięte nóżki.

A było to tak...
Najpierw miałam usg dopochwowe i mierzenie szyjki. Piękne 4 cm, więcej niż ostatnio. Potem na tym usg dopochwowym pokazała się pupcia dziecka. Między nogami coś sterczało... też to widziałam, ale nie było dużych jajek, które nie dawałyby wątpliwości... pani gin miała ich wiele, bo ułożenie dziecka nie takie, jak powinno być - nóżki ściśnięte... Ale jednak zasugerowała chłopca, więc już miałam w głowie myśli jak o chłopcu. Czy P. zgodzi się na któreś z imion dla chłopca, które mi się podobają? Itp. pytania.
Zmieniła więc sondę i robiła usg przez brzuch, a tu gin ujrzała jakby wargi sromowe i już nie było tego czegoś sterczącego. I stawia raczej na dziewczynkę po dzisiejszym usg, chociaż mówi, że co do dziewczynek nigdy nie daje 100% pewności.
Ech, po usg to już nawet przeszła mi myśl: 'wszystko jedno, jaka płeć, byle nie urodziło się hybrydą...' Wiem, walnięta jestem ;D Tak czy inaczej mamy większe szanse na dziewczynkę, ale jednak nadal nie znamy płci na 100%. Wyszłam trochę nienasycona - cały miesiąc czekania i nadal nie wiem wszystkiego, co bym chciała.
Mam nadzieję, że za 2 tygodnie na badaniach prenatalnych sytuacja się nie powtórzy i dziecko będzie współpracować. Będzie poza tym inny gin, więc może inaczej spojrzy na sprawę ;D

Nie mam nawet zdjęcia dziecka, bo buzię też zasłoniło ręką. Chowa się doskonale w tym swoim małym, prywatnym świecie

Spędzam całe dnie sama tylko z Arturem, bo mój P. pracuje teraz aż 1,5 etatu, by inni mogli mieć urlop. Fajnie nam, aczkolwiek często tęskno za P. i mam mniej czasu dla siebie, na samotne wyjście - jestem bardzo ograniczona dzieckiem. Teściowa pojawi się 2-3 razy w miesiącu, lecz nie na takiej zasadzie, że mogę ją zostawić z Arczim, nie chce zostać z nim sama - chyba, że muszę wyjść do lekarza na przykład.
Dobrze, że przynajmniej Arczi nie ma przez to fazy 'tylko mama' i chętnie bawi sie też z tatą. Pilnuję tego, żeby i ojciec i syn nie zapomnieli o sobie. Kiedy P. jest w domu, staram się chociaż na krótko wyjść i ich zostawić albo wysłać ich samych na spacer, chociażby po to, by posprzątać sobie dom... ale najpierw facebookuję itepe ;D
Nie odwiedzam przyjaciół, bo mieszkają w innym mieście, a nie chce mi się pchać autobusami w takie upały - nie mam prawka na auto jeszcze, niestety. Teraz korzystam ze znajomości z placów zabaw i kontaktuję się z ludźmi przez internet ;D


Takie luźne myśli... gdzieś utarło się, że półroczne dziecko przesypia całą noc. Jako niedoświadczona mama, sama w to uwierzyłam. Arturo skończył 6 miesięcy i byłam szczęśliwa, że będzie spał all night... Co za bzdura wyssana z internetu, jakże pocieszająca, dopóki człowiek nie przekona się na własnej skórze ;P Otóż, dziecku po 6-8 miesiącach włącza się lęk separacyjny + zęby idą pełną parą + dziecko nie jest maszyną, ma uczucia, lęki, potrzebuje, szuka i wie, czym jest bliskość mamy... I tak śpimy z Arturem do dzisiaj (zasypia u siebie, a w nocy przechodzi do naszego łóżka), jak zresztą sporo (może znaczna większość?) moich znajomych poddało się i śpi z dzieckiem. 'Weź dziecko do swojego łóżka, wyśpisz się' - oto prawdziwa mądra rada, która często zdaje egzamin. Oczywiście, na pewno są dzieci, które śpią całą noc - dzieci-rzadkie-wyjątki. Poza tym któryś z internetowych artykułów przyznał, że jako 'przespaną-całą-noc' u niemowlaka uznają 6 godzin nieprzerwanego snu... czyli jak dziecko zaśnie mi o 20stej, a obudzi się o 2giej, aby figlować, to 'przespało całą noc' hahaha xD
Aktualnie Artur budzi się tylko po to, by zmienić sypialnię, ale jeszcze kilka miesięcy temu miał więcej dłuższych pobudek.
Teraz czekam, aż córeczka przyjaciółki będzie miała ponad pół roku... Bo krótko po porodzie świeżo upieczona mama powiedziała mi, że od wieku 6 miesięcy malutka będzie spała we własnym, oddzielnym pokoju. Z całego serca jej tego życzę, lecz powątpiewam. A piszę te przemyślenia po to, aby świeżo upieczone mamy z przymrużeniem oka czytały internetowe obietnice, że ich dzieci będą spały all night long - chociaż tego im życzę, jak i sobie, aby mój drugi bobasek był wyjątkiem i tak pięknie spał
Czy któraś z Was ma inne zdanie? Bo w sumie dopuszczam myśl, że się mylę, że to tylko moje doświadczenie?