Gaja wylądowała dziś na ostrym dyżurze. Bawiła się z dziećmi w parkowanie aut pod krzakiem porzeczek, na widoku mojej mamy. No i po zabawie przybiegła do niej z całym nosem wypchanym zielonymi porzeczkami. 'Po domowemu' nie dało ich się wyjąć więc skończyło się szpitalem. Moja biedna mama omal nie przypłaciła tego zawałem. Wiem jak ona się stara, to ten nasz maluch to po prostu chodząca auto katastrofa. Nie wiem jak Gaja dożyje do dorosłości i to przy mojej wrodzonej gapiowatości :/

Jedni rodzice martwią się o rozwój potencjału swojej latorośli, a mi sen z powiek spędza zagadnienie - jak tą córę moją doholować w jednym kawałku do matury!

Wznowiliśmy terapię. Teraz będziemy chodzić co 2 tygodnie (nie wiem czy idzie nam tak dobrze, czy tak źle, że babeczka tak nam zmieniła ) ale fakt jest faktem, każde z nas jest tak nastawione na swoje terytorium, że budowa 'wspólnego dobra' to ciągle dla nas abstrakcja - chyba potrzebujemy czasu by jakoś się z tym oswoić Mamy powolutku ćwiczyć myślenie w kategorii 'wspólne'

Gaj od rana na NIE, ponoć upierdliwa dziś straszliwie. Jutro załatwiam dokumenty w żłobku i do niej jadę!!! Najgorzej, że moje ręce wyglądają coraz gorzej, bo złazi z nich skóra i ta nowa mocno boli ;( no i ranki w jamie ustnej się nie wygoiły jeszcze, a one ponoć są zaraźliwe. Mam nadzieję, że już jednak nie zarażę nikogo!

No i jak ja mam się powstrzymać od całowania córy, której tydzień ponad nie widziałam??? Okropne to :/

Złote chwile. Gaj jest przesłodki i przewspaniały Szczęście i duma mnie rozpierają.

Kuba został w domu, zabostonkowany! :/ Kur...a czy to się kiedyś skończy? Czy jak wrócę w niedzielę z Gajką to już będzie po wszystkim? Zarazimy się po raz drugi? Co robić?

Złote chwile. Gaj jest przesłodki i przewspaniały Szczęście i duma mnie rozpierają.

Kuba został w domu, zabostonkowany! :/ Kur...a czy to się kiedyś skończy? Czy jak wrócę w niedzielę z Gajką to już będzie po wszystkim? Zarazimy się po raz drugi? Co robić?

No musimy wrócić, już ponad 3 tygodnie Gajka jest u mojej mamy, w tym ze mną prawie 2. Jednak to spore obciążenie i widzę, że mama jest już trochę zmęczona.

Martwię się też 3 tylodniową przerwą w żłobku zwłaszcza, że nastała zmiana kadrowa. Zastała jedna Pani z grupy Gajki, jedna przeszła ze Starszaków, a jedna będzie zupełnie nowa.
Czyli jakby żłobek na nowo :/

No i Kuba chory zupełnie sam bez pomocy i wsparcia to też niezbyt fajne.

No po prostu musi się to wreszcie skończyć! Musimy mieć odporność!

Co do powrotu do Chiang-Mai. Nie wiem czy tam wrócimy ale są plany na wyjazd w perspektywie kilku lat - 2 chyba. Zmiany zacząć mają się już w październiku. Wtedy Kuba zrezygnuje prawdopodobnie z pracy etatowej i przejdzie na 'swoje'. Ma wtedy zamiar popracować nad demo, stroną, portfolio, CV i tak dalej i posyłać CV do różnych krajów na świecie. Jeśli znajdzie się coś super to tam pojedzie/pojedziemy. Jeśli nie to pewnie znów zrobimy sobie taki rok w TL lub jej okolicy i z stamtąd Kuba będzie robił zlecenia.

Jednak żeby wyjechać potrzebne są oszczędności i tu jest dupa u mnie No i muszę lepiej znać angielski - uczę się cały czas oraz tak sobie zorganizować scrapbooczkowanie, żebym mogła tam też trochę na tym dorabiać, sprzedając rękodzieło na Ebay i Etsy na świat

Gaj - 2 lata i 3 miesiące już

Przeżywam złoty okres macierzyństwa. Gaj chwilowo to 100% cukru w cukrze. A że odwiedzili nas na weekend znajomi ze swoim Boryskiem o 2 miesiące starszym od Gajki, kleimy się wszyscy od słodkości tej pary Moja córa ewidentnie straciła głowę dla tego kochanego przystojniaka. Trudno się dziwić
Boscy są razem!



Jutro wieczorem 'wielki' powrót do domu. Gaja nie była w nim od ponad 3 tygodni i tyle też nie widziała się z Kubą.
Przeżyjemy w zdrowiu? Wrócimy w końcu do normalności?
Od tygodnia wertuję internet. Zakupiłam tonę 'polecanych' suplementów. Jak teraz zachorujemy to przynajmniej będziemy świecić od ilości spożytego 'dobra' wszelkiego rodzaju
A poza tym ciągle słyszę od znajomych o nowych zarażeniach tym cholerstwem we Wrocławiu. Mała epidemia? Na szczęście większość maluchów przechodzi to łagodniej niż my, choć niektóre biedactwa tylko nieco łagodniej :/

Poniedziałek!
Ach nie spodziewałam się, że tak zatęsknię za naszą dzienną 'rutyną'. Oby to był powrót do normalności. Choć Kuba jeszcze musi dojść do siebie, a żłobek nadal ma nowe przypadki choroby. W innych żłobkach też jest alarm :/ No ale nic, trzeba jakoś próbować żyć.

Gaj jest teraz słodko gorzki. Potrafi być cukierkowa i szczebiotać godzinami, ale też umie zrobić piekło słyszane na całym osiedlu. Wczoraj np walnęła mnie łopatką i przez 30min się darła, że mnie nie przeprosi. I nie przeprosiła :/ wyła tak długo i tak długo się zapierała, że w końcu nie było sensu tego kontynuować, bo już zapomniała o co chodziło. Uparta jest nieziemsko!

No i teraz tak słodko wszystko przeżywa robiąc minki. Emocje na 'Sasiadach'.

Oczywiście moje obawy okazały się nieuzasadnione. Gaja wróciła do żłobka jak gdyby nigdy nic. Żadnego problemu - je, śpi, sika na nocnik, bawi się z dziećmi.

A w domu buzia jej się nie zamyka! Przeżywa wszystko w absolutnej egzaltacji!
- OOO dzrzwo!!!
- A co to było?
- Ojoj pada! Deszczyk kap kap kap... oooo chmura tam wysoko wysoko!!

No ale i tak najlepsze jest 'mamusiowanie'
- Tak mamo
- Nie mamusiu!
- Nie chce mamusiu!
- Ciastko, baldzio plosie mamusiu! - I jak odmówić??? No jak????
- Moja mamusia! - mówi Gajka przytulając się do mnie. - I jak się nie rozpłynąć? Doznaje absolutnego orgazmu duszy!

Wróciłyśmy do nauki globalnego czytania. Opornie oj opornie Czytamy też książeczki z zadaniami dla 2 latków - nic jeszcze mój miś nie kuma z nich No ale 2 lata i 11m to jeszcze ciągle 2 lata więc może w tedy będzie widziała co jest duże a co małe, kto jest stary a kto młody

Kolory. Świat przestał być biebieski, teraz jest cały cierwony!

A my z Kubą jak staruszki, wleczemy się przez życie Kuba na atybiotyku. W powikłaniu po bostonce dostał zapalenia jąder!!!!!!!!

Moja aktualna porcja leków: codzienne, postbostonkowe (te już się kończą) i suplmenty polecane przez dietetyczkę


Będę świecić jak choinka

Ech pisałam post i mi się wywalił. Jak ja tego nienawidzę!

Jeszcze raz, skrótem
Udało się wczoraj zaliczyć drugie szczepienie na ospę wietrzną.

Wracamy dziś na popołudniowe zajęcia do Wełnianego Rowerka i bardzo się z tego cieszę W ogóle powrót do 'normalności' niesamowicie mnie cieszy

Postanowiłam zwalczyć też swój totalny brak energii, bo to chore, żebym musiała mieć codziennie 1-1,5h drzemki popołudniowej jak dziecko, bo inaczej padam trupem o 20.00. Zaczęłam więc parzyć sobie Yerba Mate - zobaczymy.

No i najważniejsze.
Wczoraj Gaja przytuliła się do mnie i sama z siebie po raz pierwszy wyszeptała mi do ucha: 'Kocham Cię...' Dobrze, że siedziałam, bo z wrażenia zrobiło mi się słabo! Niesamowicie piękne uczucie! Zapamiętam tą niesamowitą chwilę chyba do końca życia Moje Słoneczko najkochańsze...

Jest!!!! Pierwsza kupa na nocnik!!!!!!!!!

Ogłaszam Święto Kupy