Tak wygląda nasza słodka Kruszynka!



Położne na porodówce zachwycały się nim i mówiły, że jak na noworodka jest bardzo ładny i czyściutki
W szpitalu były ciężkie chwile, bo maluszek miał problem ze smółkami, które sprawiały mu spory ból przez co ciągle płakał ale już jesteśmy w domu i bóle przeszły. Antoś okazał się jak go nazwano prawdziwym ssakiem i ma podobno bardzo silny odruch ssania, dlatego nawet lekarzpowiedział, że mimo iż nie powinno się takim maluchom dawać smoczka to mamy mu go dawać jeżeli zajdzie taka potrzeba. Dobrym rozwiązaniem byłoby też częste przystawianie do piersi ale.. i tu się pojawia problem... Moje brodawki okazały się za duże i Antoś nie potrafi ich prawidłowo chwycić. Korzystaliśmy nawet z pomocy położnej laktacyjnej i chyba 10 innych położnych ale nic to nie dało. Moje brodawki zaczęły ociekać krwią i położna środowiskowa powiedziała, że jest to na tyle niebezpieczne żeby nie przystawiać go do piersi tylko odciągać laktatorem. Mimo wszystko nie mam wystarczająco dużo pokarmu i już w szpitalu musieliśmy się zacząć dokarmiać Póki co walczę o każdą kropelkę mleka ale nie wiem jak rozbudzić laktację... Niby dużo piję i wody i herbatek laktacyjnych i bawarki ale nie bardzo pomaga... Dzisiaj rano ściągnęłam tylko 60 ml a wczoraj w ciągu dnia po 30ml, gdzie mleka modyfikowanego je już po 90 ml... Macie może jakieś pomysły na to jak pobudzić laktacje?

O rany jak dawno mnie tu nie było...
A no nie było mnie, bo mój świat wywrócił się do góry nogami Powiem szczerze, że nie spodziewałam się aż takich zmian. No ale może po kolei. Otóż naszemu Antosiowi pośpieszyło się o 11 dni i w rezultacie urodził się 13 czerwca zamiast 24. Mimo to bardzo się cieszę, bo poród zaczął się samoistnie i nie musiałam mieć wywoływanego przed planowaną cesarką. Dzień wcześniej żartowałam z mężem, że 13stego są imieniny Antoniego i byłoby śmiesznie gdyby Antoś urodził się w swoje imieniny no i Maluszkowi chyba spodobał się ten pomysł
Wszystko zaczęło się o 2 w nocy. Poczułam, że coś mi cieknie po udzie... i ja głupia, oczywiście twierdząc, że donoszę ciąże spokojnie do terminu, powiedziałam sobie w duchu 'Cholera jasna! Jeszcze mnie w tej ciąży nietrzymanie moczu dopadło!' O ja głupia Udałam się więc do toalety w wiadomym celu no ale ale... leci, leci i wcale nie przestaje, a do tego odszedł czop. Jak go zobaczyłam to mało zawału nie dostałam Zaczęłam więc wołać męża i pojechaliśmy do szpitala. Tam od razu podłączyli mnie do KTG i po chwili położna zaczyna wykonywać dziwne, nerwowe ruchy głowy Patrzy to na zapis KTG to na mnie i tak kilka razy. Pytam więc czy wszystko ok, a ona mówi, że tak i dodaje: 'A Pani coś czuje?' Odpowiedziałam więc zgodnie z prawdą, że nie, że czuję się dobrze. Na co położna odpowiada: 'Ale jak to? Pani ma tu regularne skurcze co 2-3 minuty!' Moje zdziwiona mina na pewno zapadła jej w pamięci. Potem wszystko działo się szybko, zostałam przekazana na salę porodową i dostałam zakaz podnoszenia się... Nawet na USG jechałam na łóżku. Na sale porodową przyjechałam o godzinie 3, a cesarkę miałam mieć zrobioną o 7:40. Po USG zaczęłam czuć skurcze i to bardzo...oj bardzo, bardzo Na koniec skurcze były już co minutę i położne stwierdziły, że jakby nie to, że Antoś jest źle ułożony to za niedługo sama bym go urodziła. Tak też się czułam Żal mi się zrobiło, że nie jest mi to dane ale musiałam myśleć o zdrowiu mojego synka. Jadąc do szpitala bardzo panikowałam, bo planowaną cesarkę miał mi zrobić mój ginekolog, a tak to będzie to robił lekarz dyżurny... Jednak napisaliśmy smsa do mojego ginka, że się zaczęło i jesteśmy w szpitalu. Po niedługim czasie odpisał 'Zobaczymy się więc na sali operacyjnej'. Jak to przeczytałam to byłam mega szczęśliwa Przyjechał, zrobił mi cesarkę i pojechał do domu Takiego lekarza ze świecą szukać!
Cała cesarka przebiegła szybko i sprawnie. Po kilkunastu minutach zobaczyłam mój największy skarb! To było niesamowite uczucie i oczywiście nie obeszło się bez łez Po wszystkim mnie zabrali na salę anestezjologiczną na godzinkę, a mąż zajął się naszym Antosiem Później już ciągle byliśmy wszyscy razem, aż do wypisu ze szpitala. To duży komfort mieć ze sobą męża podczas pobytu w szpitalu.
Oczywiście nie obeszło się bez żadnych problemów po powrocie do domu. Otóż najpierw problemy z moim pokarmem. Było go za mało i Antoś się nie najadał więc musiałam go dokarmiać. Okazało się też, ku mojemu zdziwieniu, że mam za duże brodawki przez co małemu jest źle ssać i poranił mi je okropnie. Zaczęłam więc ściągać mleko laktatorem ale było go po jednym ściąganiu ok 30 ml... Także ściągałam tyle ile było, a resztę uzupełniałam mm. Jednak pojawił się kolejny problem z brzuszkiem Antosia.. Przeszliśmy przez wszystkie dicoflory, esputicony, bobotiki i delicole... Delicol na początku pomagał. Naprawdę były świetne efekty. Młody przestał się tak spinać i okropnie płakać po każdym karmieniu. Jednak gdy porcja jaką powinien zjadać wzrosła Delicol już nie wystarczał. Okazało się, że mały nie toleruje laktozy i póki co jesteśmy na nutramigenie. Jest o niebo lepiej! Nic mu nie dolega, nic nie boli, nie płacze i robi normalne kupki! Jednak ten pierwszy miesiąc był mega ciężki przez to wszystko.
Codziennie zbierałam się żeby coś tu naskrobać i pokazać mojego skarba ale niestety synek zawsze zmieniał moje plany

Ale teraz pisząc ten post od 7 rano na raty mogę się w końcu pochwalić moim Maleństwem
Tutaj moje słoneczko kilka minut po narodzinach, jeszcze się dogrzewa w inkubatorze








I na koniec szczęśliwa rodzinka na spacerze

Ciąża zakończona 13 czerwca 2016

Jak ten czas leci...

Ostatni mój wpis był dokładnie 3 miesiące temu. Nawet nie myślałam, że minęło już tyle czasu. Od tamtej pory wiele się zmieniło. Są dni lepsze i gorsze (np. tak jak dziś).
Antoś rośnie jak na drożdżach i z dnia na dzień staje się coraz to fajniejszy. Jest bardzo pogodnym dzieciątkiem. Jeżeli ma dobry humor to od rana do wieczora się uśmiecha, a nawet już zaczyna się głośno śmiać! Uwielbiam kiedy rano biorę go do nas do łóżka (dzięki temu udaje się pospać do około 7 )i możemy się jeszcze poprzytulać, a Antoś budząc się obdarza mnie swoim pięknym, jeszcze bezzębnym uśmiechem

Jeżeli chodzi o noce to są naprawdę idealne! Antoś usypia około 20stej, budzi się między 1 a 3 na przebranie pampersa i zjedzenie mleczka po czym usypia sobie dalej. Koło 6 biorę go do nas do łóżka i śpimy sobie jeszcze z godzinkę. Mam nadzieję, że nocki się nigdy nie popsują

Niestety jesteśmy po kolejnej próbie prowokacyjnej i Antoś dalej ma uczulenie na białko mleka krowiego. Jestem jednak dobrej myśli i wierzę, że z czasem mu to minie. W przyszłym tygodniu planujemy rozpoczęcie rozszerzania diety. Zaczniemy chyba od marchewki. Już mnie ciekawi to jak nam to wyjdzie

Zauważyłam, że mój synek jest homeopatą Jak tylko nastąpi nagła zmiana pogody Antoś od razu ma zły humor i jest bardzo marudny. Dzieje się tak za każdym razem. Kiedyś uważałam, że to zbieg okoliczności ale chyba jednak za dużo ich w ostatnim czasie

Nadal chodzimy na rehabilitację w związku ze wzmożonym napięciem mięśniowym i asymetrią ułożeniową, a wszystko 'dzięki' ułożeniu miednicowemu w brzuszku Jest bardzo duża poprawa ale nie jest jeszcze idealnie. Nienawidzę tych ćwiczeń, bo Antoś okropnie płacze i czasami robi się aż siny ale niestety nie mamy wyboru. Musimy ćwiczyć... Mam jednak nadzieję, że szybko to minie i za niedługo będziemy mogli o tym wszystkim zapomnieć.

Mimo wszystko uwielbiam być mamą!

Za 8 dni mój Antoś skończy 5 miesięcy...

Aż nie chce mi się w to wierzyć. Jeszcze niedawno rejestrowałam się na ovu i poznawałam dziewczyny, które tak jak ja pragnęły zostać mamami,a teraz już siedzę i patrzę sobie jak słodko śpi mój prawie 9 kilogramowy Aniołek.
Z dnia na dzień Antoś jest coraz to fajniejszy. Praktycznie cały czas się uśmiecha i gada po swojemu. Uwielbiam z nim w ten sposób rozmawiać i zawsze się zastanawiam co on chciałby mi powiedzieć
Już nie mogę się doczekać, aż zacznie raczkować albo siedzieć.

Jutro idziemy na szczepienie. Mam nadzieję, że wszystko będzie ok i Antoś nie będzie gorączkował.

Zaczęliśmy rozszerzanie diety i Antoś już jadł marchewkę, jabłko, dynie i banana ale chyba właśnie po bananie wysypało go na buzi. Tylko to dziadostwo nie chce zejść mimo smarowania emolientem.

Szczepienie...

Zawsze Antoś dzielnie znosił szczepionki i w dniu szczepienia był jedynie marudny. Nic mu się poza tym nie działo. Tyle tylko, że pierwszy raz miał samą 6w1,drugi raz 6w1 i rotawirusy, a teraz niestety miał 6w1, rotawirusy i pneumokoki. Piszę, że niestety, bo planowaliśmy rozdzielić pneumokoki i resztę i podać je pomiędzy drugą a trzecią dawką 6w1 ale szwagier załapał półpaścca, a że Antoś miał z nim kontakt to musieliśmy przełożyć szczepienie i się nałożyły wszystkie na raz... Pierwszy i ostatni raz tak było, bo teraz już będzie miał tylko pneumokoki.
No i jak zawsze wszystko było ok tak tym razem pojawiła się gorączka ale z nią sobie poradziliśny. Najgorsze jest to, że od dnia szczepienia Antoś budzi się w nocy kilka razy z płaczem. Czasami płacze przez sen i nie da się go uspokoić więc muszę go obudzić. Generalnie śpi niespokojnie. Martwię się tym i żal mi go strasznie ale nie wiem już co robić. Mam nadzieję, że z czasem mu to minie, bo do tej pory tak pięknie spał w nocy i rano był wesolutki, bo wyspany a teraz jest bardziej marudny.
Spotkałyście się kochane z taką reakcją na szczepienie?