Znowu nie mam czasu pisać. Skąd wy bierzecie na to siłę??? No ale tego zdjęcia nie mogłam się oprzeć.

Antenki pierwszy raz na basenie.

Oczywiście w Polsce!



Wiem, wiem, nie musicie nic mówić

O bosze dziewczyny, za monsz wyszlam, 'zaraz wracam'!

No nie wiem czy mi ten mój cypryjsko-polski kundelek da co napisa czy nie... Siedzi obo
+112......21111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111120.
102
..120.150
15
0120030000000

siedzi obok i tylko poluje na klawiature!!! Ma tyle zabawek, ma ipada, ma babci łapkę, nie. Musi byc to na czym mama obecnie pracuje. Ledwo wyszlam po inną klawiaturę żeby się bawiła, laptoka zostawilam na łóżku, wracam, a ta leży na brzuchu rozciągnięta jak 'glizda' ale łapsko na mamy klawiaturze. Byle co byle spsocić. Teraż żuje USB od 'swojej klawiatury'.

Jakie te dnie nudne, mówię wam... Już nie latam 3 razy do Polski po papiery do ślubu, już nie jeżdżę po ambasadach na rozmowy ze skończonymi kretynami, nie biegam po sklepach kupując pom pomy na imprezę, ani nie szukam gości na lotnisku. Tyle się działo, się działo. I czy warto było???

Wszystko jest czegoś warte. Te ostatnie kilka miesięcy wyjątkowo były gówna warte. Okazało się że nie tylko moja rodzina jest (jak zawsze) do niczego, ale i gaszka też. Zawiodłam się bardzo na wszystkich. I chociaż dlatego też cały ten zachód wart był moich starań. Teraz jeśli ktoś powie coś, cokolwiek, jakieś A albo nawet B, jak ja chulnę ze swoim alfabetem to będą współczuć gaszkowi takiej żony. Opowiem w podpunktach najważniejszych, inaczej czytalibyście do świąt:

A - część rodziny która miała grać na pianinie i skrzypcach 2 pierwsze kawałki w tym marsz weselny, spóźniła się na NASZ ślub godzinę
B - druga część rodziny która miała być chrzestnym (greckim) na chrzcinach Antka i zapewniała, że wszystko będzie ok z chrzestną (polską), w trakcie chrztu oświadczyła, że ksiądz zabrania matce chrzestnej być blisko dziecko tylko dlatego, że jest katoliczką.

Cały dzień minął tak jakbym była na prochach. Nie przeszkadzało mi, że się śpóźniali, że dekoracja była nie tak jak chciałam, że tort był a talerzy nie donieśli. Było wino to piłam. W tym durnym kościele zrobiłam awanturę, że Antek w takim bądź razie chrzczony nie będzie, więc albo zrobią coś że chrzestna będzie uwzględniona w uroczystość albo ja w tym momencie zabieram dziecko z kościoła. Obiecali, słowa nie dotrzymali. Dla mnie to jednoznaczne. Koniec z moim sraniem się o bycie częścią rodziny. Zaczynam prowadzić swoją familię tam gdzie mnie mój nos poniesie. Wszystkie decyzje od tej pory podjmuję sama z uwzględnieniem męża tylko. Koniec patrzenia a bo to rodzina, a bo co powiedzą, a bo... niech sp** Kolejne dziecko nie będzie chrzczone w ogóle. I mam nadzieję, że zajdę w ciążę jak najszybciej, bo już min ich doczekać się nie mogę na mój plan! O.

Jestem bardzo zła, zawiedziona, rozgoryczona... Na drugi dzień po weselu chciało mi się jedynie płakać. Gaszek nie mógł mnie zrozumieć. Mówił, że to tylko detale. ALE LURWA JAK WAŻNE DLA KOBIET!!! Nie musi tego pojmować, niech udaje że rozumie i się zamknie!!

Całe szczęście, że tak bardzo go kocham. Bo w dzień ślubu tylko to się liczyło. A dziś jak wracam myślami to najchętniej wszystkich bym pozabijała.

Oczy mam wciąż zamknięte choć wiem, że lepiej byłoby już wstać bo i tak nie pośpię ani minuty dłużej. Głowę odginam do tyłu, rękę wkładam pod koc. Marszczę brwi i zaciskam nosem oczy, po czym kładę całe ramię na twarz. Nie pomaga. Odwracam się na drugi bok tylko po to, żeby za chwilę nakryć głowę kocem. I wtedy jest spokój i cisza. Bo wtedy kmini... Skoro strzelam jej z plaskacza w twarz a ona odgina głowę do tyłu... szczypię ją w powieki a ona marszczy brwi... wbijam jej palca w oko a ta zakrywa się ręką... skręcam jej skórę na przedramieniu w pokrzywkę a ta odwraca się do mnie plecami... i jak ja ją wtedy pociągam za włosy a ta mi się nakrywa cała kocem... to jak ja mam ją zmusić do wstania??? I wtedy kończy się trzecia minuta tej ciszy i spokoju. Zaczyna się sztuczny płacz. No i nie ma bata muszę się odkryć, muszę się odwrócić, muszę się na nią spojrzeć i powiedzieć:
- Dzień dobry kochanie, jak spałaś owieczko moja najsłodsza? Chodź do mamy, daj buziaka!
I ona wtedy przestaje z tym płaczem, uśmiecha się od ucha do ucha ukazując dwie dolne jedynki i strzela mi z plaskacza na miłe dzień dobry. Czas wstać. Dochodzi 11sta.

Dziwne to takie, ale mimo że kundel nie ma nawet roku, wydaje się być bardzo mądra i dojrzała. Ok, ma tylko dwa zęby więc nadal jest mini mini, ale jak ona wie że tego czego nie wolno to ona musi koniecznie. Że tego czego absolutnie nie wolno swoim płaczem nie wymusi ale i tak próbuje, że jak sama się czymś walnie (mimo że mama mówi nie wolno) to wtedy nie płacze, ale jak ja niechcący ją szturne to wtedy jest szlooooch jak stąd do morza. I skąd ona ma taki popęd, że mimo wszystkich kolorowych i grających zabawek, ona tylko i wyłącznie ma ciąg do pilota, kluczyków od samochodu, widelcy, noży i łapki na muchy? Skończyło się na tym, że musiałam jej kupić nową łapkę i to w tym samym kolorze co Gertrudy bo przecież rwała do jej jak dzik! A najbardziej to lubię jak próbuje coś zmajstrować podczas swoich odkryć chodzikowych i ja wtedy z końca pokoju mówię NIEEEE WOOOLNOOOO, a ona oczywiście dalej, i wtedy ja zaczynam tupać nogami tak jakbym do niej biegła a ona wtedy ręce do góry i zaczyna w panice przebierać girami w tym chodziku, żeby tylko spieprzyć przede mną. O jak wtedy się obie śmiejemy!!! Oczywiście jest to mało wychowawcze bo RAZ - ona wpada w panike i strach DWA jak ją dopadam to się do siebie tak śmiejemy że aż mi czasami łzy płyną a ona dostaje jeszcze dodatkowo sto buziaków. No nie wiem jak być poważną mamą w takich momentach...

Ja za to bardzo powoli zaczynam się ogarniać, chociaż estetyka jakos mnie lekko przerasta. Manicure, pedicure, brwi, bober, nogi, peelingi, fryzury, Antka manicure, pedicure, higiena międzynożna, teraz jeszcze rosną górne dwójki więc będzie więcej zębów do czyszczenia. Jak skończe obcinać jej pazury, moje brwi już odrastają. Jak zrobie sobie paznokietki u nóg, trzeba już golić bobra. Związując włosy w kitkę widzę już jeżyka na pasze. Jakoś łączę estetyczny koniec z końcem, ale jak dojdzie drugie dziecko? Czy wtedy bobry się już nosi nieogolone??? Chciałabym mieć mamę do pomocy...

I nadszedł ten dzień, dzień ten w końcu nadszedł. Od ponad pół roku gaszek o nim mówi, prawie co drugi dzień, aż mnie się uszy do środka chowały jak tylko zaczynał. Bo on taki lelum polelum w majtki robi za każdym razem. A ja chyba sama wiem najlepiej kiedy co i jak, bo to ja MAMA jestem z nią każdego dnia. Znam ją na wylot. Każde jęknięcie, beknięcie, pierdniecie, płacz czy kaszel prowadzi do konkretnego rozwiązania. A to na spanie, a to kupa, a to podnieś mnie znudziło mi się siedzieć, a tego dziękuję już nie będę jadła. Teraz chcę poszczypać cię w szyję, ale za chwilkę wsadzę ci paluszki w sok, więc uważaj. No znamy się jak łyse konie. Nie żartuję! Tylko dziś mnie jakoś tak zaskoczyła, bo dzień ten nadszedł. I szedł i szedł, jak już wspomniałam, od 7 miesięcy co drugi dzień, i dziś przyszedł. Niosę pranie na taras przechodząc obok siedzącego 5 minut wcześniej kundelka, łypię na nią oko, a ta

STOI!

- 'O ja pierdolę' - się mnie wymsknęło, rzuciłam kosz z ciuchami na podłogę i lecę do niej
- 'Stój!' - jak stoisz sobie myślę - 'Nie ruszaj się!' - zamarła.

Złapałam ją pod pachy i kamień z serca upadł na podłogę jak wcześniej pranie. Stoi w łóżeczku trzymając się boku i szczerzy dwie dolne jedynki do wiatraka...

- 'Stajesz już sama, ha? Czekasz aż mama wyjdzie z pokoju i wtedy szarmancko wstajesz ha? Czekaj aż się wypierdzielisz tymi zębami o barierkę to nie będziesz już tak się chichrała!!!'

Zadowolona była że hej. A ja nie wiem... Czy smucić się czy cieszyć. Bo do pierwszego kroku coraz bliżej. A wtedy będzie już na pewno wszędzie...

No i stoi tak od wczoraj. Do tego dochodzą dziwne pochrząkiwania (jak z jakiegoś plemienia) podczas gdy ona odbija się na materacu zaciskając dłonie na barierce. Opanowała już 5 kroków w lewo, oblizanie szczytu łóżka (pamiętacie jak się mówiło 'idziemy pograć w skoczka na szczyt bloku?'), kolejne 4 kroki na tylną barierkę, podgryzanie drewienka, i powrót zakończony kolejnymi podkakiwaniami i pochrząkiwaniami ku uciesze mamy i taty i przy akompaniamencie ich poklaskiwań i pochwał.

Mama od wczoraj dotargała nawet kanape bliżej łóżeczka, żeby asekurować to jakże utalentowane dziecko, bo niestety czasami jej się zapomina gdzie jest i co robi, opadając do tyłu lub na bok jakby traciła przytomność. To, to jeszcze nic. Do przodu jak leci (i to czasami z impetem) to dopiero jest matczyne wyzwanie - chronić te piękne jedyneczki!!!

Śpi teraz. A ja mam dylemat. Śniadanie czy wpis? Wpis czy prysznic? Prysznic czy sprzątanie? Sprzątanie czy zakupy? Ale jak tu iść na zakupy jak szczurek śpi? Prysznic mogę wziąć z nią, śniadanie zjeść też, ale wpisu razem za chiny się nie da zrobić. Zostaję i piszę.

Antkowi coraz bliżej do 1wszych urodzin. Koniecznie muszą być z pompą i może nawet lekko różową. Ale! Różowych zabawek, lalków barbie, heloł kitty, ani innych minionków nie zniosę. Pan mąż mówi do mnie:
- To co powiesz gościom? Żeby nie kupowali prezentów? (ha ha ha)
I chyba to była najlepsza pomoc ze strony faceta na tą okoliczność.
Wysyłam zaproszenia na Antkowe urodziny z dopiskiem 'Please do not bring any presents'. Trochę to takie niespotykane i lekko dziwne (starając się ładnie to ująć), ale nie chcę żeby ludzie wydawali pieniądze na beznadziejne, różowe i pewnie niepraktyczne zabawki, ja będę sztucznie się uśmiechać z podziękowaniem, a tydzień po urodzinach wylądują w worku dla znajomego który też ma córkę i która uwielbia takie zabawki. I rodzice też.

Pamiętam jak mój pastor na urodziny swojego syna (tak, w chrześcijaństwie, ksiądz czyli pastor ma rodzinę, dom, jeździ na rowerze, pije coca colę i takie tam jak każdy inny człowiek) poprosił (nie na mszy), żeby wszelkie prezenty jeśli ktoś ma ochotę zrobić, przeszły wpierw przez ręce rodziców. Myślę, że jak najbardziej jest to zrozumiałe, choć pewnie i tacy się znaleźli których zabolało samo brzmienie tej prośby. No cóż. Ja może i będę bardziej lub mniej kontrowersyjna, ale na pewno zaoszczędzę rodzinie i znajomym i czasu i pieniędzy. Jak to zostanie odebrane? Niekoniecznie mnie to obchodzi, bo jak już kiedyś wspomniałam, teraz myślę tylko o swojej rodzinie.

W międzyczasie następuje kolejny etap zmian. Dorosłam do decyzji aby Gertrudę zawieźć do Polski. Parę dni temu znalazłam worek ze śmiecami w zamrażalniku i to chyba przelało szklankę prawie już pełną z decyzją 'co dalej?' Ja wiem, że Grtruda jest super i drugiej takiej nie ma, ale niestety w wieku 92 lat, to już nie ta sama babcia i nie te same dni co kiedyś. Teraz jest potrzebna opieka 24/7, opieka której ja nie mogę jej zapewnić.
Przy okazji przez głowę przeleciała mi myśl o pracy, więc chyba i na to mentalnie zaczynam się przygotowywać. Plus decyzja o drugim dziecku. Ostatni miesiąc zakończył się testem negatywnym, ale jakoś mnie to nie przytłacza na razie. Mam ręce pełne roboty z jednym dzieckiem, z Gertrudą i z ogarnięciem siebie - drugie dziecko będzie jak będzie jego pora.

Zábkujácych dzieci na zakupy nie powinno sie zabierać. A już na pewno nie w chuście. Kundel zdáżył obgryźć mi całe ramię zanim doszłam z koszykiem do kasy. O długich rękawach mogę tylko pomarzyć. U nas dalej 30' upały...

Na urodziny dostalam nowy telefon. Dziwny. Ma wajbery, instagramy, ajbuki, łotsapy. Schodzi mi troche to ogarnac. Ajtjuny to w ogole jakas czarna magia. Na jutjubie za darmo slucham a tu musze placic. Ehhh.

Dzis stary ostatni dzien w pracy, po niedzieli nadrobie zaleglosci. Antence strzelil roczek a tu chyba czas szykowac sie na tycie znowu. Czy tym razem to tak łatwo czy testy jakies oszukane mam?

Dzis 28 dc.

Wysłano z ajfona

KULISY ZACHODZENIA W DRUGÁ CIÁZE

Troche to wszystko jakies tajemnicze, niewyjasnione, niezrozumiale i nieoczekiwane. Nie wiem nawet co tu mam teraz napisac. Bo tak mi troche dziwnie i az glupio.

Trzeci cykl sie tak powiedzmy staralismy. Od sierpnia. W sierpniu bylo wesele i brak stresu (takjakby). Nie udawalo mi sie mierzyc temperatury, bo przy Antence - budzacej sie co troche i przy mnie - spiacej kiedy sie tylko da, nie mialo to w ogole sensu. Nie pilam zadnych ziol, nie bralam zadnych tabletek. Robilam tylko testy owulacyjne, ktore wydalo mi sie, za kazym razem wychodzily z dwoma kreskami tak czy siak. Seks na czuja. Nie wyszlo. Kolejny cykl, kolejne podejscie, bardziej ufanie wlasnemu cialu niz tym paskom owulacyjnym, seks w owulacje (tak jak mi sie wydawalo, ok 28h po najwiekszym bolu jajnikow). Cykl stracony. Zaczelam czytac co i jak z tym pecherzykiem Graffa, jak dlugo zyje, kiedy peka, kidy najlepiej seks, itd. Trzeci cykl, bol jajnikow bardzo mocny, ojciec zaalarmowany DZIS ALBO NIGDY i to teraz!!!! Bo wyczytalam, ze ten caly Graff zyje tak 3-24h w zaleznosci tez od wieku kobiety. A ze ja juz najswieższa nie jestem seksiur wskazany jak najszybciej od owulacji. I tak to z nadzieją rzuciłam się na gaszka.

Nadzieja natomiast prysła zaraz po seksie i prysła na cały okres poprzedzający miesiączkę.

I tu jest ta cała dziwota...

Obie rece, uszy i może kilka palców u nog, dałabym sobie uciąć, że mój och ach mąż NIE skończył w środku, mimo całej otoczki prężącego się orgazmu. Taka była intuicja kobieca, która rzadko mnie zawodzi. Po prostu nie poczułam NIC, i co gorsze NIC ze mnie nie (przepraszam za otwartość) wyleciało.

No i się zaczęło. Nie omieszkałam zaraz zjechać panicza, że jeżeli tak chce robić syna, to niech się zastanowi, bo ja nie będę tracić czasu na liczenie dni, godzin, sprawdzać bóle, skoro on mnie oszukuje, jak nie chce to przecież powinien mi powiedzieć, a nie udawać orgazmy (?!) i tak przez kolejne 2 tyg. Ze zawsze jak konczyl w srodku to pozniej dniami sie ze mnie wylewalo, a tym razem nic, ze JA chyba WIEM LEPIEJ, ZE CZUJE kiedy jest tak a kiedy tak... No TAKA jestem ku*wa WSZECHWIEDZACA.

Zrobilam test sikany - pozytywny, dzis krew - wielki pozytyw. Progesteron bdb.

Z innego seksa jak z tego obrażonego tej ciąży nie ma. Bo innego już nie było. Bo picka się obraziła.

Teraz będzie przepraszać każdego dnia, conajmniej do 1 lipca - na wtedy wyznaczyło mi termin porodu...

Dalej się czuję jakoś tak dziwnie. Niby pogodzilam się z tym, że jednak jestem w ciąży, jakieś tam objawy są, ale dni są takie szybkie że nie mam nawet jak usiąść i się nad tym zastanowić, podumać, zamyśleć się, otrzeć łzę... Antek jest tak czasochłonny, że ledwo daję radę. Budzi się o 6 i już nie da podrzemać tak jak zanim skończyła roczek. Ale wtedy też chodziła spać po 23. Teraz lulam ją najpóźniej o 20:15. I sama chodzę spać ok 22ej chcąc, nie chcąć bo mówię wam 6ta rano i alarm wyje, koguty pieją, Antek wali garami w takt polskiego hymnu i nawet widzę ją w takim marszu z gwizdkiem w buzi zatrzymującą się przy naszym łóżku:
- WSTAAAAAA WAAAAAAAĆĆĆĆĆĆ!!!
I niby dzień dłuższy się przez to robi i dość dużo udje mi się zrobić, to i tak jak chcę choć na chwilkę usiąść albo napić się herbaty to albo Antek właśnie przytrzaskuje sobie palce między szufladami, albo wyciąga nóż ze zmywarki, majstruje z guzikami przy dekoderze do kamery, gryzie pomarancze, wkłada place w wiatrak, zasrewa pampersiaka, albo zwyczajnie chce pochodzić bez chodzika więc z nią łażę, albo zwyczajnie chce pograć na pianinku i stoi przy nim sama a ja asekuruje... Drugie ADHD włącza się u Gertrudy więc żongluję między Antkiem a odpowiedziami na rutynowe Gertrudzie pytania
- A co dzisiaj mamy? Środa czy Czwartek?
- Jesteś wozem czy na nogach?
- Która godzina? (...) JUŻ????
- Masz jakąś tabletkę?
Po powrocie staram się Antenke uśpić i ostatnio sukcesem okazuje się moja piłka do fitnessu, a mianowicie skakanie na niej z dzieckiem obejmującym mnie nogami a jej glowa bokiem do piersi. Szybko, bezproblemowo, skutecznie! Polecam. Zazwyczaj padam obok niej na godzinkę, bo jak sie wstaje o jakichs chorych godzinach i teraz z tą zmianą czasu to już w ogóle nie wiem co się dzieje. Po naszej drzemce jemy obiad. Antek je to co my. Gotujemy bez soli, za to mieszamy sporo imbiru, mięty, bazylii, curry, kardamonu i kurkumy. Stosuję na niej BLW bo to jest jedyna chwila kiedy mogę sama coś zrobić, więc tu wybieram - kawa, obiad, fejsbuk czy TV. Teraz w ciąży staram się jeść z nią więcej.

Kolejnej drzemki już w zasadzie nie ma więc możecie sobie wyobrazić co się dzieje jak Antek zaczyna szaleć a jest z niej łachudra powiem wam, oj jest! Wsciekamy się do 20tej wliczając mleko i kąpiel i potem to już mam caaaaałłąąąą noc dla siebie

Padam o dziesiątej... Nie chcąc nawet myśleć co będzie jak się drugie wykluje...