avatar

tytuł: Być może jednak... kiełkowanie nadziei

autor: kehlana_miyu

Wstęp

about me

O mnie:

about me

Jestem/chciała bym być mamą:

Moim pierwszym, największym celem było tą mamą po prostu zostać. W końcu się udało :) Co teraz? Chciałabym być mamą ciepłą, wspierającą, cierpliwą i zadowoloną z życia. W tej sprawie - work in progress, a sukces zależy od dnia i godziny :)

about me

Moje dzieci:

about me

Moje emocje:

Różne, w zasadzie cały ich przekrój - ale nawet w momentach frustracji i zmęczenia w tle cały czas niesamowite szczęście. Mam moje ukochane maleństwo przy sobie!

Młody zaczyna pierwsze, przekomiczne, ale o dziwo nawet skuteczne próby z przemieszczaniem się! Odpycha się stopami i kolanami, pupkę do góry podciąga, na ramionach się prostuje. Jeszcze to wszystko kompletnie nieskoordynowane, ale wczoraj przemierzył tak po łóżku z 10 cm!

0
Dodaj komentarz

Hej, dziewczyny! Oj, dawno mnie tu nie było!

Podsumowanie: Adaś już nieźle raczkuje, ale po naszych parkietach woli pełzać, bo ślizgając się osiąga większe prędkości Od paru dni pięknie samodzielnie siada i siedzi, zbierał się do tego od ładnych paru tygodni i w końcu mu się udało 14 czerwca był szczepiony na meningokoki (Bexsero) i przy okazji dowiedzieliśmy się, że waży 8860 i mierzy 72 cm. Ubranka nadal 68/74, zależy od producenta. Szczepionkę zniósł bardzo dobrze, w zasadzie nawet lepiej niż poprzednie, obyło się na szczęście bez gorączki

Z jedzeniem idzie lepiej, ale średnio. Adaś rzadko zje czegoś więcej niż kilka łyżeczek lub gryzów. Stosuję miks karmienia łyżeczką i dawania mu kawałków do łapki albo na tackę krzesełka. Chętnie próbuje nowości, ale nigdy nie zje dużo, woli moje mleko. Zdecydowanie nie jest niedożywiony, morfologię też ma w porządku, więc się nie martwię, ale bywa to cholernie frustrujące.

Zębów na razie brak.

Niekapki lubi obgryzać, ale wątpię czy dużo z nich pije. Najlepiej idzie nam z doidy cup i prosto z małej butelki wody źródlanej Dziecięcej butelki ze smoczkiem dalej nie akceptuje i w zasadzie przestałam proponować.

Właśnie słyszę jak śmieje się na cały głos bawiąc się z mężem piłką

2
komentarzy
avatar
Na wszystko przyjdzie pora a maluchy cyckowe chyba tak mają. Bartuś też nie bardzo chciał jeść, butelki nie znał. Wodę soki i herbatę zaczął pić z niekapka, na początku patrzyłam na miarki, cieszyłam się z każdego mililitra a teraz nalewam po pół kubka, bo wiem, że będzie pił aż wypije. Cierpliwości choć pamiętam jak ja się denerwowałam kiedy mój syn nie chciał jeść i pić. Spokojnie, dziecko się nie zagłodzi.
avatar
Jakbym o Wojtusiu czytała. Tez stosuję karmienie mieszane, natomiast u nas wodę z niekapków pije świetnie. No i mleko moje czy mm też tylko z tego.
Dodaj komentarz

Adaś stoi pięknie w łóżeczku i wspina się do wstawania przy meblach To dla mnie niesamowite, jak olbrzymie postępy zrobił w zaledwie parę tygodni!

Robi się też coraz bardziej kontaktowy Gdy go zawołam, raczkuje do mnie z szerokim uśmiechem. Reaguje na swoje imię. Otwiera buzię na 'am' (o ile ma ochotę oczywiście ale wie o co go proszę). Pokazuje mi, mężowi i mojej mamie zabawki. Klaszcze w ręce. Ostatnio zaczął śmiesznie modulować głos uderzając w usta ręką. Gdy zaczynamy robić to samo, powtarza po nas

Jest zafascynowany naszymi kotami. Kot to najlepsza motywacja do raczkowania. Ku jego rozczarowaniu oba koty nie przepadają za jego zainteresowaniem i jak tylko się do nich zbliża, pośpiesznie przenoszą się na z góry upatrzone pozycje. Ale to go nie zraża i wytrwale goni je dalej gdy tylko zobaczy.

Zastanawiam się jak to będzie z drugim dzieckiem. Czy nie będę się czuła winna, że żadnemu z moich dzieci nie będę w stanie poświęcić tyle wyłącznej uwagi jaką mam teraz dla Adasia? Czy nie będę też egoistycznie żałować wolnego czasu jaki jednak przy jednym spokojnym dziecku jestem w stanie znaleźć dla siebie, a wiem, że przy dwójce jest to bardzo mało prawdopodobne? A jednocześnie nie mogę doczekać się starań! Jeszcze 10 miesięcy i wracamy do gry

0
Dodaj komentarz

Właśnie straciłam kolejną gałkę od komody, Adaś ją sobie odkręcił do zabawy. Ile taka gałka jest w stanie dostarczyć radości! Poobgryzał ją dokładnie, a teraz rzuca, turla, raczkuje za nią na wyścigi! Z 15 minut już się nią bawi

2
komentarzy
avatar
wszystko co nie jest zabawką, jest najlepszą zabawką!
avatar
Dokladnie! Dzabuch święta racja. To teraz szykuj się na wszelkie miski, garnki i pokrywki
Dodaj komentarz

Zajrzałam, sama nie wiem dlaczego, na ovu, na wątki o poronieniach... I jakoś to wszystko wróciło na chwilę, ta rozpacz, desperacja, strach. Szybko stamtąd uciekłam i poszłam przytulić mój mały cud. Nigdy go za taki nie przestanę uważać.

I tak się zastanawiam, czy jak uda mi się uda zajść w kolejną ciążę, czy jest jakakolwiek szansa, że będzie to ciąża bez strachu? Z Adasiem tak bardzo, bardzo się bałam... Ten cholerny strach o niego, o to, że coś mu się stanie, zawsze siedział z tyłu głowy i tylko czyhał, by wyskoczyć i szepnąć 'a co jeśli?'. Czy to, że Adaś jest ze mną, że tym razem wszystko poszło dobrze, pomoże mi następnym razem? Czy też wiedza, którą mam, o tym jak często wcale nie kończy się dobrze, że zawsze może przytrafić się coś strasznego, znowu będzie mi zatruwać życie?

2
komentarzy
avatar
Strachu się nie pozbędziemy już w żadnej ciąży. Takie piętno już mamy na zawsze. Niestety czy stety - czasu nie cofniemy, zresztą niewiele by to pewnie zmieniło.
avatar
W chwili poczęcia zostajemy mamami, strach o dziecko, nawet to nienarodzone jest dla nas naturalny. Z poronieniem czy bez zawsze się go odczuwa. Pozostaje tylko wierzyć, że wszystko będzie dobrze!
Dodaj komentarz

Zajrzałam, sama nie wiem dlaczego, na ovu, na wątki o poronieniach... I jakoś to wszystko wróciło na chwilę, ta rozpacz, desperacja, strach. Szybko stamtąd uciekłam i poszłam przytulić mój mały cud. Nigdy go za taki nie przestanę uważać.

I tak się zastanawiam, czy jak uda mi się uda zajść w kolejną ciążę, czy jest jakakolwiek szansa, że będzie to ciąża bez strachu? Z Adasiem tak bardzo, bardzo się bałam... Ten cholerny strach o niego, o to, że coś mu się stanie, zawsze siedział z tyłu głowy i tylko czyhał, by wyskoczyć i szepnąć 'a co jeśli?'. Czy to, że Adaś jest ze mną, że tym razem wszystko poszło dobrze, pomoże mi następnym razem? Czy też wiedza, którą mam, o tym jak często wcale nie kończy się dobrze, że zawsze może przytrafić się coś strasznego, znowu będzie mi zatruwać życie?

0
Dodaj komentarz

Zajrzałam, sama nie wiem dlaczego, na ovu, na wątki o poronieniach... I jakoś to wszystko wróciło na chwilę, ta rozpacz, desperacja, strach. Szybko stamtąd uciekłam i poszłam przytulić mój mały cud. Nigdy go za taki nie przestanę uważać.

I tak się zastanawiam, czy jak uda mi się uda zajść w kolejną ciążę, czy jest jakakolwiek szansa, że będzie to ciąża bez strachu? Z Adasiem tak bardzo, bardzo się bałam... Ten cholerny strach o niego, o to, że coś mu się stanie, zawsze siedział z tyłu głowy i tylko czyhał, by wyskoczyć i szepnąć 'a co jeśli?'. Czy to, że Adaś jest ze mną, że tym razem wszystko poszło dobrze, pomoże mi następnym razem? Czy też wiedza, którą mam, o tym jak często wcale nie kończy się dobrze, że zawsze może przytrafić się coś strasznego, znowu będzie mi zatruwać życie?

0
Dodaj komentarz

Adaś ma już 10,5 miesiąca... Kiedy to zleciało???

Wczoraj byliśmy na szczepieniu (druga dawka meningokoków B) i okazało się, że waży 9,8 kg i ma 72,5 cm wzrostu. Jest pełen energii i najukochańszy na świecie.

Za dwa tygodnie zaczynamy adaptację w żłobku. Do pracy wracam 8 listopada, więc będzie miał 6 tygodni na dojście do pobytu na 8h dziennie. Oczywiście zobaczymy, ile z tych 6 tygodni spędzimy na chorowaniu Boże, już jestem cała zestresowana i przerażona jak o tym myślę Tak bardzo się boję, że będzie nieszczęśliwy i przestraszony

Jeżeli chodzi o sam powrót do pracy, jestem nawet podekscytowana. Nie brakuje mi jej na codzień, ale kiedy myślę o powrocie, odczuwam jednak pewną przyjemność. Lubię moją pracę. Fajnie będzie znowu się wyjściowo ubrać, mieć wyzwanie intelektualne nieco innego rodzaju niż jak zabawić synka. Gdybym tylko tak się o niego nie martwiła, byłabym całkiem ok z końcem macierzyńskiego. Ale się martwię

3
komentarzy
avatar
Adaś będzie wspaniale bawił się w żłobku!
Ala poszła jak skonczyła rok i dzięki temu nie było scen, bo do końca jeszcze tego nie rozumiała. A panie ze żłobka szybko stały sie ciociami. Myślę ze na tym etapie to rodzice gorzej znosza rozłąkę .
Co do chorób to Cię nie pocieszę. U nas było tydzien w złobku, dwa tygodnie w domu. Od września do wakacji kolejnego roku. Ale potem cały rok już było super
avatar
Na pewno da sobie radę! Z doświadczenia wiem, że my mamy bardziej się denerwujemy niż nasze dzieci!
avatar
My również zaczynamy żłobek od października. Też się martwię, ale Nati ma prawie 27 mcy i nie da.sobie krzywdy zrobić ;D ale ja.się cieszę, że.idzie. kontakt.z innymi. Zabawa , jakas nauka. To im potrzebne a nie tylko mama
Dodaj komentarz

Oj, wchodzę po przerwie na belly i okazuje się, że wyniosło mnie na jakieś KidsFriend :/ Na razie wcale mi się nie podoba, szata graficzna jak z roku 2000 i wszystko inaczej niż przyzwyczaiłam się na belly :/
U mnie ostatnie dni przed powrotem do pracy. Dosłownie, bo wracam w czwartek. W głowie już lista pracowych spraw do załatwienia (przeraża ogromem... ech, jak zwykle od razu wskakuję na głęboką wodę, ale to gorący czas w mojej branży). Stresuję się, ale optymistycznie zakładam, że jakoś sobie poradzę z ogarnięciem tego wszystkiego. Przynajmniej lubię moją pracę, więc może faktycznie jakoś to będzie. 
Zaczęłam też studia podyplomowe, na razie za mną pierwszy zjazd i jestem zachwycona! Dały mi takiego pozytywnego kopa i mnóstwo dobrej energii  No i fajnie znowu było stolicę zobaczyć
Adaś bardzo dobrze zaaklimatyzował się w żłobku, ominęły mnie jak dotąd Bogu dzięki dantejskie sceny płaczu rano. Jedynym dużym problemem jest sen: Adasiowi bardzo trudno tam zasnąć i często odbieram go wykończonego. No i oczywiście choroby... W sobotę zaczęliśmy duże przeziębienie numer 2, a jeszcze do końca nie doleczyliśmy ciągnącego się od 3 tygodni przeziębienia nr 1  Miałam na te ostatnie dni urlopu mnóstwo planów, ale ponieważ Adaś przez ten tydzień nie idzie do żłobka, prawie wszystkie musiałam odwołać  W czwartek mąż idzie na L4 i przejmuje opiekę nad potomkiem. Adasiowi to chyba nie będzie przeszkadzać, bo jest teraz bardzo "tatowy". Tata jest cudowny i każde wyjście męża do pracy to mały dramat. Adaś zawsze po wyjściu męża musi sprawdzić czy tata przypadkiem nie schował się w łazience lub kuchni, dopiero jak to zrobi to godzi się z losem i idzie się bawić.

2
komentarzy
avatar
ojejku to już? Pamiętam jak pisałaś, że jesteś w ciąży! No cóż, czas pędzi. Zdrowia dla Adasia i powodzenia dla mamy!
avatar
Też mi się nie podoba tu na KidzFriend. Powodzenia w pracy - dziś Twój pierwszy dzień. Super, że synek tak szybko się zaadoptował do żłobka, oby tylko się wykurował i już nie chorował. Pozdrawiam.
Dodaj komentarz

Pierwsze dwa miesiące pracy za mną. Przyzwyczajamy się do nowego rytmu. Jeżeli mam być szczera, sam powrót do pracy bardzo mi służy. Będąc na macierzyńskim nie brakowało mi jej - czy raczej nie odczuwałam jej braku - ale odkąd wróciłam błyskawicznie zdałam sobie sprawę, że jednak ogólnie moja praca sprawia mi sporo frajdy. Bywa bardzo stresująco i czasami mam jej po dziurki w nosie, ale jednak mam wrażenie, że żyję jakoś pełniej, bardziej intensywnie. Jednak jestem pracoholiczką
Adaś dalej nieźle odnajduje się w żłobku, ale poranki bywają bardzo trudne i stresujące. Adaś nie lubi rano wstawać (wcale mu się nie dziwię, żadne z jego rodziców nie jest rannym ptaszkiem), więc często bywa rano marudny. No i wysiłki konieczne aby dotrzeć z dzieckiem gdziekolwiek na określoną godzinę przekraczają czasami moją wytrzymałość nerwową. Zawsze to ja odprowadzam Adasia, bo ustawiliśmy sobie z mężem godziny w pracy w ten sposób, że mąż zaczyna o 7.30 i jest w stanie odebrać Adasia koło 16 ze żłobka, a ja zaczynam między 9 a 10 i kończę 16-17 (korzystam z przerw na karmienie i pracuję o godzinę krócej). Dzięki temu Adaś spędza w żłobku ok 7h, a często 6-6,5h bo mój tata prawie codziennie odbiera go trochę wcześniej (zazwyczaj 15.30) i zabiera na spacer po parku  Przed świętami było już o tyle dobrze, że Adaś sam dreptał z szatni do sali i ledwo się za mną oglądał, kiedy wychodziłam  Ale niestety miał teraz 3 tygodnie przerwy ze względu na chorobę i wyjazd na święta i wczoraj i dzisiaj był dramat  Płakał i nie chciał mi pozwolić, żebym wyszła  Serce kroiło mi się na kawałki  Mam tylko nadzieję, że od nowa przywyknie do spędzania czasu w żłobku i te pożegnania będą znowu tak dobre jak były przed świętami. 

1
komentarzy
avatar
A my od poniedziałku do żłobka. Mam stresa :/
Dodaj komentarz
avatar
{text}