Szybki wpis i szybkie postępy maleństw...

Dziś 3 tyg i 4 dzień życia dzieciaczków na tym świecie... a maluszki nie leżą już w podgrzewanym inkubatorze, a w swoim otwartym wózeczku i są ubrane. Ciekawe jak będą sobie radzić?? Ano będą radzić sobie może nie znakomicie ale bardzo dobrze Jeszcze tylko to picie z butelki i będzie już coraz bliżej wyjścia. Aaaaaa!!! Super!!! Są takie kochane, mogłabym je tulić i patrzyć na nie cały czas

Aha i dzięki cioci Beacie, która obczaiła kalendarz imion, wychodzi nam na to, że Szymuś ma jutro swoje pierwsze imieninki, a Małgosia 18 stycznia. Dziękujemy ciociu Beato Na Ciebie zawsze możemy liczyć

Miałam nie wstawiać więcej zdjęć, a już na pewno nie z taką częstotliwością. Szczerze mówiąc pochwalę się... no zobaczcie jakie to słodziaki. Tak szybko się zmieniają, trzeba łapać każdą chwilę...

Miałam nie wstawiać więcej zdjęć, a już na pewno nie z taką częstotliwością. Szczerze mówiąc pochwalę się... no zobaczcie jakie to słodziaki. Tak szybko się zmieniają, trzeba łapać każdą chwilę...

Byłam dziś u mojej Pani doktor, widziałam wzruszenie na jej twarzy po drobnostce jaką jej ofiarowałam... kartka z własnoręcznym wpisem i zdjęciem maleństw. To było miłe spotkanie połączone z wizytą i szczęśliwym zakończeniem mojej ciąży, pełne uścisków i ciepłych słów. Mam wysyłać fotki dzieciaczków. Nie będę opisywać o czym rozmawiałyśmy, chcę to pozostawić tylko dla siebie.
Pani doktor - dziękuję

10 grudnia 2015 - 10 stycznia 2016 Szyszaki kończą miesiąc.

Z każdym dniem kocham je coraz bardziej.

Boże, jaka ja jestem szczęśliwa.

Jakby to tak ująć... małe poszły o kilka pól do przodu jak na grze planszowej. Przeszły pierwszy poziom, drugi, teraz są na trzecim blisko finiszu. Dziś swoimi wózeczkami przesunęły się bliżej drzwi. Szymek na dzień dzisiejszy waży 2230g, Małgosia 1970g. Olbrzymy, nie ma co Czuję, że w przyszłym tygodniu do domu, jeśli saturacja nie będzie spadać podczas jedzenia. A jak spada dziecko robi się sine, szare... przestaje oddychać i trzeba je postymulować klepiąc po pleckach, chwytając za nóżkę i łaskocząc itp... po chwili dzieciątko wraca do świata żywych Jest to przerażające... W szpitalu widzi się to wszystko na monitorze, tylko w domu monitora nie będzie. Trzeba będzie liczyć wyłącznie na siebie. I tym jestem przerażona, zjada mnie momentami panika i stres jak o tym myślę. Do tego mam mętlik w głowie i różne myśli mi się kłębią. Boję się, że nie dam sobie z tym wszystkim rady i psychicznie, i fizycznie. Już chcę żeby wróciły ale się jednocześnie tak bardzo obawiam. :/ Dlaczego zawsze u mnie musi być wszystko inaczej.

Do tego jestem trochę zła, a może nawet bardziej niż trochę i to na męża... widzę jak od samego początku faworyzuje małą, częściej ją bierze na ręce, więcej do niej mówi, nawet z nią się zawsze pierwszy wita. Ja tak nie mam... ale z tego wszystkiego, może podświadomie bardziej zajmuje się Szymkiem. Nie chcę tak... tak samo kocham i jedno, i drugie... z tego wszystkiego to się właśnie popłakałam.

ps. Dziewczyny... napiszcie mi jak czyścicie nosy swoim maluchom? Tu w szpitalu to odsysają takim specjalnym szpitalnym urządzeniem pod ciśnieniem. Pytałam dziś położną jak to robić w domu, podała mi 1000 sposób i w sumie dalej do końca nie wiem. Co polecacie wy.

5 tygodni od porodu... a zdaje się jakby to było wczoraj...

A dziś...

2250 gram
2015 gram

Przecież to tak niewiele, a kocha się całym sercem...

Wczorajszy późny wieczór... zawroty głowy, jakaś blada się zrobiłam, o co chodzi??
Ot tak, niespodziewanie, po prostu, bez zapowiedzi po 5 tygodniach zawitała do mnie miesiączka. Nie myślałam, że tak szybko to nastąpi, nie czułam nic a nic, że się zbliża. Jest trochę inna niż te przed ciążą. Zobaczymy co będzie dalej...
Jedno jest pewne, dziś mam mniej mleka niż ostatnio. Bo co to jest 50 czy 70 ml, jak niejednokrotnie miałam 120ml jednorazowo. A maluchy na jedno karmienie piją razem 100ml, jak tak będzie dalej to nastąpią braki. Mam nadzieję, że to minie... babcina rada to pić kawę inkę na większą ilość mleka ale czy to prawda, to nie wiem. Trzeba wypróbować.

Dzisiaj, po rozmowie z panią doktor, która zajmuje się Szyszakami, najprawdopodobniej w ciągu dwóch najbliższych tygodni małe wyjdą do domu. Piją już wszystko z butelki, z małymi przerwami, tylko od czasu do czasu spada saturacja, a tak być nie może. Będziemy się jeszcze uczyć karmić piersią... o ile te moje mleko będzie się dalej produkowało. Ogólnie do tej pory jest wszystko dobrze.

List dziewiętnasty (19)

Szyszki, Szyszaki, Szyszunie... dziś znów się widzieliśmy, dotykaliśmy, przytulaliśmy. Małgosiu, jesteś taką ładną dziewczynką z moich snów, nie mogłam sobie piękniejszej wymarzyć. Ale tu nie wygląd jest najważniejszy, tak bardzo się cieszę z Twojego każdego wypitego mleka, z każdego uśmiechu, postępu, tak łatwo przychodzi Ci przekręcanie główki na moich piersiach. Jak na takiego wcześniaczka jesteś bardzo silna. Podpierasz się nóżkami, popychasz swoje ciało do góry. Dziś już ważysz 2190 gram. I wcale nie jesteś taka mała, Twoje nóżki są już całkiem tłuściutkie.
Szymku, synku drogi, gdy trzymam Cię na rękach i patrzę na Ciebie, mój uśmiech zdradza wszystko, a oczy mówią wiele. Jesteś takim słodkim małym chłopcem, gdy do Ciebie mówię śmiejesz się, jak to możliwe... to tak jakbyś czuł moją obecność. Taki mały śmieszek z Ciebie... od którego nie można oderwać wzroku. Dziś obsikałeś mamę, body i rożek. I wszystko było do przebrania. Nie mówiąc już o grubszej sprawie Ważysz już 2360 gram.
Jeszcze tak nieśmiało otwieracie oczka, dużo śpicie, w ogóle nie płaczecie... coraz śmielej was przewijam, przebieram, karmię, już nie panikuję gdy tracicie na chwilkę swój różowy kolor skóry. Zdarza się to na szczęście rzadziej niż kilkanaście czy nawet kilka dni temu. Już wiem co mam wtedy robić i jak was trzymać. Czekam z utęsknieniem gdy przyjedziecie z nami do domu, to będzie dla was zupełnie inny świat niż ten szpitalny. Dla nas rodziców pierwsze dni, tygodnie nie będą łatwe ale będą piękne... Marzenia i pragnienia się urzeczywistniły.
Jesteście dla mnie wszystkim.

Boże, dodaj mi sił fizycznych... po ludzku wysiadam.