Dziewczyny, jak radziłyście sobie z tymi kupami ???
Nie wiem czy mogę im coś podawać oprócz czopków glicerynowych. To mogę ale nie chciałabym robić codziennie. Nie wiem też, czy dziecko może się tak długo męczyć, nadymać... w końcu to maluchy, nie stanie się im nic, a zwłaszcza jelitkom?? Właściwie w tym na chwilę obecną jest tylko problem.

Pierwsza wizyta poszpitalna w następną środę, więc jeszcze trochę czasu, a chociaż po części chciałabym się z tym problemem uporać.

Zobaczymy co z tym wcześniejszym problemem wyjdzie... a może i nie wyjdzie... oby wyszło
Marzę o spokoju wewnętrznym i śnie.
Nie wiem też co z tym jedzeniem, w szpitalu wypijały jakimś cudem po 50 ml od połoznych, u nas nie wiem czemu ale tyle wypić nie potrafią, albo ja jakąś złą metodę stosuję. Piją np 40ml, po 3 godz 30 a potem 50. Gorzej jak spadną z wagi jak pojedziemy na kontrolę.
Mleka mi nie wystarcza i raz piją moje, a raz modyfikowane Bebilon 1.

Magda_lena88 i karolaaa piszcie mi wszystko co wam przyjdzie na myśl, wszak wy wcześniakowe mamy
Inne rady od innych mamusiek jak najbardziej wskazane

Ogólnie dzieci są grzeczne, dużo śpią. Nie są jakoś marudne i upierdliwe
Od razu napiszę przy dwójce jest mega roboty. Także bliźniakowe mamy przygotujcie się na więcej pracy ze wszystkim.

Do następnego!

Ps Nie zaglądam praktycznie nigdzie do pamiętników ale jak się sytuacja unormuje to coś ogarnę wzrokiem i skrobnę

Odpukać pierwszy odrobinę spokojniejszy dzień... tak wyglądają dziś Szyszaki



Zelma, wagę wypożyczyłam na 10 dni, tak mi poleciła babka ze szpitala. Z tą wagą jest średnio, zważymy się dziś wieczorem, chociaż chyba najlepiej robić to rano. Ostatnio je ważyliśmy rano.

polasia... tak była u mnie wczoraj położna, wiele cennych rad uzyskałam.

julita... mamy specjalne butelki dla wcześniaków, z których korzystaliśmy również w szpitalu.

Zobaczymy jak to będzie. Tymi kupami też mam się nie martwić tylko wiadomo, człowiek się trochę na zapas martwi.

Dziś mija tydzień jak jesteśmy razem w domu... szybko minęło, nie obyło się bez stresu, nerwów ale jest już coraz lepiej. Uczymy się siebie nawzajem.

Po tygodniu już mogę stwierdzić jak dzieciaczki się od siebie różnią :

Szyszka Małgosia jest bardziej aktywna, ssie mleko jak zachłanny mały głodomorek, jest grzeczna, potrafi poleżeć w łóżeczku sama obserwując co się dzieje wokół. Ogólnie mało płacze. Powiedziałabym dziewczyna z charakterem.

Szyszkowy Szymek to leniuszek, śpioch, prawie że na siłę trzeba go karmić, jest ospały. Domaga się przytulania u mamy na piersiach. Mógłby tak cały czas. Też jest dzieciątkiem mało płaczliwym. Robi najróżniejsze miny przez sen i nie tylko. Tego opisać się nie da trzeba by zobaczyć. Został nazwany małym minionkiem (od tych minek).

W środę pierwsza kontrolna wizyta, mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze. Jak już się zostaje matką to różne zmartwienia będą chyba narastały z wiekiem dziecka. Nic się praktycznie nie dzieje na chwilę obecną, jednak czuję jakiś niepokój i lęk. :/

Jestem zmęczona to fakt, głównie brakiem snu ale zaczynam też dostrzegać coraz bardziej uroki macierzyństwa.

10 grudnia - 10 luty
maluchy skończyły 2 miesiące.

Komik Szymon waży 2850gram.
Maleńka, a właściwie już całkiem duża Małgosia 3005 gram. Tylko boli ją brzuszek... dostaliśmy preparat w zawiesienie ciekawe czy pomoże.
Kochane te maleństwa.
A ja padam ze zmęczenia ale kiedyś będzie łatwiej... podobno najgorzej przy bliźniakach do 3 lat. Tak mi to powiedziały mamy bliźniaków, także jeszcze 2 lata i 10 miesięcy.

Od dziś walczymy z prostowaniem główki. 2 miesiące w szpitalu w pozycjach głównie na boku, bądź na brzuszku zrobiło swoje... główki są troszkę spłaszczone po bokach i teraz dzieci muszą jak najwięcej leżeć na wznak z głową na prosto. Obkładamy je różnymi pieluszkami, wałeczkami, żeby nie miały możliwości przekręcania je na bok. Tylko w tym czasie trzeba przy nich być w razie gdyby cofnęło się jedzonko. Mogłoby dojść do zachłyśnięcia. Poduszki do tego przeznaczone są drogie (ok 200-250zł!) więc na chwilę obecną walczymy z tym domowym sposobem. Oby był efekt za jakiś czas. Chyba że wy znacie jeszcze jakieś inne sposoby.

A dziś drogie 'ciocie' przedstawiam wam komika Szymona :

Ja to mam wzloty i upadki...
Jeśli istnieje depresja poporodowa to ja ją mam, chociaż u mnie to może depresja po powrocie do domu.
Wcale nie jest tak słodko i cudownie. Przynajmniej na chwilę obecną. Dziwna jestem. Egoistka.
Koniec kropka więcej szczegółów nie chce mi się po prostu opisywać.

16 lutego 2016r. to taka umowna data porodu...
Ze zmęczenia padam ale kiedyś nadejdą lepsze dni
Ulewania, zachłyśnięcia, kupy a właściwie ich brak, zmiana mleka... w końcu kiedyś to się unormuje.
Czasem mam taką ochotę uciec od wszystkiego
Boże, jak wywróciło się moje życie do góry nogami, a było tak spokojnie

Dziś odwiedziła nas ukochana ciocia Beata... wariatka przywiozła nam tyyyyle prezentów, a to jeden z nich. Są po prostu cudne.

Ki czort w tych dzieciach siedzi Albo jakaś siła, przyciąganie czy cokolwiek innego... jedno zaskrzeczy, w tym samym momencie lub dosłownie za chwilę drugie. I nie leżą obok siebie. Jedno zacznie płakać, za chwilę wyje drugie. Jednym się różnią... charakterem Oj dziewucha za jakiś czas będzie bębnić chłopaka po głowie. To jest gieroj baba z charakterem, w kaszę nie da sobie dmuchać.
Już od małego się rozpycha rękami :





Dziewczyny, czy wy codziennie/kilka razy dziennie zakraplacie oczka solą fizjologiczną?
Aha... sprawa kup mam nadzieję rozwiązana, mleko zmienione na Hipp biocombiotyk z Bebilon 1 plus Debridat uregulowały sprawę.

Aha... i dziś spałam tylko albo aż 4 godziny