Tak dzis zupelnie nie w temacie, ale muszę się wyżalić.. Remont robią u nas robotnicy z Serbii, poleceni przez moją koleżankę (tę z Macedonii). Oczywiście byli u nas 3 dni i poprosili o zaliczkę... Nie byłam przekonana, ale stwierdzili że zawsze biorą 30%... Daliśmy 15%. To było przedwczoraj, wczoraj do pracy przyszedł jeden - na 4 godzinki... A dziś ani jeden ani drugi się nie pojawił... Na nasze pytanie w południe co się dzieje odpisali smsem, ze przyjadą o 16... Już mnie to wkurzyło, bo co to za robota przy dziecku wieczorem... Nie mówiąc o tym, że chcemy ten cholerny remont jak najwcześniej skończyć... No i wyobraźcie sobie, że nadal ich nie ma, nie odbierają telefonu, cisza... A specjalnie pół dnia w domu siedzę...

Ryczuś dziś ważył 5700, więc chyba nieźle jak na swoje 8 tygodni a jaki jest piękny... sama nie wiem jakim cudem mi się taki słodziak trafił

Właśnie doczytałam o akcji na forum grudniowek... W głowie mi się to wszystko nie mieści. Najpierw Feska, teraz okazuje się, że wątek był założony przez dziewczynę, która dzieci nie ma, a tylko chciała sobie zapewnić rozrywkę... O ile rozumiem podkolorowanie rzeczywistości, przedstawianie tylko pozytywów u Feski - o tyle nie jestem w stanie zrozumieć jak ktoś, kto w ogóle nie był w ciąży moze chcieć zakładać taki wątek i pisać w nim przez rok czasu wklejając cudze zdjęcia z internetu... Udzielać porad na temat odklejenia kosmowki, która 'przeżył', radzić się w sprawie wózka... A nawet pisać o 'wypadku rodziców'... Szok. Trzeba mieć nierówno pod sufitem, zeby tracić w ten sposób czas...

Smutne to wszystko...

Remont

Eryś skończył dwa miesiące, a u nas remont na całego. Malujemy ściany, zmieniamy podłogi, montujemy nowe drzwi wewnętrzne i zewnętrzne... A na ile rzeczy nie starczy nam kasy... Ech. Dach, ogrzewanie, wykończenie strychu, łazienki, kuchnia... wszystko musi poczekać na lepsze czasy Czyli pewnie na czas po spłacie kredytu... Czasem myślę sobie, że chyba zgłupiałam, że kupiłam stary dom... Prawie wszystko jest do wymiany, a robotnicy myślą, że wygraliśmy w totka... No, ale wracając do mojego Synka - chyba lubi jeździć z nami do sklepów typu Castorama Uśmiecha się do półek, ogląda sobie wszystko i jest mega grzeczny. A jest z nami tam prawie codziennie przez kilka godzin - nie mamy tutaj nikogo z kim moglibyśmy go zostawić Kochany, grzeczny Miś

Nie pamiętam, czy już o tym pisałam - siostra mojego męża jest znów w ciąży. Spodziewa się drugiego synka. Ogólnie dziewczyna irytuje mnie na całego... Sytuacja z wczoraj: mój S wysłał rodzince (w tym jej) zdjęcia Erysia w nowych, ślicznych ciuszkach. Wszyscy oczywiście odpisali, że ślicznie wygląda, piękne ubranka itp.... a siostra S pisze do nas tylko tyle: 'Jaki rozmiar?' Tak mnie to zaskoczyło, że odpisałam rozmiar, a ona na to, że jak przyjedzie na weekend w marcu to chyba jej damy to ubranko, bo już i tak Eryk w nim za długo nie pochodzi... Pamiętacie wcześniej te jej hasła na temat ubranek... no, ale to już przesada gruba moim zdaniem... Raczej się już nie polubimy

Eryś był dziś u mnie w pracy. Wszyscy się zachwycali, że taki grzeczniutki kochany był

Remont trwa nadal. Robotnicy wkurzają mnie na maksa. Tak bym chciała, by już się wynieśli... Trzeba im cały czas na ręce patrzeć... Ostatnio zrywali tapetę i nie zabezpieczyli drewnianego parkietu... Jak wróciłam do domu i zobaczyłam resztki kleju, gipsu itp. na drewnie - myślałam ze ich zatlukę. Sprzatalismy to cały wieczór - mycie desek na kolanach - a potem suszenie, by parkiet nie namókl... Dziś mi gość pociął panele w innym pokoju, bo kroił listwy podłogowe... Aaaaaaa!

Z nowinek - zapisaliśmy Erysia na zajęcia na basenie od połowy kwietnia. Mam nadzieję, że mu się spodobają jakie pieluszki polecacie do pływania? I dziecię pływa w samej pieluszce, czy na to jeszcze jakieś mini kąpielówki?

Kryzys

Wszystko wali mi się na głowę. Najpierw kryzys w związku z S. Takiej kłótni nigdy nie mieliśmy... Poszło o jego rodziców, siostrunię i moją mamę, a także o remont. Wkurza mnie, że skoro jestem na macierzyńskim - robotników doglądam cały czas ja, nawet jak on pracuje z domu. Mam już tego dość, bo trzeba im cały czas patrzeć na ręce, obrażają się jak im się coś powie - wczoraj mi rozwalili światło w pokoju u małego. Oczywiście nic nie powiedzieli. Sama się zorientowałam jak zwykle, jak sobie poszli. Napisałam im sms że chcę pogadać o ich pracy - nie odpisali - a mieli dziś przyjść o 7.30 i nas znów olali bez żadnej wiadomości... Po prostu załamka całkowita - mamy rozwalony cały dom i same problemy. Wracając do S - on oczywiście powiedział, że nie wyobraża sobie pracować z domu, nadzorować robotników, wieczorem jeździć po sklepach i że ma już tego dość. Oczywiście nie omieszkał dodać, że to ja chciałam mieć dom, że on był bardzo zadowolony z naszego pięknego mieszkania w centrum miasta, że było blisko do pracy, brak kredytu... Atmosfera zrobiła się gęsta. Potem dodałam zdjęcie naszego Synka do chmury, na którą ma dostęp rodzinka S, a tata S napisał pod zdjęciem coś w stylu, że synek siostry już tak dużo mówi. No i oczywiście w tym całym rozdrażnieniu powiedziałam do S, że co mnie to w ogóle obchodzi. I że po co komentuje, skoro nie ma nic do powiedzenia o naszym dziecku... Po chwili usłyszałam, że nie mam szacunku do jego rodziców tak jak nie mam do niego, i że moja mama to w ogóle nic nie robi poza przywożeniem nam niepotrzebnie gotówki - i zaczęła się chryja na całego. W końcu powiedział, że lepiej by mi się żyło jakby on się zabił, bo widocznie nie jest tym kogo szukałam. Tak się przestraszyłam tego, do tej pory się zresztą boję bo S nie rzuca raczej słów na wiatr... W nocy żadne z nas nie spało. Chciałam załagodzić konflikt i powiedziałam, że zawiozę go do pracy bo lepiej jeżdżę, a on jest wykończony. Wsiedliśmy do samochodu, pojechaliśmy, po drodze chciałam przedyskutować sprawę i załagodzić ten konflikt - i znów wyszedł temat rodziców. Naprawdę chciałam być dyplomatyczna, ale nie dało się, no po prostu tak mnie jego rodzinka irytuje, że nie umiem zacisnąć zębów i przymknąć się. I wtedy S nawrzeszczał na mnie tak na całego. Ten jego głos, taki zimny, metaliczny... Rozbeczałam się, aż dziw że w nic nie wjechałam na autostradzie... S wysiadł pod swoją pracą bez żadnego komentarza... a ja wróciłam do domu i znowu ryczę. I nie wiem co zrobić. Nie uważam, że to moja wina - owszem, czasem marudzę, ale to nie znaczy że go nie kocham i że chcę być sama z dzieckiem, że nie cenię go jako człowieka (mimo, że tak twierdzi)... Boję się cokolwiek powiedzieć, bronić się jakkolwiek - bo jeszcze mu coś głupiego do głowy strzeli - ale też nie umiem udawać, że wszystko jest w porządku. Matko jak mi dzisiaj źle... Tak bym chciała, by wrócił już z pracy...

Zastanawiam się, czy nie sprzedać tego domu w cholerę, nawet po kosztach - trudno, najwyżej stracimy oszczędności, ale może nie rozpieprzymy swojego małżeństwa. Jak tak dalej będzie to nie wiem jak się moje życie potoczy...

Wczoraj Eryś kaprysił cały dzień.
Cały dzień miał kiepski humor. Jedzenie było w półgodzinnych przerwach, przerywane płaczem i ogólnym niezadowoleniem. Na noc tak się opił mlekiem, że przespał dziś całą noc - bez budzenia na karmienie... A dziś od rana to samo - zły humorek i jeść jeść jeść! Hmm...

Zły humor Erysia zażegnany, dziś ja miałam zły dla odmiany... Nasi robotnicy zdjęli gniazdko TV i internetowe przy malowaniu ściany i nie umieli go później podłączyć. Przez pół dnia nie miałam internetu ani telefonu, dzwoniłam do mojego providera... Po czym się okazało, że szanowny pan jeden z drugim wsadzili źle kabel... Przynajmniej się wyjaśniło, bo już ich podejrzewałam że z buta potraktowali mój router i coś się zepsuło w środku... Już nigdy - przenigdy nie wezmę tej ekipy do jakiegokolwiek remontu czegokolwiek... Do tego pod moją nieobecność bez pytania pożyczyli sobie nasz odkurzacz... A ponieważ odkurzali pył ze szlifowania ściany i farbę - cały odkurzacz jest biały i nawet nie mam pomysłu jak to domyć... Nadmienię tylko, że to akurat dość drogi Electrolux ultrasilencer w który zainwestował mąż z okazji narodzin dziecka (żeby było w domu cicho jak Mały śpi...). Jak możecie się domyśleć, po tej akcji mój mąż wkurzył się na maksa... Jakby tego było mało - jeszcze mi jeden z tych gości dzisiaj powiedział, że niedobrą kawę robię. Ha. I dobrze. Jutro się nawet nie zapytam czy chcą kawę, skoro nie jest dobra... :] Chętnie bym się ich pozbyła, ale nie mogę znaleźć innej ekipy 'na już' (dzwoniłam do 3 różnych, terminy wolne na maj i później...), a przecież w takim syfie nie mogę mieszkać z dzieckiem... Wobec tego chyba muszę się przemęczyć z nimi (jeszcze pewnie ze 3 tygodnie...)

Wczoraj odwiedziła nas też położna, Eryś waży 6350 g. Ma tylko 2,5 miesiąca, więc uważam, że waga jest lepiej niż niezła Póki co, odpukać, nie wiem też co to kryzys laktacyjny - po prostu oby tak dalej z moim karmieniem Mój mąż mówi, że to dlatego, że jesteśmy zgranym team'em - karmiąca i karmiony A pomyśleć, że tak się tego karmienia piersią bałam... U mnie w domu żadna kobieta 'nie miała pokarmu' i wszystkie dzieci od pokolenia babć włącznie były karmione butelką... Dochodzę do wniosku, że to chyba dzięki kiepskiej wiedzy położnych i późnemu przystawieniu do piersi... I tak mi żal mojej mamy, że nie przeżyła tego, co ja przeżywam. Dla mnie karmienie stało się fantastyczną rzeczą, która łączy mnie i Synka

Wpis pod tytułem zdolności kulinarne mojego męża
Robotnik - czy mogę prosić kawę?
Ja - robię strajk. Proszę zapytać męża
S - Mleko? Cukier?
Robotnik - Tak proszę.
S (po dwóch minutach) - kochanieeeee, czy my mamy cukier?
(Wyciągam cukier z szafki)
S - to my mamy taki nie w kostkach?

Mój Synuś okazuje się nocnym śpiochem. Przesypia całe noce bez budzenia się na jedzenie... No kurcze, chyba naprawdę podmienili mi dziecko Ryczuś oficjalnie przestaje być Ryczusiem...

A poza tym... Pamiętacie ten hejt w moim kierunku na forum?
http://ovufriend.pl/forum/starajac-sie-ogolne/owulacja-a-mdlosci-i-bol-brzucha,7067.html

Chyba warto było się zdenerwować, bo przeglądając dziś stare wpisy zauważyłam, że to właśnie w tamtym dniu lub dzień później miałam tę pamiętną Erysiową owulację... Także wszystkim chętnym polecam - warto sobie podnieść adrenalinę Może skutkować ciążą

Zaszczepilismy Erysia. Dumna jestem, bo dzielny był

A teraz coś, co mnie dzisiaj męczy... Moje relacje z jedną dobrą koleżanką uległy zasadniczemu pogorszeniu. Wiem od niej, że się starają od dwóch lat o dziecko - być moze to jest przyczyna? Bo odkąd Eryś się urodził nasze kontakty już nie są takie dobre. A może przesadzam?
Taka sytuacja - moje urodziny w styczniu.
Tak się złożyło, ze mamy urodziny jedna po drugiej, w obrębie kilku dni. My i jeszcze trzecia nasza wspólna koleżanka. Zawsze obchodziliśmy je razem. Ta dobra koleżanka, nazwijmy ją C, organizowała coś dla mnie - ja organizowałam dla niej i dla tej trzeciej. W tym roku spotkałyśmy się w knajpie po naszych wspólnych urodzinach - i obie zupełnie zapomniały o moich urodzinach. Nie przypominałam, bo i po co... Doszłam do wniosku, ze moze wyleciało to C z głowy - ostatnio zmieniła pracę i miała więcej na głowie... Ot, tak tylko troszkę mi się przykro zrobiło, szczególnie ze ja dla obu przygotowałam śliczne bukiety tulipanów... Potem C się od stycznia nie odzywała, a wcześniej miałyśmy kontakt prawie co tydzień...
Teraz jeszcze inna wspólna znajoma wychodzi za mąż. C wysłała mi maila czy idę i czy kupuję jakiś prezent. Odpisałam, że idę na cywilny i myślałam o kupnie dobrego szampana. Prawdziwego, marki X. Przyszła mężatka fascynuje się winami, a tego szampana polecili mi w winotece w naszym mieście.... Napisałam też, że jeszcze nie kupiliśmy, wiec jakby miała lepszy pomysł to chętnie się z moim S dołożymy! C odpisała, że niezły pomysł i że zobaczy co ta nasza koleżanka wspólna planuje (tez jest zaproszona). No i teraz najlepsze - nie odpisała mi co robimy. Ślub w piątek, więc piszę maila co z tym prezentem - a C odpisuje, ze kupiły szampana marki X i kieliszki. Pytam ile mamy się z S dołożyć (ze zdziwieniem, bo nic mi nie powiedziała - ja już chciałam zamawiać)... a tutaj dostaję wiadomość z takim tekstem: sorry, ale na czwórkę prezent by wyszedł trochę za tanio. Nooooo i.... Delikatnie mówiąc poczułam się nie teges. Nie dość, ze mnie olały, to jeszcze ukradły mój pomysł na prezent nie mam pojęcia co zrobić w takiej sytuacji - i jest mi przykro, bo C była jedna z najbliższych mi tutaj osób. Nawet pomagała przy planowaniu mojego ślubu... Zastanawia mnie ten nagły zwrot sytuacji. Wiem, ze w kwietniu podchodzi do pierwszego in vitro... No i myśle - czy to ma związek z ta zmiana? Przykro mi, bo caly czas życzyłam jej (i życzę nadal!) jak najszybszego zaciążenia... I nigdy nie narzucałam sie z tematem Eryka ani wcześniej ciąży - wiedząc, że się stara wręcz zaprowadziłam ja do mojej specjalistki od niepłodności... Sama już nie wiem co o tym myślec...