- Mama, mama pada deszcz!!! - Antenka wykrzyczała na całą ulicę, ale tata zdaje się nie zrozumiał więc zapytał
- Ti lalis? (co mówisz?)
Dziecko spojrzało na tate, pomyślało przez 3 sekundy i rzekło po grecku
- Vrechi papaki, vrechi! (Pada deszcz tato, pada deszcz!)

O matko jak mi się już nie chce pisać. Tak fizycznie, bo w głowie cały czas opisuje wydźwięki bycia mamą dwójki, która daje się w kość tak bardzo w ciągu dnia, że wieczorami nie mam nawet siły podnieść lampki wina. Porażka.

Kto w ogóle wymyślił dzieci to ja nie wiem. Odkopują się nocami - trzeba co rusz przykrywać. Wypieprzą się z krzesełka - trzeba guzy lodem okładać. kłamią że kupy nie zrobiły jak śmierdzi za nimi na 3 metry i budzą się bezczelnie na cyca co 2 godziny!!!

'Ślicznie wyglądasz z dzieckiem' - mówili. 'Pasuje ci takie, kiedy będziesz miała swoje?' - pytali. Wiedzieli parszywce jak to się kończy, a każdy z uśmiechem na ustach kiwał głową na zachętę. Mam dwa. I owszem, myślę czasami o 3. Ale potem znowu piję zimną kawę i mnie szlag trafia na samą myśl. Na myśl o dziecku!

A mąż? Ehhh. Już rozumiem dlaczego małżeństwa z dłuższym stażem śpią pod osobnymi kołdrami. Czemu ci z dłuuugim stażem śpią często w osobnych łóżkach, a ci już pchnięci stażem dzielą nawet sypialnie. Nie, nie. Nie podzieliliśmy się jeszcze kołdrami w tym samym lóżku, ale owszem wróciliśmy do taty sypialni. Cała trójca. I kanapa. Antenka dalej śpi z nami. Sotiris ostatnimi zimnymi nocami też. Od jakieś 4tej rano. Nie daję już rady karmić na zawołanie bo mnie wykańcza. Są takie nocki, kiedy budzi się nawet co 1,5h i szuka cyca. Od 4tej rano ma je na wyciągniecie ustek. No i tu ta kołdra cała. Antenka śpi na dostawionej do naszego łózka kanapie. Potem ja, potem Sotiris, potem ojciec. Ale ojciec jak się zawinie na brzeg tak z kołdry robi się namiot i nam wieje z Sotirisem po plecach. Dżizes... Czy to etap szukania oddzielnych kołder?

Kto mi pomoże podnieść lampkę wina do ust???

W macierzyństwie są takie dni, kiedy w końcu zasiadasz z powrotem za kierownicą -SAMA-, włączasz radio na maksa -BO DZIECI NIE MA-, otwierasz okno do końca -BO DZIECIOM NIE WIEJE Z TYŁU- i jedziesz!!!

Wciskasz pedal i śmigasz -BO ZNOWU JESTES SINGLEM NA CHWILE-. Z piskiem opon zaczynasz spod domu, ścinasz zakręty, przyśpieszasz i śpiewasz, czasami trąbisz na tych co wolno jadą -BO Z DZIEĆMI-, wymijasz, wyprzedzasz i czujesz ten wiatr we włosach! Jeeeeeeeeeeee

i parkujesz z przytupem... pod supermarketem... i idziesz kupić pampersy numer 4 i numer 5.
...pełnotłuste mleko dla starszej i kaszke dla młodego.

Ach... te wolne 40 minut, które masz dla siebie raz na miesiąc. Jeeeeeeeeeeeee

W ramach rozszerzania diety daleko poporodowej

Niesamowite. Niewyobrażalnie zaskakujące. Nieoczekiwane. A jakże miłe i kojące dla moich starganych, ostatnimi dwoma miesiącami, nerwów.

Wczorajszy dzień powinien przejść do historii rekordów pampersów jako ten najlepszy w 2017 roku. Ale na to poczekam jeszcze do końca roku, bo może się okaże że jest jeszcze jedna taka dupa jak mojej córki, która uczy się szybciej niż 1 dzień. Słyszycie to w ogóle??? JEDEN JEDYNY DZIEŃ!!!*

No dobra, dobra, już slyszę znad waszych komputerów 'ale ona ma już 2 lata', 'no czas najwyższy', 'a moje dziecko to...', 'my zaczeliśmy wcześniej' i takie tam, ale przecież nie o to chodzi. Jak dobrze większość z nas wie, na wszystko jest pora. Każde dziecko jest inne. Każdy dorasta inaczej. Antenka umie już gadać w 4 językach (tak, córki gaszka uczą ją dodatkowo niemieckiego haha), ale kupsko nadal waliła w pampersy. Aż w końcu mama zdecydowała że basta. Zdjęła pampersa, założyła majtki, naciągnęła portki i puściła dziecko w odmęty srania na zapytanie co 15 minut. I ZADZIAŁAŁO.

Powtarzałam jej tak często jak wydawało mi się potrzebne 'Antenko pamiętaj nie masz pampersa. Masz majteczki. Kupa i siku nie w majteczki. Gdzie kupa i siku? Doooooo toalety. Chcesz siku? Chcesz kupe? Nie? Ale powiesz mamie jak będziesz chciała, tak?' I chodzi. I gada. 'Mama siku'. I sika!

Niesamowite.
Już drugi dzień dzisiaj. I woła. Kurcze. A tak się bałam. Odwlekałam. Nie wiedziałam jak zacząć. Zaczynałam, a potem zapominałam i lepiej było tego pampersa nakładać niż pilnować sikania. A to wymówka nieprzespanej nocy, a to wyjazd na zakupy, a to jutro, albo od przyszłego miesiąca? Może i ona była gotowa wcześniej, ale ja na pewno nie. Teraz mamy specjalny taniec plemienny nazwany 'oddany mocz', który wykonujemy razem dookoła nocnika po skończonym fakcie. Wczoraj kupę oglądaliśmy wszyscy z zachwytem i głośnymi brawami, a dziś dodatkowo powtarzamy jej, że jest super dziewczyna. Nie mówię jej, że jest już duża i takie tam, bo jeszcze zechce użyć tego przeciwko mnie. Wystarczy jej że jest super dziewczyna. Cieszy się ogromnie.

My też.

Uffffff

*Na 25 sikań w ciągu dnia zlała się 2 razy w majtki. Raz w ekscytacji bo dostała do polizania loda, drugi raz w zapomnieniu bo wyszła na dwór.

I tylko nie pisać mi tutaj, że to szok odpampersowy i za tydzień zacznie mi srać w majty!!

Rodzicem być jest ciężko - to już wiemy. Rodzicem dwójki być jest przerąbane - o tym też już pisałam. Ale jakże dużego wysiłku wymaga bycie rodzicem KONSEKWENTNYM to tego się chyba nie da opisać...

Zaczeliśmy z tymi pieluchami Antenki i jedziemy przez pierwszy tydzień jak burza. Najlepiej to w ogóle z domu nie wychodzić, bo dziecko zakochało się w nocniku. Posiedzi i wstaje. Przejdzie się kawałek, zawoła siku i leci na nocnik. Jeszcze śniadania nie skończyliśmy a ona już 12-ty raz na nocniku siedzi!!! Nie za każdym razem coś zrobi, ale za każdym razem jest chwalona, że woła i że jest taka super dziewczyna. Może dlatego tak chętnie posiaduje? No ale do licha... Jak nosiła pampersa to mama chociaż zimnej kawy się napiła. Teraz nawet filiżanki nie potrzyma, bo córce majtki ściąga i nakłada. I koniecznie sprawę trzeba traktować poważnie, bo a/ a jak się zesra w majty? albo b/ zda sobie sprawę, że nie zwracamy na nią uwagi i przestanie wołać. Porażka... No ale oczywiście nie da się tak, żeby przy nocniku stać cały dzień i na dzień kobiet wyszliśmy do restauracji, a żeby uniknąć możliwych wpadek Antenka została zawinięta w rozmiar 6 'tak na wszelki wypadek'. Niestety tak szybko jak mama podniosła widelec do ust dziecko wyszeptało: 'Mama...si-ku'... W głowie śmignęły mi ze 3 ku*wy i chyba 1dno ja pier*ole, językiem obliznęłam górne zęby, ojcu zarzuciłam spojrzeniem, podniosłam się i za rączkę poszłam z nią do toalety. Mogłąm powiedzieć 'a lej w majty, masz pampersa, jest ok, nic się nie stało, zrób zrób...' i pewnie by zrobiła... Ale czułam, że w jej oczach poniosłabym porażkę jako mama-uczycielka.

Przypuszczam, że gorzej to może być już tylko bycie rodzicem konsekwentnym DWÓJKI......

Mam wiele marzeń. Wydaje mi się, że teraz przy dzieciach mam nawet więcej marzeń niż kiedykolwiek. I nie chodzi tu już o ciepłą kawę, czy poleżenie w wannie, nie. To są ambitne marzenia. Zrobić coś i być z tego dumna. Np. jakiś super stolik z mozaiką, ekstra wypasiony dywanik ręcznie wydziargany, wyjątkowe ciuchy dla dzieciaków, odrestaurować stary mebel, wyrzeźbić tyłek i wzmocnić nogi na lato jeżdżąc codziennie na rowerze i takie tam. Niestety przy dwójce/czwórce dzieci jedyny czas jaki mogę na cokolwiek dla siebie poświęcić, to czas między ich nocnym spaniem a moim spaniem. I Bóg chciał, że wówczas jak jeszcze potrafię o własnych siłach chodzić, to już rękoma za dużo nie zrobię, nie wspominając o ruszeniu mózgiem w jakąkolwiek stronę... I tak tłamszę w sobie te wszelkie marzenia. I każdy dzień nadziei nie przynosi żadnej, że coś może ulec zmianie w lepszą strone. Och, wręcz odwrotnie. Każdy nowy dzień okazuje się być chujniejszym od poprzedniego.

Nowy rok miał przynieść wiele zmian. Przynosi. Ale nie te o których myśleliśmy. Zaczęło się chorobami dzieciaków, odwoływaniem lotu do Polski, miesięczną absencją najstarszej córki w szkole (o którym nie wiedzieliśmy), jej depresją, spotkaniami z lekarzami, z byłą żoną, rozmowami z dziećmi. U gaszka sytuacja nowej pracy jest tak beznadziejna, że sama zaczęłam szukać czegoś na rynku. Moje auto zostało stuknięte 2 razy na te całe ile razy co ja w ogóle z domu wychodzę?! Wisi nad nami wizja sprzedaży domu i przeprowadzka do innego, a mieszkanie które miało przynosić jakieś zyski z wynajmu się po prostu nie wynajmuje! Ja już 2 miesiące skracam do niego firanki, a gaszek już ze 4 miesiące dowozi dodatkowe łóżko. A na koniec zalało nam ostatnio kuchnię. Tłamszone marzenia zmieszane z rzeczywistością okazały się być wybuchową mieszanką, która miała swoje ujście dzisiejszego wieczoru.

Coś musiało być na rzeczy, jeżeli przez głowę przeszła mi myśl, że lepiej było jednak bez dzieci. Od kilku dni (jeśli nie tygodni) nie czuję się najlepiej. Mam problemy z komunikacją po angielsku, wkurzam się jak do mnie gada gaszek po grecku, boli mnie gardło, ciało, usta mi wysychają a glowa nie przestaje pulsować. głowa to mnie boli na sam widok dzieci. A jak już się odezwą to bym pozabijała. Stary dalej nie rozumie, że mógłby zabrać je razem chociaż na godzinę. Nic mu się nie chce, a ja mu ciągle marudzę. Dzieci są na mojej głowie 24/7. Tak, bo nawet jak śpią, to co chwilę albo się odkryją albo zajęczą albo cyc, albo nic, ale matka obudzona. Dziś się przelało. Antek fruwał. Ojciec za nim.

Antek dziś to dziecko wulkan. Jak tylko otworzy oczy to już skacze po łóżku. Rzuci pilotem i jebnie się w głowę - płacz. Dziś postanowi, że wszystkiego będzie odmawiać. Powali przy śniadaniu łyżką o stół, żeby mamę zdenerwować jeszcze zanim napije się kawy. Odmówi kanapki. Poprosi o ciastko. Wodą się obleje. Stwierdzi, że siku jej się nie chce po czym zleje się bezczelnie w majtki i na podłogę, a później w samochodzie się zesra taką nabiałową kupą, że 6 chusteczek jej nie wyczyści. Wypierdzieli się na płaskim 2 razy. Z mebli zacznie ściągać wszystko, czego jej nie wolno i nigdy nie rusza. Zmywarkę otworzy, swoje klocki wsadzi. Do nocnika wsadzi rękę. książkę podrze. Gęba jej się nie zamyka. Walnie brata zabawką w głowę. Odmówi obiadu, poprosi o ciastko. W kąpieli wyrżnie orła, a spać absolutnie dizsiaj nie będzie... I czegokolwiek bym nie zasugerowała przez cały dzień, spotka się z dwulatki dezaprobatą. Coś we mnie dziś pękło. Coś się zmieniło.

Przez ponad 2 lata zawinięta byłam wokół własnego dziecka. Dziś się coś tak ścisło, że aż się sina zrobiłam. Nie mogę tak żyć, bo życia nie ma w tym żadnego. Nie czerpię przyjemności z bycia z dziećmi 24/7. To jest mordęga, w którą wpakowałam się na własne życzenie. muszę wyjść do ludzi. Muszę znaleźć pracę.

Raz mi się tak zdarzyło. Tylko raz do dziś. Na celownik brałam drugą córkę gaszka. Ona ma takie pomysły - jest cicha, ale podła. Kłamie, ale się nie zdradza. Do dziś zaprzecza, że maskary mojej nie użyła choć definitywnie znam się kiedy rzęsy są pomalowane a kiedy nie. Z perfumami to samo. Stoją jak stały, twierdzi że nie dotykała, ale woń za nią idzie.

Tylko, że to nie o te perfumy ani maskary.

Tym razem to o moją szczoteczkę do zębów się rozprawia!

Na dziąsłach mam dziwny posmak po umyciu zębów. Tak - jakby to opisać - perfumowy... Tak, jakby ktoś psiknął perfumami na szczoteczkę, a ja potem umyłam tym zęby. Ohyda. Myślę... To ona! Na złość robi. I wącham szczoteczkę, ale nic nie czuję. Wącham pastę do zębów ale też nic nie czuję... Pastę na wszelki wypadek wywalam do kosza, szczoteczkę parzę we wrzątku. I prawie już o tym zapominam, aż do dzisiaj.

Bo dzisiaj złapałam ją na gorącym uczynku!

Nie drugą tylko trzecią córkę gaszka!

Ściąga szczoteczkę ze zlewu, wsadza do pudełka z proszkiem do prania i myje dziś wyjątkowo wpierw swoje zęby!!!

Ciąża zakończona 14 września 2017

nie wiem o co chodzi z tą zakończoną ciążą?! czy to chodzi o Sotirisa? Ovu friend same zakończyło mi cykl bo trwał ponad 300 dni. Nie powinno, bo od ostatniej ciąży nie dostałam jeszcze okresu. Sotiris nadal na cycu. A ma juz 16 miesięcy. Ale czemu mi tu zakończyło ciążę to pojęcia nie mam.