Sznurówka chodzi raczej o wyjście gdzieś bez małej na chwilę, nie musi być koniecznie bujne życie towarzyskie. A szanowny małż nie może się raz na jakiś czas przejść do kawiarni popracować, jak mu obecność innych ludzi w domu przeszkadza? Moim zdaniem lepsza wyluzowana matka, która czasem dziecko zostawi pod opieką kogoś innego niż sfrustrowana opiekująca się cały czas.
Sidney to masz świetne warunki. Ja jednak na tym etapie, pomimo tego, że pracuję i potem zarywam noce, nie jestem gotowa na zostawianie dziecka codziennie z dziadkami, ani młoda na to nie jest gotowa. Też piszczy na widok dziadka, ale jak już dwa poranki z rzędu się nią zajmował, to miała przytulaszczy humor całe popołudnie i pilnowała mnie, co jej się nie zdarza. Ja natomiast, pomimo tego, że teść jak jest sam w miarę stosuje się do naszych zaleceń (poza noszeniem, aczkolwiek też ograniczył) to chcę na tym etapie mieć większy wpływ na wychowanie i rozwój młodej i najzwyczajniej w świecie się nią nacieszyć. Chętnie zostawiam ją tatusiowi, jak jest okazja, no i wieczory są ich wspólne do momentu karmienia, czasem też ją usypia. A z tym gadaniem co dziecko powinno już robić, a czego nie, o czym pisałaś na innym wątku, to nie tylko w Polsce tak jest. Nie mieszkam w Polsce, a wczoraj na placu zabaw babka zapytała, ile młoda ma i skwitowała "a to nie szkodzi, jeszcze nauczy się chodzić" I mówią na nią wszyscy, jak raczkuje po placu, o patrz niemowlaczek, zwracając się do dzieci w tym samym wieku, które już chodzą, więc nie są "niemowlaczkami" Ale my mamy na to olewkę. Wczoraj byliśmy na kontroli, lekarka kazała przyjść dopiero za pół roku, bo młoda się pięknie rozwija, pokonaliśmy problem z bioderkiem i asymetrię, zabroniła wszelkich prób prowadzania za rączkę czy rączki póki sama nie ruszy w przestrzeń, ale tak świetnie raczkuje, że szybko to chyba nie będzie. I podobno optymalnie jest jak dziecko 2-3 miesiące chodzi przy meblach/ścianach.
