Maks ma już 7 dni.

sprawa wygląda następująco położna jest super nie naciska mnie na kp gorzej z mężem który wywiera na mnie presje, ciągle pyta co mogę jeść a co nie, wciska mi małego do piersi, ciągle mówi że mam karmić, dziś byłam zdjąć szwy poprosiłam o receptę na Bromergon po 20 ma przyjść położna poprosiłam ją w smsie o wsparcie w rozmowie z mężem i będziemy rozmawiać w 3 na ten temat mam nadzieję że on zrozumie że nie jetem w stanie się psychicznie przełamać do kp i da mi spokój. Synek jest słodki, robi fajne miny i zeza, dzisiaj pierwszy raz zajmowałam się nim całą noc sama. Wziełam go do salonu na noc bo i tak bym musiała butle robić a mezowi dałam się wyspać. na szczescie zjadal i szedl spac dopiero o 9 rano marudzil to juz wybudzilam meza bo nie mialam juz do niego cierpliwosci. jak on tak placze a ja nie wiem o co to mnie szlak trafia poprostu mały strasznie ulewa musimy zmienić mleko na dla dzieci ulewających ale widzę po 2 karmieniach że ma gazy :/ wierci się kręci,prostuje nogi zjadł o 18 a dalej nie śpi, dodatkowo strasznie ma niespokojny sen piszczy drze się płaczę robi takie nerwowe zrywy, pewnie to przez to że miałam sporo nerwów w ciąży. wczoraj był pierwszy spacer 40minut ale ja nawet wózka nie pchałam. mamy tez problem z iloscia jedzenia bo je już po 90ml mm!!! a jeszcze wkłada łapki do buzi. w ogole mu się nie odbija musimy duzo sie jesszcze nauczyc jest ogolnie ciezko ale na pewno lepiej niz po wyjsciu ze szpitala. strasznie brakuje mi czulosci i seksu, ciagle chodze tule sie do meza potrzebuje jego bliskosci i czulosc a mam wrazenie ze jest troche na mnie zly ze sobie tak marnie radze boje sie powrotu meza do pracy nie dam sobie bez niego rady i chyba oszaleje. chce juz sie wszytkiego nauczyc i moc zaczac brac tabletki na uspokojenie bo nerwy mna tak szargaja ze cala sie trzese, zobaczymy jak to bedzie dalej. puki co musze sie nastawic psychicznie na kolejna nocke proszę trzymajcie mocno kciuki bo na prawde potrzebuje mega wsparcia czuje sie fatalna matka nie tak sobie wyobrazalam macierzynstwo

9 dzień

dziękuje wam dziewczyny! dziękuje za każde pozytywne słowo, potrzebuje tego jak nigdy dotąd, nie sądziłam że wejść w nową rolę będzie dla mnie aż takie trudne. zaczynam się przyzwyczajać do nowego życia do syna. Już się go tak nie boję, jestem dla niego coraz czulsza, coraz częściej go przytulam, zagaduję to duży postęp. Położna pracuje nade mną, w czwartek chciała mnie skierować do poradni ale chyba dam radę sama się ogarnąć, muszę kurde muszę stanąć na nogi dla syna. Tak bardzo go pragnęłam a potem odrzuciłam strasznie mi wstyd z tego powodu i jak tylko się budzi to go za to przepraszam plącząc jaka ja jestem beznadziejna że w ogóle mogłam pomyśleć że bez niego było mi lepiej.

mam problem z organizacją, jak Maks zasypia to ja zamiast zjeść coś napić się herbaty ja się krzątam po domu bez sensu próbując trochę posprzątać, zrobić pranie czy po prostu błąkam się i kręcę nic nie robiąc bo na nic nie mam siły. Efekt tego jest taki że Maks się budzi a ja jestem głodna, chce mi się pić, jestem nie wykąpana, zmęczona a w domu i tak jest bałagan :/ zapisujemy z mężem na kartce o której Maks je ile zjada i o której po tym jedzeniu zasypia dzięki temu chociaż wiemy ile mniej więcej pośpi i ile jest wolnego czasu. Puki Darek ma wolne staramy się mieniać w opiece nad małym. Np od karmi o 23 i 2 w nocy bo i tak chodzi późno spać a ja wstaje o 5 i 8, potem to już w ciągu dnia jak nam akurat wypadnie i kto ma czas to karmi. Nie wiem jak to będzie jak Darek wróci do pracy, w jednym tygodniu pracuję od 6 do 14 (wstaje o 4.30) więc całą noc ja będę wstawać a w drugim tygodniu pracuję na 14 do 22 więc do tej 2 w nocy może wysiedzi żeby nakarmić mi małego a ja znowu od 5 będę się nic zajmować. Puki co jest trochę chaosu. aha wczoraj poszłam z nim sama do biedronki którą mam co prawda pod domem ale było to dla mnie wielkie wyzwanie i udało się nam wyjść we dwoje. dzisiaj mamy zamiar jechać na więkssze zakupy z malym, muszę dokupić butelek i smoczków bo te moje mają za małe otworów a pokarm jest za gęsty i nie leci z nich nic, chciałam kupić kolczyka do pępka bo mój z przed ciąży gdzieś się podział a mam strasznie rozjechany pępek i mnie to denerwuję, pas po porodowy chociaż nie wiem czy on coś da ale chociaż psychicznie będę się lepiej czuć jak będę mogła się normalnie ubrać i nie będzie widać tej obwisłej skóry. no i ogólnie żeby wyjść z domu to też się trochę lepiej poczuje.

fizycznie czuje się dobrze, rana się goi, czasem mnie rwie jak za dużo pochodzę, muszę więcej leżeć, w piątek było -9kg jak byłam zdjąć szew, teraz się nie będę ważyć bo nie ma to sensu, wczoraj zeszła całkowicie opuchlizna ze stóp, znowu mam chude stopy i mieszczę się już we wszystkie buty wcinałam też na palce i obrączkę i pierścionek zaręczynowy. co do biustu to się już zmniejszył po tym całym nawalę pokarmu a był ogromny!!! nie mam zastojów, wczoraj kąpiąc się masowałam piersi i się rozpłakałam że zamiast dać dziecku mleko to ja je marnuję więc znowu mam psychiczną huśtawkę czy karmić czy nie, wczoraj raz go przystawiłam i dzisiaj też raz, spróbuje mu dać trochę na wieczór przed kąpielą, jak zacznie ładnie spijać to MOŻE będę go karmić chociaż z parę tygodni. ale zobaczymy jeszcze, puki co zmieniłam stanik znowu na ten do karmienia i przestałam pić szałwie.


zdjęcie jeszcze ze szpitalu widać jakie blond włoski ma Maksiu









tak wygląda blizna


a tak brzuch




powiedzcie mi kiedy dzieci zaczynają więcej spać w nocy a są bardziej aktywne w dzień? kiedy zacznie jeść rzadziej? czekam niecierpliwie do tego 6 tygodnia po porodzie bo wtedy ponoć wszystko się stabilizuję i hormony, i seks można uprawiać i ponoć dziecko robi się fajniejsze czy to prawda z tym 6 tygodniem? powiedzcie mi jak zorganizować dzień? jak to wszystko ogarnąć żeby miało ręce i nogi???

lecę się zdrzemnąć puki mały śpi choć nie wiem czy się uda bo ona ma tak nerwowy sen i tak się wierci i piszczy i pręży że raczej się nie zdrzemnę tylko będę czuwać.

11 dzień, dochodzę chyba do siebie, dalej popłakuję ale jest duuużo lepiej, przyzwyczajam się do obecności małego i nowej roli. wczoraj mąż się zaoferował że całą noc zajmie się Maksiem więc walnełam reedsa i zasnęłam jak suseł, o 5 musiałam wstać bo mąż zmienił zdanie męczyłam się z małym do 6 obudziłam męża on walczył do 8 po czym dziecko trzeba było siłą wybudzić o 13.30 bo chcieliśmy jechać na zakupy a wcześniej go nakarmić. Udało się zrobić zakupy, od dzisiaj zaczęłam gotować czyli normalnie funkcjonować bo tak to lecieliśmy na słoikach z ogórkową i klopsach w sosie koperkowym które przywieźli nam rodzice. zaczęłam też więcej jeść, dziś już 3 kromki chleba i obiad jak na mnie to dużo. przestaje się przejmować bałaganem i nie wywieszonym praniem. Najpierw muszę pomyśleć o swoich potrzebach, męża i syna a bałagan jakoś przeżyjemy. mamy problem z kupami, mały jest na mm zagęszczonym dla dzieci ulewających i ma zaparcia, puszcza bączki jest cały czerwony pręży się i płacze podajemy puki co herbatkę koperkową z hippa, mam nadzieję że do czwartku jakoś dotrwamy bo w czwartek pierwsza wizyta u pediatry to się dowiemy jak tu zadziałać.

14 dni od narodzin Maksa.

nie daje niestety rady jestem jednym kłębkiem nerwów Mały przez 2 tygodnie przybrał tylko 180 od najniższej wagi i 100 gram od urodzeniowej na mm... jakaś porażka. powinien dwa razy tyle przybrać, znowu nam każdą karmić go inaczej czyli mniejsze porcje co 2 h i nie zagęszczać, jak nie zagęszczę to wylatuje mu mleko z buzi i nie zaśnie bo jest dalej głodny uśnie np po 1,5 h i co pośpi 30 minut i mam go budzić??? chore to jest dla mnie on się męczy a my razem z nim. w środę idziemy na kontrole zobaczyć czy coś przybrał. wczoraj już nie wytrzymałam do 22tak płakał że lekko nim szarpnęłam i od razu zawołałam męża żeby go mi zabrał bo bałam się że nim rzucę na łóżko czy szarpnę mocniej jestem najgorszą matką na świecie!!! poryczałam się tak i wpadłam w taką histerie że ubrałam się i wyszłam z domu. Kupiłam papierosy... dłuuuugo nie paliłam ale musiałam zapalić. poszłam na ławkę do parku wypaliłam 4 papierosy od razu. po czym wróciłam do domu uspokojona. w nocy mąż wstał i siedział z nim ponad 2 h dziecko tak płakała wierzgało się i kręcił. ja byłam już tak zmęczona że zaczęło mi się kręcić w głowie. Nie wiem co w niego wstąpiło przecież nie płakała tak zjadał ładnie po 90ml a teraz ledwo 60ml zje. Obwiniam się wiem że to przez te moje nerwy w ciąży on jest taki płaczliwy. pewnie jakbym karmiła piersią to by lepiej przybierał od 8 teraz z nim siedziałam i to samo dopiero zasnął. mam dość bycia matką... w poniedziałek idę do psychiatry, dostałam wczoraj skierowanie. Niech da mi jakieś tabletki na uspokojenie bo nie dam tak rady żyć, a we wtorek Darek wraca do pracy ja pierdole nie wyobrażam sobie tego!!! ocipieje oszaleje i wyląduje na Babińskiego z czubkami. mam tylko nadzieję że Maks zacznie jeść więcej i przybierze coś do środy bo jak nie to już u mnie depresja murowana

14 dni od narodzin Maksa.

nie daje niestety rady jestem jednym kłębkiem nerwów Mały przez 2 tygodnie przybrał tylko 180 gram na mm... jakaś porażka. powinien dwa razy tyle przybrać, znowu nam każdą karmić go inaczej czyli mniejsze porcje co 2 h i nie zagęszczać, jak nie zagęszczę to wylatuje mu mleko z buzi i nie zaśnie bo jest dalej głodny uśnie np po 1,5 h i co pośpi 30 minut i mam go budzić??? chore to jest dla mnie on się męczy a my razem z nim. w środę idziemy na kontrole zobaczyć czy coś przybrał. wczoraj już nie wytrzymałam do 22tak płakał że lekko nim szarpnęłam i od razu zawołałam męża żeby go mi zabrał bo bałam się że nim rzucę na łóżko czy szarpnę mocniej jestem najgorszą matką na świecie!!! poryczałam się tak i wpadłam w taką histerie że ubrałam się i wyszłam z domu. Kupiłam papierosy... dłuuuugo nie paliłam ale musiałam zapalić. poszłam na ławkę do parku wypaliłam 4 papierosy od razu. po czym wróciłam do domu uspokojona. w nocy mąż wstał i siedział z nim ponad 2 h dziecko tak płakała wierzgało się i kręcił. ja byłam już tak zmęczona że zaczęło mi się kręcić w głowie. Nie wiem co w niego wstąpiło przecież nie płakała tak zjadał ładnie po 90ml a teraz ledwo 60ml zje. Obwiniam się wiem że to przez te moje nerwy w ciąży on jest taki płaczliwy. pewnie jakbym karmiła piersią to by lepiej przybierał od 8 teraz z nim siedziałam i to samo dopiero zasnął. mam dość bycia matką... w poniedziałek idę do psychiatry, dostałam wczoraj skierowanie. Niech da mi jakieś tabletki na uspokojenie bo nie dam tak rady żyć, a we wtorek Darek wraca do pracy ja pierdole nie wyobrażam sobie tego!!! ocipieje oszaleje i wyląduje na Babińskiego z czubkami. mam tylko nadzieję że Maks zacznie jeść więcej i przybierze coś do środy bo jak nie to już u mnie depresja murowana

mąż się ode mnie odsunął... ponoć to kobiety po porodzie odsuwają mężów i widzą tylko dziecko i nic więcej. jest mi strasznie ciężko mąż całuje małego przytula jest dla niego czuły do mnie ciągle ma jakieś 'ale' jest opryskliwy nie pamiętaj kiedy ostatnio dostalam buzi chyba po wyjściu ze szpitala jak mi dawał w domu kosz kwiatów. on nie widzi jaki ja mam problem pyta tylko ciągle o co znowu beczę... robie sie zazdrosna i przestaje prze to lubie Maksa. wczorsj sie poklocilismy bo chcial isc na piwo zamiast zajac sie troche mna i spedzic wieczor ze mna widzac w jakim ja jestem zlym stanie. nie rozumiem go kompletnie. dzieckiem sie super xsjmuje a mnie ma totalnie w dupie!!! jak go zapyutalam ostatnio czy juz lepiej wygladam to powiedxial ze jak bede dobrze wygladac to mi powie, a jak chcialam usiasc na kolana to powiedzial ze jak bede miala z 10kg mnir. czuje sie nie dosc ze nie atrakcyjna to jeszcze zmeczona, nie radze sobie z dzieciekm denerwuje sie przeklinam potrafie nwsadzic mu na hama smoczek do buzi i trzymac po mimo ze on nie chce. jestem jakas jebnieta naprawde boje sie ze jestem w stanie mu cos w szale zrobic a przeciez podswiadomie go kocham pale papierosa za papierosem, nie sypiam, nie jem, nie mam na nic ochoty, nie chce sie zajmowac dzieckiem traktuje to jako obowiazek. biedne dziecko tak chujowo trafil na ten swiat w takiej glupiej rodzinie. dzisiaj rano juz wybuchal wygarnelam wsystko mezowi. w poniedzialek pryjezdza moja mama mi pomoc a w srode jak sie okarze ze maly przybral cos na wadze i jest wszystko ok jade z nim do Wisły. u rodzicow bede tak dlugo do puki nie dojde do siebie psychicznie, pewnie dostane od psychiatry jakies psychotropy wiec tym bardziej musi byc ktos ze mna 24 h i pomoc mi przy dziecku po za tym bede miala jakies wsparcie ktos powie mi ze mnie kocha ze bedzie dobrze bo od meza tego raczej nie uslysze. jest na mnie eweidentnie ly ze sobie nie radze a przeciez to nie moja wina staram sie jak mogev czuje sie najgorzej na swiecie nie sadzilam ze akurat mnie cos takiego spotka. to juz raczej depresja a nie baby blues. mam dosc....................................................................................................................

Ciąża zakończona 2 września 2015

Maks wazyl wczoraj 3550, nadrobił trochę więc jest dobrze.

dziękuje dziewczyny za wsparcie, jest mi ono wyjątkowo potrzebne, Miru przeczytam jak znajdę siłę i dłuższa chwile. wiem że to minie i że będę dobrą matka. nie sądziła ze mnie kiedykolwiek spotka coś podobnego... leczymy od wczoraj depresje i staną lękowe. Dostałam Mozarin i Hydroksyzynę. niestety to potrwa nawet kilka tygodni za nim poczuję poprawę. tejj Hydroksyzyny to muszę brać niestety dużo takie mam stany lękowe. wczoraj wieczorem chciałam się na godzinę zdrzemnąć bo Darek pojechał na trening, nie usnęłam, cała się trzęsłam serce waliło mi jak dzwon Musialskim wstać dekolt cały czerwony co u mnie świadczy o zdenerwowaniu. Nie byłam wstanie myśleć o niczym innym tylko o tym że on się może w każdej chwili obudzić i że i tak się nie wyśpię! nigdy nie miałam aż takich lęków. z dnia na dzień jest coraz gorzej. dzisiaj jadę do mamy do Wisły na kilka dni z małym. i lekarz rodzinny i psychiatra uważają że jest to najlepsze rozwiązanie na ten moment. z mężem w niedziele rozmawialiśmy zdał sobie sprawę że mój stan w dużym stopniu jest przez niego. Teraz mnie bardzo wspiera po mino tego że o 4.30 wstaje do pracy. Bardzo nie chciał żebym jechała do mamy bo będzie za nami strasznie tęsknił. jest z Maksem strasznie związany widzę jak go bardzo kocha cieszę się że chociaż od ojca Maks dostaję dużo miłość i czułości ale muszę jechać dojść trochę do siebie i przyzwyczaić się do leków. błagam trzymajcie za mnie kciuki !

Maks wczoraj skończył 3 miesiące, myślę że to najwyższa pora zrobić wpis i powiedzieć co u Nas słychać.

Czuje się już dobrze le cały czas biorę antydepresanty i tabletki na spanie bo potrafiłam do 2 miesiąca życia Maksa spać ciągu doby po 2 h... tabletki działają a ja mogę się w końcu cieszyć macierzyństwem które okazało się nie takie straszne.

Mały rośnie jak na drożdżach waży 6,5kg ubranka nosi na 68cm. Śmieje się już, rozpoznaję siebie w lusterku, gada dużo szczególnie do lwa z leżaczka-bujaczka, podnosi się do siadania, trzyma ładnie zabawki. Jest już taki ogaarnięty i co najważniejsze wiem o co mu chodzi w ciągu dnia jest czasem marudny chciałby cały czas na rączki. o nocy jest fantastycznie. codziennie o 19.30 kąpiel mleczko mały odbiję kładę go do łóżeczka i sam pięknie zasypia!!! dużo matek mi zazdrości żadnego lulania i noszenia. przed 20 mam czas wolny. w nocy budzi się 2 razy na mleko 1-2 potem 5-6,zje i zasypia około 8 budzi się już. nie mogę narzekać, mam czas na relaks w wannie, mogę napić się winka, wyjść z domu, dzielimy się z mężem obowiązkami. co 2-3 tygodnie jeżdżę z Maksiem do rodziców więc w ogóle luxus bo mi się nim zajmą mogę odespać itp a mały już super dziadków rozpoznaje i się ba5dzo cieszy jak u nich jesteśmy. zresztą jest tam ciągle noszony więc nie ma się co dziwić że lubi tam jeździć. codziennie wychodzimy na spacer, nawet jak pada to chociaż na 15 minut. Dziecko tylko do wózka położę lub wsadzę do fotelika i minuta i śpi jak zabity więc możemy spokojnie pospacerować.

Fajnie jest być mamą, myślę e super sobie radzę, w domu jest wysprzątane, ugotowane, pranie zrobione, zakupy zrobione dziecko ogarnięte ja zresztą też więc chyba dobrze mi idzie od 2 tygodni jesteśmy z Darkiem na diecie on ma raptem zgubić 2 kg i 11 kg wody ze mną gorzej bo 13kg tłuszczu i 11 kg wody. posiłki robię ja dla Nas oboje i mężowi do pracy. sama nie wiem jak ja to ogarnia,. potrafię robić błysk w mieszkaniu w 20 minut. Mąż czasem patrzy z niedowierzaniem bo mówi e jemu by to z 3 h zajęło a ja mam ogarnięte mig. nauczyłam się organizacji i mam plan dnia. wole nawet o 23 sprzątnąć żeby rano móc zająć się dzieckiem i już się niczym nie przejmować.

Maksiu ani razu jeszcze nie był chory, nie ma kolek, nie ma problemów z kupką. Na szczepieniach też jest bardzo dzielny. ogólnie to fajny chłopak z niego dalej podobny do Darka myślę że tak już zostanie. 31 stycznia będzie ochrzczony, trochę zwlekaliśmy ale już czas najwyższy to zrobić.

nie pamiętam już okresu ciąży, jest tu i teraz. Nie wyobrażam już sobie innego życia. owszem czasem jestem nie wyspana albo się złoszczę jak mały długo płaczę albo wymusza na mnie trzymanie mu smoczka w buzi bo mu sie nie chce zassać ale jestem szczęśliwa i dziś mogę to otwarcie powiedzieć. nie opowiem Wam co się działa na początku bo nie chcę do tego wracać... w każdym bądź razie nie życzę najgorszemu wrogi przechodzić tego przez co musiałam przejść ja i moja rodzina. było ze mną baardzo źle... nie radziłam sobie z niczym. miałam straszne napady lęku, do tej pory czasem je mam i muszę wziąć większą dawkę leku żeby to opanować. boję się co będzie za 3 miesiące jak odstawie leki, ponoć depr4esja lubi wracać...mam nadzieję że mnie to ominie. a tu kilka zdjęć naszego synusia, jest naprawdę śliczny a rzęsy to ma takie długie e obcy biorą go za dziewczynkę!