Ja bylam. TZN nigdy wczesniej nie bylam az tak chora, nie wiedzialam o ciazy, faszerowalam sie lekami.Synek, duzy, silny i zdrowy jak ryba

Ja umieralam w 1 trym. Chyba 2 miesiąc bo juz wiedziałam. 3 tyg leżałam w łóżku. Infekcja wirusowa przeszła w bakteryjną, brałam antybiotyk. Kaszel okropny miałam, bałam się, że zaszkodzi dzidzi. Wszystko OK. Gorączki chyba nie miałam, ale w grudniu przy karmieniu piersia miałam 39,8. Bralam paracetamol i ibuprom i na gardło chlorchinaldin i cholinex. Pediatra powiedziała, że przy takiej temp najważniejsze to zbić nieważne czym.

Mi spadła po paracetamolu i ibupromie. Brałam na przemian. Ibuprom jest też przeciwzapalny, ale chyba paracetamol lepiej działał na temperaturę. Dosyć szybko spadła z tych 39.8. A gorączkę ogólnie miałam 2 dni. W piątek źle się czułam i stan podgorączkowy, w sobotę rano czułam się lepiej, a ok 16 nagle prawie 40. Spadło do 38+, w niedzielę jeszcze też jakoś tyle i spadało do 37. W poniedziałek jeszcze mnie bolał żołądek, od wtorku było lepiej. Wtedy miałam infekcję wirusową. Oba leki chyba możesz brać w ciąży, paracetamol na pewno. Chłodź sobie czoło, okłady też robiłam. I na łydki ponoć też dobrze. No i łóżko tylko. Ważne, żeby spadła gorączka. Czytaj ulotki, ale jak masz wysoką to możesz zrobić krótszą przerwę między dawkami. Mi te wszystkie rady dawała chrzestna pediatra. No a jak nie spadnie przez 3 dni jakoś to koniecznie do lekarza idź.

Magg37 napisała:
A ktory to był tydzień? Miałaś gorączkę?


Mialam ok 39 stopni,
nie wiem dokladnie ktory tydzien, chora bylam 2 tyg, mysle ze ok 4-7 tydzien, w tym przedziale.

Może troszkę Cię pocieszę, wiem co czujesz bo sama wariowałam na początku ciąży. Pierwszy trymestr był okropny. Byłam totalnie osłabiona, czułam się wyjałowiona, aż ciężko to opisać. Mega przeziębienia /grypopodobne stany + mdłości. Ciąża pojawiła się w momencie, gdy straciłam trochę wiarę w to, że nam się uda, więc nie widziałam o niej od samego początku i takim oto sposobem będąc w 4 tygodniu popijałam na spokojnie fervex, brałam witaminki w hurtowych ilościach, psikałam gardło czym popadnie. Rozłożyło mnie wtedy kompletnie a musiałam chodzić do pracy, nie pamiętam zbytnio tego okresu bo chyba byłam kompletnie nieprzytomna siedząc w pracy z gorączką. W 5 tygodniu dowiedziałam się o ciąży i ogarnęła mnie panika, jak przypomniałam sobie czym siebie i tego mojego Okruszka faszerowałam. Później chorowałam jeszcze 2 razy, miałam także zapalenie pęcherza, dodatkowo niedoczynność tarczycy (ciążowa) , nadciśnienie indukowane ciążą. Na to wszystko brałam jakieś leki, mimo, że planując ciążę obiecałam sobie, że leków nic a nic, tylko suplement dla ciężarnych. Nawet mając potężne mdłości w 6-8 tyg dostałam czopki w szpitalu (jak dobrze pamiętam to na rozwolnienie, które długo mi się utrzymywało), na ulotce była wyraźna informacja, aby nie stosować w ciąży, więc męczyłam się dalej,nie wzięłam ich i wspomagałam się jedynie Smectą (mniejsze zło). Rozpisałam się. Dążę do tego, że przez całą ciążę wzięłam mnóstwo leków i antybiotyków, w każdym trymestrze byłam czymś faszerowana, niektóre leki brałam codziennie przez większość ciąży. Przez calutką ciążę miałam meeega poczucie winy, wyrzuty sumienia i mnóstwo obaw. Wpadłam w obsesję i szukałam informacji o wpływie danego leku na dziecko, skutki przyjmowaniw7w ciąży itd itp. Paranoja.
Synek urodził się kompletnie zdrowy, dostał 10 punktów, poród również bez przygód (poza tym, że rodził się z rączką przy główce, ale to nie wina leków). Minęło nam ponad 5 miesięcy, rozwija się prawidłowo. Z uwagi na wszystkie moje ciążowe przypadłości i te ilości leków oraz synkw żółtaczkę zostaliśmy skierowani ze szpitala do neonatologa, kontrolnie. Synek miał wykonaną morfologię oraz badane napięcie mięśniowe (usg przez ciemiączko), był na 2 kontrolach i lekarz nie ma zastrzeżeń. Uff
Na grypę, temperaturę, dreszcze itp: tylko i wyłącznie paracetamol (podczas karmienia piersią ibuprofen, zamiast paracetamolu), w ostateczności,warto łykać extra porcję witaminy C (zobaczyć ile jest w suplemencie który się przyjmuje aby nie przesadzić), banał ale - kocyk, herbatka z miodem i cytryną, dużo czosnku, wszystko z czarnego bzu (napary, soki, syropy), na gardło do psikania hascosept (i inne z tym samym składnikiem) - lekarz mi pozwalał,zapytaj swojego. Dużo wypoczynku i snu - lepiej to wszystko po prostu przespać. I najważniejsze - nie zadręczać się! Nie rozmyślać za dużo, bo ten stan się przez to pogłębia.

Dziėki wam bardzo za pomoc..tak strasznie sie boje..tyko leze i mysle co to bedzie ..dzieki wam troche mi lepej

Znam ten strach, ale przestan czytac... Moze to okrutne ale moj lekarz mowil, ze silnemu dziecku nic nie zaszkodzi, a slabe i tak sie nie "utrzyma". Wiekszosc poronien to ciaze z wadami plodu.
I pociesze Cie, nam leci 10 miesiac, ja dalej zyje codziennie w strachu. Juz jako matka, ciagle sie czlowiek boi, czy sie nie rozchoruje, czy jest szczesliwy, uderzyl sie? To placzemy razem...