Czy zauważyłyście u swoich dzieci podobne objawy? Od kilku dni mój synek (9 miesięcy) siedząc na podłodze buja się przód-tył. Poza tym często wpada w histerie, wybucha płaczem (zdawałoby się, że bez powodu), jest marudny, nie potrafi skupić się na jednej rzeczy, nie toleruje innych osób (tylko mama), budzi się w nocy, śpi tylko z szumami lub na spacerze gdy buja. Rzadko śmieje się w głos, muszę się mocno napracować by go porządnie rozbawić. Nie lubi być przytulany i całowany (jedynie gdy jest śpiący to mi to wychodzi), ograniczany (jest tak od urodzenia).

Nie chcę się na siłę doszukiwać problemu, jednak zaczęło mnie to martwić. Ostatnio czytałam o Zaburzeniach SI (źródło http://supramedica.pl/zaburzenia-si-u-niemowlat/#). Część objawów pasuje. Jednak może to wyolbrzymiam i inne dzieci też tak mają? Może to tylko taki charakter? Za parę dni, przy okazji wizyty, porozmawiam o tym z lekarzem. Teraz najbardziej zastanawia mnie to bujanie. Dodam, że jesteśmy pełną, kochającą się rodziną, bez konfliktów, kłótni, a synek dostaje maksimum uczucia od obojga rodziców, tak samo poświęcamy mnóstwo uwagi, dużo do niego mówimy, zabawiamy. Skąd takie zachowanie...?

Z jednej strony mogłabym napisać, żebyś się nie martwila, bo takie zachowania są normalne. Ale z drugiej uważam, że Twoja intuicja jest ważna. Sprawdzić nie zaszkodzi. Lepiej się upewnić niż żałować, że nie zadziałało się wczesnie.
Mój syn uczy się mówić znacznie wolniej od innych dzieci. Wszyscy mnie pocieszali mówiąc, że każde dziecko ma swój czas, że przesadzam itd. W końcu jednak poszłam do logopeddy. I co? Systematyczne ćwiczenia pozwalają mu się pozbyć PROBLEMU. Bo jednak problem był. I wreszcie mały zaczyna mówić. Straciłam za dużo czasu.