3 tydzień z Leo

Nie jest lekko.
Na samym początku ogarnął mnie baby blues. Każdy wieczór przepłakany. Ciężko mi nawet o tym pisać.
Wielokrotnie słyszałam, że dziecko zmienia życie, ale nigdy nie sądziłam, że będę to odczuwała aż tak boleśnie. Tęsknię do męża i możliwości spędzenia czasu tylko z nim, do wieczornego miziania kotów, do spokojnych kąpieli nie ograniczonych płaczem dobiegającym z pokoju, do jedzenia ciepłych posiłków w normalnych godzinach, do przespanej nocy.

Duże pocieszenie niosą mi znajome mamy i wasze pamiętniki. Po prostu te pierwsze 2-3 miesiące dla wszystkich są ciężką próbą.

Groszkowa mamo nie mogę wejść na Twój pamietnik! Czy coś się z nim stało?

_____________________________________

Leo jest cudny! Wisi całe dnie na cycku i widać tego efekty, bo jest coraz cięższy i coraz większy!
Mąż mnie ratuje - dostał 4tygodnie urlopu i od początku przejął opiekę nad domem. Do niego należy też przewijanie.
Nie wiedziałam, że dziecięce kupki mogą stać się taką pasją

3 tydzień z Leo

Nie jest lekko.
Na samym początku ogarnął mnie baby blues. Każdy wieczór przepłakany. Ciężko mi nawet o tym pisać.
Wielokrotnie słyszałam, że dziecko zmienia życie, ale nigdy nie sądziłam, że będę to odczuwała aż tak boleśnie. Tęsknię do męża i możliwości spędzenia czasu tylko z nim, do wieczornego miziania kotów, do spokojnych kąpieli nie ograniczonych płaczem dobiegającym z pokoju, do jedzenia ciepłych posiłków w normalnych godzinach, do przespanej nocy.

Duże pocieszenie niosą mi znajome mamy i wasze pamiętniki. Po prostu te pierwsze 2-3 miesiące dla wszystkich są ciężką próbą.

Groszkowa mamo nie mogę wejść na Twój pamietnik! Czy coś się z nim stało?

_____________________________________

Leo jest cudny! Wisi całe dnie na cycku i widać tego efekty, bo jest coraz cięższy i coraz większy!
Mąż mnie ratuje - dostał 4tygodnie urlopu i od początku przejął opiekę nad domem. Do niego należy też przewijanie.
Nie wiedziałam, że dziecięce kupki mogą stać się taką pasją

Nie jest lekko. Ani cukierkowo, ani lukrowanie, ani różowo.
Mimo to chcę o tym pisać, żeby pamięć o Twoich pierwszych dniach z nami przetrwała. Żebym kiedyś mogła przeczytać to wszystko i uśmiechnąć się, bo nasze początki mogą być ciężkie, ale przecież przetrwamy je i w końcu zaświeci dla nas słońce.


Jesteś piękny. Patrzę na Twoje malutkie paznokietki tak podobne do paznokci Twojego taty, na zabawne 'bokobrody' takie jak te występujące u mnie w rodzinie i nie mogę się nadziwić. To my Cię stworzyliśmy? To na Ciebie czekaliśmy?


Więc teraz jesteśmy za Ciebie odpowiedzialni. To zupełnie co innego niż opieka nad kotem a nawet nad dwoma. Całe Twoje życie spoczywa w naszych rękach. Z jednej strony to niesamowite a z drugiej przerażające. Nasze życie już nigdy nie będzie takie samo.


Boję się. Płaczę kiedy Ty płaczesz. Jestem zmęczona. Boli mnie kręgosłup, ramiona, drętwieją mi nogi i dłonie.


Nie oddałabym Cię nikomu. Znasz mój zapach i głos. Wiem kiedy jesteś głodny a kiedy Ci mokro. Każda Twoja kupka to wielkie wydarzenie dla całej naszej rodziny. Każdy Twój płacz rozdziera mi serce.


Skrzaciku.
Krasnalku.
Smerfiku.

4 tydzień z Leo

Dopadła mnie potrzeba pisania. Dla odmiany nie ma jak, bo jedno ramię, podtrzymujące śpiącego lub jedzącego Leoncjusza, jest stale zajęte.
No dobra, trzeba poczekać na powrót mężuna.

W ramach rekompensaty słodki pyszczek zamotany w chustę - moją najlepszą przyjaciółkę

4 tydzień z Leo

Dopadła mnie potrzeba pisania. Dla odmiany nie ma jak, bo jedno ramię, podtrzymujące śpiącego lub jedzącego Leoncjusza, jest stale zajęte.
No dobra, trzeba poczekać na powrót mężuna.

W ramach rekompensaty słodki pyszczek zamotany w chustę - moją najlepszą przyjaciółkę

Czasami nie mam nawet czasu żeby się wysikać. Ale wiecie co? Coraz mniej mi to przeszkadza.
Uczymy się razem egzystować. Trochę więcej przebywam też z ludźmi. W tym właśnie widzę receptę dla mnie. Jak najwięcej czasu spędzonego w rodzinnym gronie.
Jutro natomiast nasza pierwsza wyprawa komunikacją miejską... brrr... aż mnie ciarki przechodzą.

______________________________________________________________________________________

Znów piszę jedną ręką. Szkoda. Bo z tylu głupotek chciałabym się wyżalić. Nieporozumienie z teściami. Niezrównoważona szefowa. Ech... Muszę się nauczyć odkładać syncika na bok, albo przywyknąć do jedno- i leworęczności.

Jazda tramwajem przez całe miasto? No problem
Rajd po hipermarketach? Pestka.
Cały dzień u dziadków, w tym godzinne wyjście mamusi? Pfff..

Aż mi się łezka w oku kręci. Złoto nie dziecko!


_________________________________________________________________________________

Moja marudna natura musi jednak dać o sobie znać

Jak ludzie doprowadzają mnie do szału.
Ciche puk,puk (staram się oderwać dziecko od cyca) głośniejsze puk puk (odkładam Leonsa na leżaczek), bardzo głośne puk, puk, puk (Leon się budzi, ja jestem wściekła i szukam czegoś do zarzucenia na gołe cycki), jeb, jeb, jeb w drzwi (biegnę do drzwi, Leo gwałtownie oderwany od cyca wyje) a tam sąsiadka-stara-raszpla z głupim uśmiechem na twarzy: 'Tak myślałam, że Pani nie słyszy pukania'

Godzina 21. Męża wyprawiłam na firmową imprezkę. Sama zaległam na kanapie, w dresach, z cyckami na wierzchu, z przyklejonym do mnie Ssaczkiem, oglądając Sex w wielkim mieście.

Pukanie do drzwi. Otwieram a tam... kolęda.
Moja reakcja całkiem adekwatna: 'O Boże! a ja taka nieprzygotowana!'

_________________________________________________________________

Leonka odwiedziła Ciocia G., która przyniosła w prezencie grzechotkę. Ja, wyrodna matka zajęta tylko karmieniem nawet nie zauważam nowych zdolności syncika. Okazuje się, że Leoncjo potrafi wysiedzieć spokojnie godzinę na leżaczku za jedyne zajęcie mając podziwianie grzechoczącej krówki!

Z byczkim Ferrrnando

5 tygodni i 4,5kg!

Nie piszę bo wiele negatywnych rzeczy dzieje się ostatnio w okół mnie i jakoś ciężko na duchu (rak w rodzinie, separacja, problemy na studiach). Niestety są to sprawy na które nie mogę nic poradzić a mocno dołują.
Do tego u mnie:
1.Byłam święcie przekonana, że kot mi zdechnie. Okazało się, że zajęci Leonem zlekceważyliśmy pewne objawy. Teraz już chyba ok, ale to nadal nie ten sam radosny kociak co dawniej :/
2. Pediatra nastraszył nas 'objawem zachodzącego słońca'. Teraz dostaję psychozy na punkcie choroby neurologicznej i domniemanych objawów wzmożonego napięcia mięśniowego. Kontrola za 5tygodni.
3. Przytłoczona tym wszystkim snuję się od wczoraj zmęczona, obolała i znerwicowana. Może to grypa? Haha, wieczorem okazało się że raczej zapalenie piersi. Tego mi było trzeba :/

Ps. Dobrze, że jest mój Superdzieć! Nie dość, że rozświetla mi życie to i cycka porządnie wydoi i od zapalenia uratuje.

Mój bohater (siłacz wagi piórkowej) poradził sobie z zapaleniem.