Dalej mam problem z zasypianiem, a dziś w nocy to już myślałam, że wysiądę. Położyłam się o 22, a zasnęłam dopiero ok 2....w salonie na kanapie.

Ostatnio zauważam, że jest taki fajny czas. Kaja coraz więcej rozumie. Jest spokojna, uśmiechnięta, pogodna. Możemy się bawić razem, jak coś robię w kuchni, to ona sobie chodzi po domu z misiem. Przytula się do nas i daje buziaki. Czasami wciska się też pomiędzy mnie i męża, i jak chcę go przytulić, to mnie odgania. No bo to przecież jej tata. Jak chce, żebyśmy np wstali z kanapy, to siada, przytula się i ciągnie za szyję Przyznam, że niektóre techniki komunikacji ma całkiem niezłe.
No i w końcu zainteresowała się książeczkami. Potrafi pokazać gdzie jest piłka, banany, marchewka, ptaszek, klocki, okulary, kotek. Ale i tak najlepsza zabawa to przewracanie stron.

Do wyjazdu został tydzień. Jestem dziwnie spokojna... Albo to zmęczenie i nie myślę racjonalnie.

Znacie to uczucie, gdy mały szkrab budzi się rano, a Wasze powieki ważą po 5kg. Wtedy jest się w stanie oddać niemal wszystko za chwilę spokoju. Na autopilocie przyniosłam małą do łóżka i dałam do zabawy jakiś krem, misie, etui na okulary i...swój telefon. Puściłam piosenki na youtube i powoli starałam się dojść do siebie. Oczywiście nie da się zablokować ekranu bo muzyka się wyłącza. Po kilku minutach usłyszałam dźwięk wykonywanego połączenia za plecami. Cwaniaczek zadzwonił sobie do sąsiadki.

Po przyspieszonej pobudce wciąż z ogromnym leniem chodziłam i zastanawiałam się czy iść dziś do przedszkola. Miało być jakieś przedstawienie. Mi osobiście średnio się chciało specjalnie tylko po to tam jechać, a Kaja w sumie też musiałaby siedzieć na miejscu. Tyle to możemy zrobić w domu. Ale po dłuższych przemyśleniach postanowiłam, że jednak się wybierzemy. No i nie żałuję. W mojej wyobraźni wizja wyglądała następująco: wpadają dzieciaki z jakiejś szkoły w przebraniach, coś śpiewają, coś mówią, maluchy się nudzą, piszczą, wiercą, wyrywają, raczkują itp rodzice starają się utrzymać je w miejscu. Jakież było moje zdziwienie gdy przedstawienie się zaczęło, zgodnie z moimi przypuszczeniami dzieciaki w strojach zaczęły śpiewać, a maluchy nagle jak zaklęte. Siedziały praktycznie bez ruchu, wtulone w rodziców i z zaciekawieniem przyglądały się całemu przedsięwzięciu. Takiego czegoś jeszcze nie widziałam! Dodam, że te maluszki mają maksymalnie troszkę ponad rok


Aaaaa i znalazłam winowajcę tej okropnej nocy!! To ten łysy zza okna!

Jakoś tak ostatnio bez weny, bez czasu, chociaż w sumie byłoby o czym pisać.

Za mną pobyt w Polsce. Odżyłam trochę towarzysko jeżeli chodzi o rodzinę, jednak ze znajomymi ciężko było się spotkać. Albo u nas jakaś choroba, albo u kogoś, albo ja miałam załatwienia, albo ktoś. No nic, może lato będzie bardziej łaskawe.
Kaja jakoś się zaaklimatyzowała. Oczywiście jak już było tak całkiem dobrze, to trzeba było wracać. Ale ważne, że końcu wyszliśmy z mężem WE DWOJE do kina, a nie tak jak to wcześniej bywało - tylko na drzemce w biegu na zakupy.
Choroby nas nie oszczędziły. Każdemu się dostało. Jedynym plusem było to, że trafiłam na super pediatrę. Fakt faktem prywatnie, ale ogląda wszystko dokładnie i nie ciśnie antybiotyków.

Po powrocie odpoczywamy Jak to podczas wyjazdów do rodziny bywa, w miarę możliwości staraliśmy się jak najdłużej z kimś posiedzieć, a że rodziny sporo to i czasu trzeba było przeznaczyć również sporo.

Ogólnie przez choroby, zimno i smog dość poważnie zastanawiamy się nad kolejnym przyjazdem do Polski w okresie zimowym. Praktycznie nie wychodziliśmy z domu. Na zewnątrz staraliśmy się być absolutne minimum czasu. Na szczęście udało się też zabrać Kaję na sanki

Ja ogarniam mieszkanie. Po przyjeździe jakoś nie mogę wszystkiego poukładać. W Ikei kupiłam pudełeczka i planuję zapanować nad szafką z przyprawami, jakimiś ziarnami, rodzynkami i innymi tego rodzaju rzeczami Ogólnie mąż twierdzi, że pudełek mam wystarczająco, dlatego też musiałam w zamian obiecałam mu, że wyrzucę takie, których pokrywki się kiepsko dopinają. Jak powiedziałam, tak uczyniłam i zastanawiam się czy moje dziecko tego nie zauważyło, bo teraz notorycznie jak dorwie się do moich nowiuśkich pudełeczek to próbuje je wywalić. W niedzielę mąż łowił pampersa z kibelka Zelmo, mi też się to wcześniej wydawało zabawne ).

Z wagą u Kai wciąż kiepsko. Przy 79,5cm waży zaledwie 8,705kg. W sumie trochę mnie to dziwi, bo już od dłuższego czasu je całkiem ładnie. Chociaż z drugiej strony, to przy jej ruchliwości spala wszystko w mig. Najwięcej frajdy sprawia jej skakanie i robienie fikołków na łóżku, wspinanie się na poduszki, przewracanie itp.

Ząbków ma już 7. Tzn 6 i siódmego póki co tylko maleńki kawałek

Ostatnich kilka nocy to istny dramat. Pobudki co chwilę. Do tego przerwa w spaniu między 22:30 a 01:00. Mężowi często powtarzałam przy gorszych nocach, że nie jest źle, bo się obudzi i zasypia po niedługim czasie, ale teraz... Na szczęście dzisiejsza noc dała mi troch nadziei na lepsze jutro Przebudziła się o 23:30, ale po chwili zasnęła, po kolejnych 15 minutach ponownie, ale też zasnęła, po 15 minutach postanowiłam jej dać cycka. Zasnęła i dopiero o 4 coś pomruczała, ale też sama zasnęła i spała do rana! Piękna noc! A ja jak na ironię losu kompletnie niewyspana. Mąż postanowił iść dziś na siłownię. O4:30 zaczęła się seria pytań: gdzie karta na siłownie? Gdzie MP3? Gdzie słuchawki do MP3? Gdzie buty? Przy butach musiałam już wstać z łóżka. Pojechał! Szczęśliwa wróciłam pod cieplutką kołderkę na mięciutką podusię. Po 15 minutach wrócił, karta nie zadziałała (ostatnio mu gdzieś pękła).

Dzabuch, właśnie u nas od dłuższego czasu Kaja też wszystko pięknie je. I całymi dniami chodzi i mówi 'am am am am'. No cóż, najważniejsze, że jednak ta waga idzie w górę.
Julita, próbowałam z tym przeciwbólowym oczywiście standardowo żel na dziąsła na noc nakładałam, bo faktycznie pchała ręce do buzi, ale bez żadnych efektów. Na wieczór też staram się ją 'dopchać'... Nawet po tych gorszych nocach była taka z tylko jedną pobudką. Aż uwierzyć nie mogłam I to spała do 8!!
W każdym razie nocki już chyba wróciły do normy - 2 pobudki. Za to będąc dalej w temacie snu, to zniknęły drzemki. Już dwa dni bez drzemki i za nic spać nie chce. Wczoraj nie chciała zasnąć w łóżeczku, więc pomyślałam, że na świeżym powietrzu na bank zaśnie. A gdzie tam!! Urządziła taką wojnę w wózku, że do domu wracała na nogach. Z rogalem na twarzy. A jaka niezadowolona była jak ją przez drogę przenosiłam. Wyrywała się tak, że myślałam, że jej nie utrzymam. No i już tak za niej Zosia-samosia się zrobiła. Trzymanie za rękę mamy odpada, jak pchała wózek, to co chwilę zaglądała czy przypadkiem moje ręce go nie dotykają...
Poza tym chyba zaczynam w niej dostrzegać cechy charakteru męża. Dokładny nerwus. Np wczoraj jak jeździła wózkiem z lalką, to przykrywała ją z taką dokładnością. Po kilka razy poprawiała. Jak jej nie wychodziło tak jak chciała, to zaraz się denerwowała. Albo jak próbowała kilkanaście razy podnieść taką mikroskopijną śmieć z podłogi, to też zaczęła się denerwować. W ostateczności jednak się udało.
Poza tym
- chodzi tyłem,
- chodzi na palcach,
- wywala śmieci do kosza, po czym robi brawo,
- puka do drzwi,
- jak słychać dźwięk skype, to biegnie z radością i woła 'baba',
- przynosi i odnosi różne rzeczy,
- pomaga opróżnić pralkę i zmywarkę,
- próbuje dosięgnąć klamki, żeby otworzyć drzwi,
- nuci, może to dziwnie brzmi, ale faktycznie jak leci jakaś piosenka to sobie coś tam mruczy
- przytula się, daje buziaki, robi 'lala',
- daje na niby pić mamie, tacie, misiom i lalce, przy czym ustami wykonuje ruch picia .

Ostatnio w przedszkolu też mnie zaskoczyła, bo pogłaskała dwoje dzieci. Za to dziewczynka, która zabrała jej cymbałki dostała w głowę. Ale nie tak zaraz. Kaja odczekała i po kilkunastu minutach jak była obok niej, to się zemściła... Poza tym jeden tata dostał od niej poduszkę, a drugi misia (rzecz jasna tatowie innych dzieci, które były w przedszkolu )

Co mnie zaskoczyło, to nie chce się huśtać na huśtawce. Dosłownie się jej boi.

A ja od tygodnia wieczorami oglądam filmy. Czasami nawet uda się dwa Odpoczywam psychicznie

- Chcesz iść spać do łóżeczka?
- Tak.
Zaniosłam i poszła spać. Dalej nie mogę się otrząsnąć z tego szoku.

W takim wypadku i ja idę spać, bo od wczoraj czuję się fatalnie...

Szybki mix

Kaja zaczęła czytać. Mały geniusz. Zaledwie 15,5 miesiąca, a ta zabiera książki, gazety, listy, a nawet rachunki i czyta 'da da da da da'.

Czy Wasze dzieci chcą chodzić po domu za rączkę, a na spacerze czy w sklepie absolutnie rączki podać nie chcą? Tak samo w domu krok w krok za mną, a poza domem ma własne ścieżki.

Co mnie wkurza....jak robię coś w kuchni przy blacie, a ona staje przede mną i staje mi na stopach. Czasami to boli...


Jeżeli chodzi o wczorajsze moje spanie w ciągu dnia, to nie doszło do skutku. Jak tylko położyłam głowę na poduszkę, to Kaja się obudziła. W końcu 30 minutowa drzemka to dla niej w sam raz.
Całe szczęście dziś czuję się już lepiej, ale wciąż taka jakby oderwana od świata.

Przypomniało mi się o co chciałam jeszcze zapytać.

Czy Wasze dzieci są jakby lękliwe. Albo czegoś się boją. Kaja po pobycie w Polsce za nic nie chciała się huśtać. Jakiejś paniki dostawała. Wczoraj nastąpił przełom i lekko się huśtała. A już miałam pakować huśtawkę na strych.
Drugą rzeczą jest mały balonik, z którego uciekło powietrze. Nie ma szans, żeby go dotknęła. Jak chciałam go jej podać, to zaczęła uciekać z przerażoną miną...

A dziś kolejne zaskoczenie. Po drzemce wchodzę po mojego szkraba do jej pokoju, patrzę, a na półce obok łóżeczka ładnie odłożone skarpetki Widocznie chce mi dać do zrozumienia, że z bosymi stópkami jej się lepiej śpi

No i jakiś dzień misia ma. Od samego rana wszędzie chodzi z misiem pod pachą Nawet na zmianę pampersa go zabiera. Teraz siedzi na swoim fotelu obok mnie i w objęciach trzyma dwa

16 miesięcy!

...i cuda się zdarzają. A dokładniej przespana noc. W sobotę byliśmy u znajomych, przez co Kaja poszła spać później - ok 21. Spała do 6. Później cycuś i pospała jeszcze do 9.
Fakt, że Kaja przespała całą noc nie sprawił, że i ja mogłam sobie tyle pospać. Pech chciał, że moje starsze dziecko (czyt. mąż) umierał, a dokładniej miał zawalone zatoki, przez co nie mógł spać, więc odpalił sobie kompa i tak chrząkał chyba od 5...

Myślałam jednak, że ta przespana noc zapoczątkuje coś zupełnie nowego - kolejne przespane w całości noce. Ohhhh ja naiwna! Już kolejnej nocy Kaja postanowiła coś przekąsić o 1:30. Nie mogę jednak narzekać, bo to była jej jedyna pobudka....a jedna pobudka w ciągu nocy jest do przeżycia.

Poranki mamy słodkie. Budzi się ten mój mały potworek, zjada cycusia (albo i nie) i jeszcze kilkanaście minut tak sobie leżymy i przytulamy się . Resztę dnia moje dziecko spędza w ruchu i jedynie siedzi podczas posiłków.

Ogólnie to słodki czas. Jest wesoła, pomocna i zaskakuje na każdym kroku. Np ostatnio mąż jadł śniadanie, a ona chciała się przyłączyć, tata chciał dać normalnie, ale Kaja mu wskazała, że ma jej przysunąć krzesełko, a jak już siedziała, to pokazała mu jeszcze, żeby zapiął jej pasy

Poza tym w kwestii jedzenia, to je w miarę ładnie. Niestety nie mam porównania z innymi dziećmi ile zjadają (w sensie ilości np zupki) ale i tak wydaje mi się, że całkiem nieźle. Poza tym jak widzi, że ktoś coś je, to podchodzi, zagląda i mówi 'mmmmmmmmmm mniam mniam'

Ostatnio też zaczęła mówić, jak gdzieś jedziemy własnymi słowami 'brum brum pa pa'

Uwielbia skakać po łóżku i po kanapie.

Śmieje się jak szalona

Potrafi pokazać części ciała u siebie i u innych

W dalszym ciągu 7 ząbków na stanie, ósmy chyba w drodze.

Ahhhh za żadne skarby nie chce dać sobie spiąć włosów. Wiąże się to z płaczem. A jak już się uda, to chce ściągnąć, ale nie chce dać się dotknąć. No cóż, dwa podejścia za mną, za jakiś czas spróbujemy ponownie. Póki co spinanie włosów nie jest jeszcze niezbędne

Jest coraz bardziej śmiała w stosunku do innych. Wczoraj poszła do kumpla na ręce, dziś przyjechał znajomy i w sumie trzymała się w bezpiecznej odległości, jak podchodził, to uciekała do mamy, ale nie chowała się, tylko już na kolanach zgrywała cwaniaka

A dziś dostała bidon i przyznam, że przypadł jej do gustu pół dnia z nim chodziła i non stop piła (w życiu nie miała tak mokrego pampersa podczas przewijania!). Jeszcze czasami próbuje z niego pić przechylając jak butelkę, ale myślę, że to kwestia czasu i ten nawyk jej minie.

Remont!

Niby tylko ścianka działowa, a przy okazji może by tak pomalować sypialnię? A jak już będziemy się bawić w malowanie, to za jednym zamachem i pokój Kai?

Mam nadzieję, że do niedzieli będzie już po wszystkim.

Jak wspierać rozwój własnego dziecka?

Ano na wiele różnych sposobów.... Między innymi pozwolić zrobić coś samemu. A jak się jest taką mamą jak ja, to trzeba nieustannie toczyć wewnętrzne walki. Dziś zabawa kubeczkami - układanie wieży, wkładanie jednego do drugiego. I już się same ręce wyrywają, żeby pomóc włożyć kubeczek na odpowiednie miejsce...ale gdzieś tam powstrzymuje mnie myśl, że przecież nie mogę jej wyręczać, muszę dać jej samej spróbować znaleźć odpowiedni sposób. Ahhhhh jakie to jest czasami trudne!


Poza tym noc lekko kijowa. Przerwa w spaniu między 1 a 3.

Remont. Malowanie pokoju Kai odroczone do okresu wyższych temperatur i możliwości wietrzenia.