Te dwa dni spokoju to była cisz przed burzą. Frytek daje nam teraz nieźle popalić.

Do tego Kuba jest chory. W piątek zgodził się z nią zostać żebym mogła iść na imprezę do kolegi. Niestety o 23.30 musiałam wrócić, bo Kuba czuł się fatalnie, a Gaja wrzeszczała w wniebogłosy i nie można było jej uspokoić. Padła dopiero o 1.00.

Wczoraj też jakoś dużo lepiej nie było. Biedna dziąsła ma tak spuchnięte, że patrząc z profilu górna warga jest większa niż nosek. No i nic nie pomaga - ani znieczulenia ani żele ani Wiburcol. No nic trzeba przetrwać.

Ale nauczyła się czegoś prześmiesznego. Robić pierdzioszki! Przykłada buzię do moich policzków i dmucha robiąc 'pierdzioszka' opluwając mnie przy tym siarczyście, oczywiście wybucham śmiechem i ona też Cudowne!

Zbieram się bo jedziemy na imieniny rodzinne do sędziwego wujka Andrzeja - bez Kuby - i znów będę się tłumaczyć dlaczego Kuba nie raczył przyjść i dlaczego Gaja jest za ciepło/ za lekko ubrana/ je za dużo/za mało/ blabla bla bla bla bla... Ech!

U Kuby lepiej tylko mnie rozłożyło. Już od dłuższego czasu czuję się 'chora' - nic z konkretnych objawów, tylko taka ospała jestem, zimno mi, dreszcze mam - ale nie temperaturę, na nic nie mam sił, brak mi koncentracji i mam taki wrażenie obserwowania świata z boku a nie uczestniczenia w nim. Mam nadzieję, że to tylko znów zawaliłam regularne branie leków tarczycowych i jak wrócę do brania ich rano przed jedzeniem a nie 'jak sobie przypomnę' to jakoś wrócę do siebie.

Jutro lub pojutrze spodziewam się wyrżnięcia się 4 ząbka czyli drugiej górnej jedynki. Liczę bardzo na to, że do piątku 2 faza ząbkowania zostanie zakończona i nastąpi choć miesiąc ulgi, bo zwariuję. Już tyle Aspiryn jem, że chyba mam sito z żołądka ale nie mogę jej nie brać. Gajowy płacz i jojczenie świdrują mi mózg, do tego te dreszcze - bez Aspiryn nie jestem w stanie wygrzebać się z łóżka :/

I jeszcze moja mama wymyśliła sobie wspólne mikołajki z tatą Kuby jego żoną, siostrą przyrodnią i ich psem. U nas w domu na wsi. Kuba już od tygodnia codziennie marudzi mi jak to cierpi z powodu tego strasznego spotkania, moja mama jest podniecona jakby to wesele miało być, a mi słabo na samą myśl... Tylko Gaja niestrudzenie drze mordkę niezależnie od okoliczności i powodu. No chyba, że jest w gościach.

Nie wiem jak ona to robi! Wczoraj u wujka była wzorem cnót niemowlęcych. Radosna, uśmiechnięta, gugająca, słodka! Aż sama zwątpiłam czemu się jej czepiam jak takie złote dziecko jest. Istna reklama macierzyństwa. Oczywiście przekroczyłam tylko próg domu i ryk znów. Aż tak domu nienawidzi? Czyżby jej też syf przeszkadzał?

A nawiązując do wpisu NataliK. Ostatnio byłam na imprezie gdzie jedna mama powiedziała. 'Mam bardzo inteligentnego syna, w wieku 2 miesięcy PRZEROBIŁ matę edukacyjną i w wieku 4 już się nią nie bawił'
Myślę sobie, że to dobrze, że dzieci są takie różne - moja 8 miesięczna córa najbardziej lubi bawić się skarpetką i to ją najbardziej zajmuje Choć patrząc z innej perspektywy to kilka dni temu nawet Newsweeka przerobiła, czy nawet POCHŁONĘŁA tylko okazał się dla niej ciężko strawny i kawałki pięknie wysrała

No nie jest ten mój dzidziuś najostrzejszym nożem w szufladzie ale za to jeszcze bardziej ją kocham

Zęba nie ma ale humor dobry Ach dzień odpoczynku i dobrej wspólnej zabawy - bezcenne. Myślę, że jeszcze nastanie kryzys bo ta 2 jedynka musi wyjść ale cieszmy się dobrymi chwilami

Jutro jadę do mamy Kuby a pojutrze na wieś i wracam dopiero w niedzielę. Nie chce mi się. Rozleniwiłam się siedzeniem w domu i to całe pakowanie, organizowanie się doprowadza mnie do szału. No trochę przesadziłam ale jest męczoące.

Moja córeczka dziś. Czy ktoś mi uwierzy, że potrafi być niegrzeczna?


Ach jak kocham tego Słodziaka!

Och dziękuję, za tak wiele przemiłych komentarzy

Dziś u nas też jest dobrze. 4 ząb się 'wykluł' a Gaja bryka sobie cały dzień radośnie. Odwiedziny u Kuby mamy też udane. Oczywiście popis idealnego dziecka Tylko ja coś czuję się chora :/ Strasznie nie chce mi się jutro jechać do mamy. Jakaś 'prodomowa' się zrobiłam.

Umarł mój przyjaciel. Ten, który spadł w przepaść. Wszystko szło świetnie, wrócił nawet do Wrocławia. Nagle stanęło mu serce. Dziś o 15.30. Był moim rówieśnikiem. 19 grudnia miał mieć urodziny. Jego żona miała dziś kolejną operację na nogę.

To była wielka miłość. Znali się 8 lat. Od wypadku on był jej jedynym światem. Pragnęli dziecka. Została wdową w wieku 30lat po 6 miesiącach małżeństwa. Skończył jej się świat.

Ja bym się nie podniosła.

Jesteśmy już w domu. Nadal źle sypiam i w dzień jestem nieprzytomna. Oczywiście wynikiem miliarda myśli były szczegółowe postanowienia i błagania skierowane do Kuby, żeby jak mi się coś stanie to żeby nawet nie pomyślał by oddać Gaję mojej mamie. Ma być z tatą, no chyba, że nie da on rady. Ma zrezygnować z pracy i zająć się maluchem, choćby do jej 3 roku życia, kasę na życie będą mieli z moich polis (mam tego sporo - po śmierci ojca mnie ruszyło i pozakładałam), spadku po mnie i od mojej mamy. Trochę mi ulżyło jak wszystko ustaliłam i powiedziałam.

Muszę tylko jeszcze załatwić to w ubezpieczalni, bo obecnie prawo do nich ma moja mama a przepiszę na Gaję i Kubę jako jej opiekuna do pełnoletności.

Oczywiście pragnę żyć jak najdłużej i cieszyć się moją rodziną do późnej starości.

Postanowienie nr 2 - drugie dziecko. Nie wiem jak sobie poradzę, to nie ważne, nie mogę zostawić Gai samej bez rodzeństwa i wsparcia. Ja nie mam i baaardzo żałuję. Moja mama chciała mieć dwójkę dzieci ale ciężko chorowałam w dzieciństwie i nie stać ich było, bo i tak się zapożyczali na leczenie, a potem już nie mogli.

Nie wiem jak przekonam Kubę ale jakoś tego dokonam. Mam na to jeszcze parę lat mam nadzieję.

Jesteśmy już w domu. Nadal źle sypiam i w dzień jestem nieprzytomna. Oczywiście wynikiem miliarda myśli były szczegółowe postanowienia i błagania skierowane do Kuby, żeby jak mi się coś stanie to żeby nawet nie pomyślał by oddać Gaję mojej mamie. Ma być z tatą, no chyba, że nie da on rady. Ma zrezygnować z pracy i zająć się maluchem, choćby do jej 3 roku życia, kasę na życie będą mieli z moich polis (mam tego sporo - po śmierci ojca mnie ruszyło i pozakładałam), spadku po mnie i od mojej mamy. Trochę mi ulżyło jak wszystko ustaliłam i powiedziałam.

Muszę tylko jeszcze załatwić to w ubezpieczalni, bo obecnie prawo do nich ma moja mama a przepiszę na Gaję i Kubę jako jej opiekuna do pełnoletności.

Oczywiście pragnę żyć jak najdłużej i cieszyć się moją rodziną do późnej starości.

Postanowienie nr 2 - drugie dziecko. Nie wiem jak sobie poradzę, to nie ważne, nie mogę zostawić Gai samej bez rodzeństwa i wsparcia. Ja nie mam i baaardzo żałuję. Moja mama chciała mieć dwójkę dzieci ale ciężko chorowałam w dzieciństwie i nie stać ich było, bo i tak się zapożyczali na leczenie, a potem już nie mogli.

Nie wiem jak przekonam Kubę ale jakoś tego dokonam. Mam na to jeszcze parę lat, mam nadzieję.

A poza tym jest fajnie. Gaja ma cudowny charakter. Jest ciekawska, wesoła i pogodna
Czasem też poważna i analizująca

Ostatnie dwa tygodnie obfitują w nowości i zmiany.

Postępusie następują jeden po drugim.

1. Najważniejsze! Gaja od wczoraj pełza! No może półpełza, bo tylko na rączkach, ale jej ruch skierowany jest często w przód a nie turlanie bokiem. To prawdziwa rewolucja

2. Pokonała barierę pokoju. Do tej pory nie odważyła się sama opuścić pomieszczenia, a wczoraj przeturlała się z salonu do pokoju Kuby

3. Na przezabawny trójzębny uśmiech (na razie ten 4 ząb jest mało widoczny)

4. 'Odpierdzioszkowuje' - Robię 'prrrrrrrr...' a ona też robi 'prrryyyyyyyy...' tylko to umie powtórzyć, ale to już zawsze jakaś nowość i bardzo nas takie pierdzioszkowe rozmowy cieszą.

5. Większość czasu woli bawić się siedząc, a nie leżąc jak dotychczas.

6. Wydaje się coraz bardziej rozumna - nie potrafię podać konkretnych przykładów, po prostu to się 'czuje'.

7. Jest taka słodka i tłuściutka, że możnaby ją lizać jak lody waniliowe albo nawet czekoladowe

Nawet siedzenie na kanapie ją cieszy


To dla nas bardzo szczęśliwy czas rodzinny

P.S. Dziś jest 4 rocznica śmierci mojego taty. To był bardzo fajny facet, nieopisana szkoda, że nie doczekał i nie może się z nami cieszyć tymi cudownymi chwilami.

Michaelo to raczej nutka sentymentu i obawy. Tak łatwo można wszystko stracić, a ja tak kocham moje życie, że myśl o jakiejkolwiek stracie wywołuje u mnie panikę. A gdy umiera bliska osoba... myśli zwłaszcza te nieprzyjemne same się kłębią.

A wracając do spraw przyjemnych. Zdjęcie nieostre i jakieś zezowate ale musiałam się pochwalić tym ślicznym trój zębnym (właściwie to już cztero) uśmiechem mojej córeczki.

Nie znam się na stomatologii ale coś mi się zdaje, że te jedynki będą dość spore z dużą szparą między nimi Może będzie miała taki śmieszny łobuzerski uśmiech

Jak ja ją kocham! Zjem ją!


Zaczęła dziś pełzać używając też nóżek. Moje zdolne maleństwo

Lecę sprzątać. Mam ambitny plan gruntownych przedświątecznych porządków Wątpię czy możliwy do realizacji ale podjąć wyzwanie trzeba

No i prawie codziennie wieczorem znajduję trochę czasu na utrwalanie wspomnień na scrapbookach Uwielbiam te chwile

W czwartek Gaja pojechała na wieś bo w piątek byliśmy na pogrzebie i cały dzień był delikatnie mówiąc trudny. Byłam tak zmęczona psychicznie, że zasnęłam o 22.30 a obudziłam się w sobotę o 13.00.

Pojechaliśmy po Gaję. Dom mojej mamy pachniał pierniczkami. Gaja już aktywnie uczestniczyła w przygotowaniach, bawiąc się torebką po mące i brudząc się nią niemiłosiernie, ale podobno jej absolutna radość warta była bałaganu

Oczywiście mój żarłoczek nie mógł się powstrzymać i ukradł pierniczka do degustacji



Pierwsze wspólne przygotowania przedświąteczne. Absolutnie cudowny czas.

Za to moje porządki - porażka - przez te wszystkie dni posprzątałam, wprawdzie porządnie. ale tylko sypialnię i łazienkę Lecę ogarniać przedpokój