Przygotowanie dziecka do przedszkola zacznij od siebie!

Pójście do przedszkola to trudny czas zarówno dla dzieci jak i dla rodziców. W pierwszych dniach w przedszkolu, to przede wszystkim rodzice, a nie dzieci, mają trudność w poradzeniu sobie z emocjami związanymi z rozstaniem się. Dzieci dość szybko zajmują się zabawkami i zapominają o rozpaczy. Nastawienie rodziców do przedszkola ma ogromy wpływ na adaptację dziecka. Obawy rodziców są rzeczą naturalną, jednak nie powinno mówić się o nich przy dziecku. Nie użalaj się nad nim i nie mów do niego: „nie wiem jak dasz sobie radę”, „to takie straszne, że muszę oddać Cię do przedszkola”. Dziecko dostaje wtedy sygnał, że ma się czego bać, a to utrudnia adaptację.

Lęki rodziców udzielają się dzieciom, więc nie traktuj pójścia do przedszkola jako stratę, ale jako kolejny etap w rozwoju i edukacji dziecka. Dziecko w przedszkolu zdobywa nowe umiejętności, rozwija samodzielność i poczucie niezależności, poznaje zasady i reguły społeczne obowiązujące na świecie. Dzięki temu jest lepiej przygotowane do pójścia do szkoły. Uwierz, że to nie koniec, lecz początek nowego etapu życia dla Ciebie i dla dziecka.

Im bardziej samodzielne będzie dziecko, tym łatwiej odnajdzie się w przedszkolu!

Jakie umiejętności ułatwią mu start? Warto by dziecko samodzielnie potrafiło umyć ręce, buzię i zęby, zjeść posiłek i pić z kubka, ubrać i rozebrać się, korzystać z toalety i zgłaszać swoje potrzeby, sprzątać po sobie, przestrzegać zasad i reagować na polecenia. Jak zachęcać dziecko do samodzielności? Przede wszystkim nie wyręczać go. Zachęć, by czynności wykonywało samodzielnie. Bądź w pobliżu, udzielaj wskazówek, pomóż dopiero, gdy o to poprosi. W przedszkolu będzie musiało samo zadbać o swoje potrzeby. Chwal i nagradzaj, ale nie za efekty działań, ale za próby i starania. Gdy dziecko chce się poddać i mówi „nie umiem”, zachęcaj je i motywuj do dalszych prób. 

Czasna rozmowę z dzieckiem na temat przedszkola.

Powiedz dziecku, że po wakacjach pójdzie do przedszkola. Opowiedz, co będzie tam robiło, że będą inne dzieci, nauczycielki, nowe zabawki, plac zabaw. Ważna jest informacja, że będzie chodziło tam codziennie, tak jak tata do pracy. Mów pozytywnie o przedszkolu, ale nie obiecuj, że będzie fantastycznie. Rozbudź ciekawość i sprowokuj oczekiwanie. 

Warto również czytać bajki, których bohaterowie chodzą do przedszkola, rozmawiać ze znajomymi przedszkolakami, które lubią chodzić do przedszkola. Można też bawić się z dzieckiem w przedszkole.

Oswajaj dziecko ze swoją nieobecnością

Jeżeli do tej pory tylko Wy opiekowaliście się dzieckiem, warto teraz zaangażować innych. Poproś babcię, dziadka, ciocię, wujka, przyjaciół o to, by przez kilka godzin zajęli się Waszym dzieckiem. Ważne, by dziecko miało doświadczenia, że inni dorośli również mogą się z nim bawić, podać jedzenie, pójść na spacer. 

Towarzystwo innych dzieci

Oswajaj dziecko z obecnością innych dzieci, zacznij odwiedzać place zabaw, kluby dla dzieci, częściej spotykajcie się z rodziną i znajomymi, którzy mają dzieci w podobnym wieku. Przyzwyczajaj, że w grupie dzieci bawią się razem, dzielą zabawkami, pomagają sobie. 

Spacery w okolice przedszkola

Warto pokazać dziecku przedszkole,do którego będzie chodziło, jak wygląda, jaki ma plac zabaw. Jeżeli przedszkole organizuje dni otwarte lub adaptacyjne, skorzystaj z tego. Poznacie nauczycielki
i dzieci, które będą w grupie, zobaczycie sale, łazienki i korytarze. Znane miejsce, jest mniej przerażające, poza tym w rozmowach o przedszkolu, będzie się do czego odnieść. 

Poznasz również rytm dnia, który obowiązuje w przedszkolu. Warto dostosować rytm domowy do przedszkolnego, by zmian było „jak najmniej”. Zazwyczaj, w przedszkolu śniadanie jest ok 8-8.30, obiad ok godziny 12.00, a potem leżakowanie. Jeżeli dziecko nie śpi już w ciągu dnia, to po obiedzie zachęć je do chwili odpoczynku, w trakcie którego możesz poczytać mu książkę lub włączyć muzykę czy audiobooka.

Wspólnie skompletujcie wyprawkę

Dowiedz się, co musisz przynieść do przedszkola i na zakupy wybierz się razem z dzieckiem. Prawdopodobnie będą to kapcie, kubek, szczotka i pasta do zębów, ręcznik do wycierania rąk, worek na kapcie i dodatkowe ubranie, poduszka, kocyk lub śpiworek i piżamka. Zaangażuj dziecko w zakupy, niech wybiera razem z Tobą, dzięki czemu przyzwyczai się do myśli o pójściu do przedszkola. Kupione rzeczy będą dla niego znajome i zmniejszą trochę stres związany z pierwszymi dniami w przedszkolu. Kapcie i buty powinny być łatwe do samodzielnego zakładania i zdejmowania (wsuwane, zapinane na rzepy). Ubrania najlepiej luźne, nie krępujące ruchów dziecka, bez guzików, zatrzasków czy zamków. Trudne do zakładania buty i ubrania wywołują w dziecku dodatkowy, niepotrzebny stres.

Dobre pożegnanie

No i nadszedł pierwszy dzień w przedszkolu. Zaprowadź dziecko, przykucnij i przytul. Powiedz, że zostaje w przedszkolu, i wrócisz po obiedzie/leżakowaniu/podwieczorku, życz dobrej zabawy i odejdź z uśmiechem na twarzy. Jeśli musisz popłakać, to zrób to po wyjściu z przedszkola. Pożegnanie powinno być krótkie. Przedłużające się rozstanie wzmaga w dziecku trudne emocje i płacz. Dzieci nie zdają sobie z pracy z upływu czasu, dlatego mów kiedy konkretnie je odbierzesz – po obiedzie, odpoczynku, podwieczorku i zawsze dotrzymuj słowa.

Czego unikać?

Nie mów do dziecka: „mamusi jest smutno, że musisz zostać w przedszkolu”, „moje biedactwo,musisz zostać w przedszkolu”, sugerujesz dziecku jak ma się czuć, czyli jest biedactwem i musi być smutny. A przecież chcesz, żeby dobrze się bawiło. Nie porównuj go również z innymi dziećmi „a Kasia nie płacze, a Krzyś nie boi się”, dajesz mu tym do zrozumienia, że nie spełnia twoich oczekiwań. A przecież każde dziecko inaczej radzi sobie z rozłąką. 

Po odprowadzeniu dziecka do przedszkola, nie zaglądaj do sali czy na plac zabaw, żeby sprawdzić, czy dziecko przestało już płakać. Na pewno ponownie zacznie, jeśli znowu Cię zobaczy. Nie obiecuj nagrody za to, że dziecko zostanie w przedszkolu i nie będzie płakać. Z każdym dniem, może Cię to drogo kosztować, a dziecko powinno uporać się z rozstaniem dla siebie samego, a nie dla nagrody.

Jeśli przy pożegnaniu, dziecko wyczuje Twoje wątpliwości i wahania, będzie bardziej protestować przy rozstaniu. A jeśli z powodu płaczu i trudności w rozstaniu, będziesz zabierać dziecko z przedszkola, to dziecko będzie z tego korzystało i z każdym dniem będzie trudniej. 

Płacz jest dobry, pomaga dziecku radzić sobie z różnymi uczuciami, zmniejszyć lęk i odreagować trudne emocje. Nie uciekaj od problemu rozstania, pomóż uporać się z nim i dziecku i sobie.