Dziękuję Dziewczyny za słowa wsparcia, porady.
Odpoczynek na pewno jest mi potrzebny, za dużo rzeczy na raz, za dużo próbowałam uciągnąć sama (a konkretnie z Witoldem u boku). I wyrzuty sumienia bo niby urlop macierzyński, a czas Witka taki szarpany. Lato minęło... kiedy jak gdzie? Chciałam z Synkiem chodzić na spacery, pokazywać mu świat... a tu ciągle w biegu, raz raz, musimy iść, nie teraz...
Dobił mnie wyjazd w celu odebrania remontu w innym mieście. Większość rzeczy wyszła ok. Ale nie wszystkie. Łudziłam się, że pojadę, ogarnę temat i będzie z głowy. Taaa... z Witkiem. Ciągle tylko nie, nie, nie - moje, nie jego. No... jego też (bunt dwulatka za rogiem).
Wczoraj nie wytrzymałam - w 10 minut spakowałam wszystkie manatki i ruszyłam. Na powrót do Wawy nie miałam sił, zbyt daleka droga, a ja zbyt zmęczona śpiąca. Ale jakoś udało mi się dojechać do mamy. Po drodze przyjaciółka trochę mnie telefonicznie postawiła do pionu. A potem u mamy padłam, odespałam trochę, wybrałam się solo po bułki na śniadanie i wzięłam prysznic (pierwszy od 3 dni). Odżyłam i trochę zluzowałam. A jak po te bułki byłam to w radio piosenka Kamila Bednarka leciała. Znak jakiś?
'Poczuj luz
Muzyką wypełnij dzień
To antidotum na stres
W pogoni za marzeniami oddychaj wyobraźnią
Poczuj luz
Muzyką wypełnij dzień
To antidotum na stres
W pogoni za marzeniami oddychaj zawsze prawdą'
Odżyłam zatem. Trochę. Tego co się nagromadziło przez ileś czasu nie da się tak pstryknięciem palców odwrócić. Rok 2017 w pewnym sensie jest rokiem rozczarowań różnego typu. Jeśli optymizm jest płomieniem świeczki to wiele wiatru i wody się na nią wylało. Jeśli jest ślimakiem, to mocno schował się w swojej muszli.
Ale... coś się jednak zmieniło. Odpuszczam sobie. W znaczeniu - daję sobie prawo do słabości. Przyznaję, że przy takiej ilości rzeczy - mam prawo nie dać wszystkiemu rady. Łagodniejsza dla siebie staram się być. Od kilku(nastu) godzin staram się.
No i dobra, dosyć tych smętów. Owszem, trzeba wyrzucić to z siebie by ruszyć naprzód. Ale też trzeba kiedyś ruszyć naprzód by nie ugrzęznąć na etapie wyrzucania z siebie.
Alles wird gut.
Kiedyś powtarzałam jak mantrę, działało. Teraz tylko powtarzam, choć z wiarą gorzej
