Merylu - tak to już z naszymi dziećmi jest, większość umiejętności będzie wyuczone, a nie zdobyte naturalnie Jak dziecko rozwija się ok, nie ma żadnych problemów, to większość umiejętności przychodzi naturalnie, wiadomo, że rodzic stymuluje, pokazuje, ale takie dziecko naturalnie to podchwyci...w miarę szybko...a taki Mateusz czy Hela, jeśli ty się za to nie weźmiesz i nie nauczysz, to nie zdobędą tych umiejętności, lub opóźnieniem Przeraża mnie to Przeraża mnie myśl, ile ja jeszcze będę musiała go nauczyć...zwłaszcza, że to nie jest tak, że ot wytłumacze mu parę razy, powiem raz czy dwa i załapie...pewne rzeczy wypracowuje się miesiącami A czas leci, on coraz bardziej do tyłu Już mnie psycholog uprzedziła, że za rok dopiero będzie widać naprawdę wielką przepaść, jeśli chodzi o mowę...bo doszedł do takiego punktu, że by w ogóle mieścił się z mową wyżej wiekowo...to zostały mu do opanowania pojęcia...a ten wszystkich samogłosek nie umie...no chyba że nagle go oświeci i zacznie gadać ...

Merylu - to matki najwięcej widzą, i co by ktoś nie powiedział, jeśli matka czuje, że coś jest nie tak z dzieckiem, to zazwyczaj coś na rzeczy jest...choć są i takie, które nie chcą widzieć tego, że dziecko ma problem i dopiero postronna osoba zwraca uwagę, ale wtedy to już później...ale jeśli widzisz problem, to nie ma co ignorować, bo lepiej pójść do specjalisty parę razy za dużo, niż o raz za mało...

Co do opinii rodziny, znajomych...

rodzina...
Moja mama przyjmuje wszystko w sumie co jej mówię, czasem palnęła dzieci takie niektóre są i tak dalej, ale ogólnie nie uspokajała mnie nigdy nie wiadomo jak...nie wygłasza mów, że coś z nim nie tak, ogólnie słucha, jak ja mówię, ale raczej nie ocenia, przyjmuje, podziela moje zmartwienie, że trzeba badać i sprawdzać...

mój mąż ( pomijac wszystko, jak tak dalej pojdzie to niedlugo ex)...on niby wie, że coś nie tak, ale ...nie przyjmuje do wiadomości...słuchać na ten temat nie chce, do lekarzy z nami nie jezdzi, opinii psychologa nie przeczyta, bo on sie denerwować nie będzie..koniec kropka...przybrał taki system obronny, że przez mur nie przebijesz...wie ogólnie, co się dzieje, co niby mu jest, w szczególy typu " czego dokładnie nie umie" wdawać się nie chce...choć rozmawia o tym z kolegami w pracy, bo czasem coś bąknie, że ten powiedział to, że ta to...wie, że coś jest, że trzeba jeździć, ćwiczyc i tak dalej, nie kwestionuje, ale wyznaje zasadę, że im mniej wie tym lepiej...on sie z własną chorobą nie umie pogodzić ( ma epilepsję) i chyba choroba syna to dla niego za dużo, by nosił ten ciężar...

moi bracia są w ogóle poza tematem...a i ja jakoś nie widzę potrzeby nie wiadomo jak ich wtajemniczać..

moja siostra wie wszystko, no ale jej mąż to chrzestny Mateusza i wozi nas czasem do lekarzy...z początku było takie uspokajanie, nadrobi, chwilowe problemy...sratatata, dopiero w sumie jakiś czas temu jednak dotarło do niej, że jednak tak super nie jest i przestała tylko sie pyta jak tam...

A znajomi ...przyjaciółki wiedzą, słuchają, żadna nic nie mówi w sumie, pytają jak tam u nas...a tacy dalsi znajomi...cóż, do tej pory osłuchałam się miliona tekstów od różnych osób... a że wymyślam już mu problemy, ma jeszcze czas, to chłopak, a bo ten mówił mając tyle i tyle, i co najlepsze " przecież po nim NIC NIE WIDAĆ" ...bo powinien mieć chyba na czole napisane...

Ogólnie to mogę zrozumieć do pewnego momentu, że póki jest mały, to tak różnic nie widać...bardzo wyglądem się nie różni, z zewnątrz to w sumie wydaje się grzeczny...chyba że zaczyna odstawiać scenę bo coś tam...póki malutki, to ma prawo się zachowywać tak czy tak, prawda ? Nikt mu na podwórku umiejętności nie sprawdzał, a gadanie matki to przewrażliwienie i czepianie się na siłę...
Cóż, im jest starszy, tym różnicę będzie widać bardziej...w kwietniu skończy 3 lata...nie wiem czy uda mi się do odpieluchować do tego czasu, więc zacznie się gderanie pewnie, że jeszcze pieluchę nosi...nie rozgada się, to już tak łatwo ponad 3 letniemu dziecku nie powiedzą, że to całkiem normalne że nie mówi...na placu zabaw tez zachowuje się inaczej i z czasem będzie widać bardziej...bo kto to widział 3 latkowi tłumaczyć rzeczy w taki sposób jak robisz to roczniakowi...a Mateuszowi w taki sposób się tłumaczy...
Mnie zdroworozsądkowość osób z zewnątrz nie przekonuje, bo to nie oni spędzają cały czas z dzieckiem, tylko matka i to co widać na zewnątrz, wcale nie musi pokrywać się z tym, jakie dziecko jest normalnie w domu...a na uspokajanie typu " Bo Zenek to zaczął mówić jak miał 4 lata i żyje" to szczerze, drobne w kieszeni mi się przestają zgadzać...każde dziecko jest inne, jedne się rozgada, a drugie może mieć w rzeczywistości gorszy problem i dzięki takim uspokajaczom dostanie pomoc późno...

Też czasem mam takie myśli...przechodzenie od " co ja się czepiam, to napewno nie autyzm" do " noż kurcze, jak to to to co? Pewnie to jednak to, bo to czy to"...
Nie pomaga ostatnio zauważone, że kompletnie nie umie rozpoznać czyichś emocji i nie ma żadnej empatii, oraz jego fioł na punkcie Agd rtv...dzieć, który ma problem z układankami, mówieniem, cudowaniem...w mig opanowuje obsługę pralki, kuchenki zwykłej, mikrofalowej, windy, a nawet bankomatu...

Eh gdyby chodziło tylko o mowę, to może i bym się pocieszała Józkiem i Kazikiem...Ale problem jest w każdej sferze, więc nie pozostaje mi nic, jak wierzyć, że dzięki ciężkiej pracy i ćwiczeniom nadrobi co się da Wiem, że wiele jest jeszcze możliwe, ale nie pocieszam się, wolę, tak jak ty, być raczej gotowa na to, że może być różnie...

Mój teść się ciągle wkurza, że ciągle gdzieś jeździmy, a jak już mamy jechać do Lublina to w ogóle ...wiem, że to męczące te wyjazdy, a do tej pory on nas woził, lub mój szwagier, ale też nie są to co tygodniowe wyjazdy, góra raz-dwa na miesiąc...tak jakby to moja wina była, że w naszym mieście za grosz specjalistów dziecięcych

Mateusz niby misia czy lalę przytuli...koty tuli,siostrę ale np. udaję,(lub i nie udaję ) że jestem smutna, czy płaczę, a ten nic, stoi obojętnie, czasem w niektórych sytuacjach coś mu się nawet śmieszne wydaje...nie rozpoznaje emocji i nie wie, jak na nie reagować...

Merylu do rezonansu dziecko musi być 2 tygodnie zdrowe i bez leków, więc macie jeszcze czas na wykurowanie, a potem trzeba będzie jednak prxypilnowac, by nic nie złapała ponownie... Zdrówka życzę :*

Super, że tak ładnie Hela pokazuje Mateusz pokazuje, ale głównie ręką... Próbuję palec wyciągnąć, ale nadal nie w taki sposób jak trzeba...nie może zczaic, że może pozostałe palce ugiac... Ciągle więc nad tym pracujemy...

Hej,
czyli to rzadkie uciekanie gałek ocznych jest określane jako napad? Czy chodzi o te wyładowania? Zupełnie nie znam się na tym. Czytałam tylko gdzieś, że złe zapisy EEG bywają tez i u całkiem zdrowych ludzi. Trzymam kciuki żeby było dobrze. Dobrze, że jesteście pod kontrolą. Nas pewnie EEG czeka przy okazji rezonansu. A jak Mateusz śpi? Ja pocieszam się, że sen to młoda ma chyba po tatusiu, bo usypia szybko i śpi całą noc. (chociaż jak była młodsza to bywało z tym różnie).
U nas walka z chorobą chyba na finiszu, antybiotyk się kończy, chociaż H jeszcze charczy i to sporo. Jakimś cudem Ania była tylko lekko podziębiona i nie złapała nic poważniejszego.
A u mnie jakiś kryzys ostatnio. Szczerze, jestem wycieńczona. Stale tropię tylko stereotypowe zachowania małej (oczywiście w głowie same czarne scenariusze),cały dzień bawię się z nią (z Anką na rękach lub przy cycku), ale wyluzować przy tym nie potrafię Nic dziwnego że Helenka chyba woli bawić się z babcią niż z mamą.. (np.często nie podoba jej się kiedy śpiewam, a kiedy robi to babcia, -ta tańczy z nią z uśmiechem na buzi:p)

witam się w Nowym Roku. I tak noworocznie - najlepsze życzenia,dużo zdrówka i radości, jak najmniej zmartwień.
Nie pisałam, bo ostatnio naprawdę na nic sił nie mam:/
Karina, masz absolutną rację z tym nastawieniem. U nas jest dokładnie tak samo
Byliśmy dziś na konsultacji odnośnie autyzmu. Moje ostatnie podejrzenia (a chwilami to ja już naprawdę byłam pewna jakichś zaburzeń ze spektrum-tak się nakręciłam..)nie potwierdziły się. Autyzmu u małej nie widać (bo uwspólnia pole uwagi, fajnie nawiązuje kontakt, reaguje na imię) i dalsza diagnoza podobno nie jest potrzebna.
Opóźnienie jednak oczywiście jest - rozumienie mowy kiepskie jak na dwulatka, brak pokazywania na obrazkach, naśladowanie słabe. Dostalismy zalecenie naśladowania, ćwiczeń programu Knillów no i wałkowanie obrazków (a właściwie na początek opanowanie tylko jednego) co zresztą ostatnio robiłam. Mała jakoś nie ogarnia ilustracji w książeczkach więc obfotografowałam na jednolitym tle sporo znanych jej przedmiotów, zabawek i na tym będziemy ćwiczyć.
Co tam u Was? Jak Mati?
A pozostałe dziewczyny? Zagląda tu ktoś jeszcze? Hoop hoop!

U nas końcówka roku i początek nieciekawy....tydzień temu okazało się, że młody ma...owsiki Noż kur...oczywiście natychmiast pojechaliśmy do lekarza, dostał leki, zresztą całą rodziną się odrobaczamy...tak więc jest ciągłe sprzątanie, pranie i pilnowanie higieny...Mam nadzieję, że szybko sobie pójdą cholery...

Oczywiście, żeby nie było kolorowo, młody złapał teraz zapalenie krtani...ja też gardło leczę

A poza tym Mati zrobił troszkę postępów
Pierwszy raz w życiu zasygnalizował, by zmienić mu pampersa ( przyszedł, pokazał na pampersa, powiedział sisi i położył się, by go przebrać), więc może kiedyś w końcu zacznie mu coś przeszkadzać
No i w końcu patrzy jak rysuje Może Picassem nie jest, rysuje tylko kreski i kropki, ale w końcu nie są to bezmyślne bazgroły na które w ogóle nie patrzy
No i w końcu zaczyna samodzielnie jeść

Byliśmy też u okulisty...ma wadę wzroku, ale musimy zrobić też badanie po atropinie, bo wtedy może wyjść większa i dopiero wtedy jak już to okulary...
No i dostaliśmy skierowanie do Centrum Zdrowia Dziecka na konsultację, czy teraz zrobią mu zabieg uniesienia powieki, czy można czekać...
W grudniu jedziemy też do Warszawy na badanie mikromacierzy...

Sidney - że coś jest nie tak, wiedziałam w sumie prawie od początku...ale z początku wszystko to wiązałam z obniżonym napięciem mięśni, no i mamy problem też ze zbyt dużymi przyrostami głowy, więc od razu byliśmy czujni jeśli chodzi o jego rozwój...nie lubił trzymania go na kołyskę, ... martwiło mnie też to, że w ogóle z początku nie głużył, ja coś mówiłam, a ten nic, żadnego gugania, dźwięków...potem gaworzenia ( gaworzyć zaczął mając 13 miesięcy),z czasem było tak że przez jakiś tydzień głużył, a potem znów milczał...poza płaczem nie słyszałam u niego nic...nie znosił nowych zabawek, nie wiedział co z nimi zrobić i nie dawał sobie nic pokazać, bo dostawał histerii...mając 7-8 miesięcy potrafił się już wściekać, bo poszłam na spacerze nie tam, gdzie chciał...do ponad roku nie byłam w stanie z nim wejść do sklepu, bo zaraz dostawał szału...na rok w naszym ośrodku zrobili mu diagnostykę, gdzie wyszło duże opóźnienie i zaczęliśmy terapie...nie podobał mi się też kontakt wzrokowy, był kiepski, nie pokazywał palcem jak coś chciał, czy zobaczył...nie wykonywał żadnych prostych poleceń, daj, weź...nie zwracał żadnej uwagi na dzieci, uwielbiał kręcące się przedmioty...zero skupienia, zero koncentracji...książeczek nie znosił...nie lubił, gdy mu się pokazywało i nazywało różne rzeczy...no ogólnie sporo tego było...teraz wiele rzeczy wyeliminowaliśmy, choć nadal są problemy...

Sidney, nie wiem czy 4-tygodniowy poślizg w stosunku do tabel nazwałabym opóźnieniem..Jeśli jesteście pod opieką, nie macie żadnych innych problemów a badania były ok to na Twoim miejscu chyba nie martwiłabym się U nas rozwój ruchowy był opóźniony o ładnych kilka m-cy, mimo intensywnej rehabilitacji. Usiadła sama w wieku 13tu, po 15-tym zaczęła czworakować i wstawac, po 18tym pierwsze kroki,za m-c kończy 2 latka, ale czasem jeszcze się przewraca.
Córka miała i ma małą głowę. Pod koniec ciąży lekarz był tym lekko zaniepokojony, może dlatego że dziecko było ułożono pośladkowo, co może/nie musi wiązać się z problemami. Po porodzie jednak dostała 10 pkt, głowa miała 33 cm przy klatce 34 i wadze 3140g. Teraz, w wieku prawie 2 lat, głowa ma 44cm. Martwiłam się to główką, bo neurolog na wizytach kontrolnych pisała o małoglowiu (chociaż przyrastała systematycznie i np. neonatolog twierdziła że jest ok)na siatce była wyraźnie ponizej 3 centyla. Wczoraj otworzyłam książeczkę zdrowia młodszej córki (siatka wg WHO) i widzę, że normy chyba się zmieniły..i już spokojnie mieścimy się na siatce.
Pytałaś co niepokoiło w rozwoju. Do neurologa trafiliśmy z córką po 4 m-cu kiedy wciąż nie chciała leżeć na brzuchu, b. słabo podnosiła głowę i była spora asymetria. Do tego bardzo dużo płakała, zwłaszcza przy i po każdym karmieniu. Ja na początku kładłam to wszystko na karb problemów z refluksem i tego że wciąż nosiłam ją w pionie. I pewnie miało to swoje znaczenie ale głównym powodem opóźnienia było prawdopodobnie obniżone napięcie mięśniowe. (chociaż ortopeda mówi w jej przypadku wcale nie o o.n.m, a o wiotkości(stawów)..
Aha, córka głużyła ale nie gaworzyła. No może troszeczkę, ale jakby później przestała próbować. Poza tym zgodnie z normami czasowymi pojawiało się uśmiechanie się, śmiech na głos, strach przed obcymi.. Myślałam, że poznawczo będzie wszystko ok, ale to jednak nie takie proste bo wszystkie sfery wpływają na siebie i mamy jeszcze sporo do nadrobienia.

Sidney - miałam plamienia w 4 i 8 tc...poza tym niby ok...tzn byłam dwa razy chora i musiałam brać antybiotyk ( niby te dozwolone w ciąży), dwa razy też miałam opryszczkę ( ale, że to kolejny raz w życiu, to nie martwili się tak)...na USG było wszystko w porządku...co prawda główka była większa od reszty ciałka, ale mieściła się w normie...poza tym w ciąży czułam się rewelacja...po porodzie trochę się zaniepokoili główką, bo miała 36cm a klatka 33- różnica o 1 cm za duża ), ale po usg niby ok...no ale w ciągu następnych 6 tygodni głowa urosła 6,5 cm...teraz ma głowę 55cm...

Taaa, mikromacierze mamy w grudniu 2017...termin kosmiczny...szybciej moglibyśmy zrobić to prywatnie przez Rzeszów, ale na ten moment niestety nie mam na zbyciu 1600 zł...poza tym będziemy mieć jeszcze konsultację z genetykiem tam od razu i liczę na to, że może tam podsuną nam jakiś pomysł, co to może być...

4 tygodnie opóźnieniem bym jeszcze nie nazwała Ogólnie terminologia przyjmuje, że opóźnieniem nazywamy opóźnienie powyżej 4 miesięcy w tył, więc jeszcze nie martw się na zapas

Merylu u nas mimo że niby nam autyzm wykluczyli, mi nadal gdzieś w głowie to siedzi i na 100% spokojna nie jestem...z jednej strony jest z nim taki kontakt, że ciężko uwierzyć, by był to typowy autyzm dziecięcy...ale są niuanse, które ciągle budzą moją wątpliwość...więc cię rozumiem

Jeśli chodzi o powiekę...lewa powieka mu opada...od urodzenia...do tej pory lekarze zwalali to na obniżone napięcie...ostatnio genetyk jednak zaczęła to podważać, bo w sumie, gdyby to było z napięcia, to czy nie byłyby obie opadające? W końcu obniżone napięcie ma na całej twarzy...zaczęła więc też szukać przyczyny w genetyce...w kwietniu mamy zresztą badanie kolejne...a do Warszawy z tym mamy jechać i konsultować z okulistami, czy nie trzeba podnieść teraz tej powieki, czy możemy czekać kilka lat, ew. jej nie ruszać, choć prawdopodobnie jednak mu ona trochę przeszkadza...

Co do zdjęć i książeczek...Mateusz też woli realistyczne, zdjęciowe obrazki...ew. pracujemy na takich z jednolitym tłem, najlepiej białym, no i żeby jednak rysunki były jak najbardziej realistyczne...dopiero teraz potrafi bardziej się skupić na książeczkach, gdzie jest więcej elementów i wyłapie na obrazku elementy...choć nie zawsze chce pokazać, ewentualnie nie zawsze jeszcze poprawnie...Ale hiciorem u nas jest książeczka " Pucio uczy się mówić. Zabawy dźwiękonaśladowcze dla najmłodszych"...grafika nie powala, z początku nie był szczególnie zainteresowany, ale teraz non stop przynosi, by czytać W środę jest premiera drugiej części " Pucio mówi pierwsze słowa" i już zamówiłam Ale zdjęcia super pomysł Zawsze to dla dziecka bardziej znajome i realistyczne

Sidney, córka urodziła się kilka dni po terminie, przez planowe cc.
To moje pierwsze dziecko, więc różnicę w rozwoju zobaczyłam tak naprawdę kiedy poszłam na zajęcia na basenie, i gdzie dzieci o 3 m-ce młodsze od niej (miała wtedy jakieś 8 m-cy) wydawały się o wiele sprawniejsze i jakieś takie..sprężyste
Nie była w stanie zrobić wysokiego podporu na dłoniach (a młodsza córka, teraz, w wieku 4 m-cy już się pomału do tego bierze..), nigdy nie pełzała, nie odpychała się w tył, nie obracała wokół własnej osi. Po prostu na brzuchu leżała na przedramionach, jak już się, po wielu miesiącach, do tego bardziej przekonała.. Do siadu przeszła nie z czworaków, a podpierając się bokiem rękami. Do czworaków przechodziła z siadu, nie z leżenia na brzuchu. I to nie są chyba jakieś błędne wzorce, tylko sposób w jaki radziła sobie przy tej swojej wiotkości. Nie sposób było nauczyć ją obrotów na brzuch przez skręt bioder, bo góra ciała i tak zostawała na podłożu (to chyba przez ten nadmierny zakres ruchu w stawach..)Nie mówię już o tym że długo nienawidziła tego ćwiczenia. Wielu innych zresztą też, bo ćwiczenia kiepsko znosiła (mimo starań rehabilitantek)
Z zabawkami szału nie było, była dosyć bierna, nie chciała często nowych zabawek, no i bardzo długo nie sięgała po nie leżąc na brzuchu. Generalnie była i jest pogodnym, choć wrażliwym dzieckiem, miała też spore problemy z integracją sensoryczną.

Skoro Wasza neurolog nie widzi potrzeby rehabilitacji - to chyba dobrze W naszym przypadku, żaden z lekarzy czy rehabilitantów nie negował potrzeby ćwiczeń - wręcz przeciwnie I niemal wszyscy zaniepokojeni byli w pierwszym r.ż. tym, że postępy tak wolno idą. Naprawdę wolno. Brak czworaków w 8 m-cu życia to nie problem. Pamiętam, że nasza rehabilitantka mówiła o umownej granicy 11 m-cy. Moja poszła 4 m-ce później i od tego momentu wyraźnie ruszyła do przodu, bo już z chodzeniem niemal zmieściła się w szerokiej normie
W każdym razie, jeśli masz się niepotrzebnie niepokoić, to dla własnego spokoju może zasięgnij opinii innego lekarza?

Sidney - dobrze, że dostaliście wwr Zawsze to ty trochę spokojniejsza będziesz, że dziecko pod opieką

My szczepienia baardzo odraczaliśmy, między jednym a drugim zawsze dobrych kilka miesięcy różnicy, to po roku miał dopiero na dwa lata, a to co powinno być na 16-18 m-cy miał mając prawie 2,5...im później tym lepiej według mnie...

Na odrę świnkę i różyczkę był szczepiony dopiero jak skończył 2 lata...sama napisałam w przychodni oświadczenie, że w porozumieniu z neurologiem, ze względu na problemy syna takie i takie, odraczam szczepienie do tego i tego dnia...I cieszę się, że to odroczyłam...zniósł je najlepiej ze wszystkich szczepień, żadnych objawów...

Myśmy szczepili Priorixem...taki był dostępny w przychodni...a jeśli by nie był, prosiłabym i tak o receptę na niego...

Myśmy wcześniej też szczepili 5w1 głównie ze wzgl na nieżywego krzuścca...sama nie wiem, co ci doradzić...

Cieszę się, że mimo obaw, zajęcia się Helence podobały

Mateusz bardzo długo nie chciał czytać książeczek...do ponad roku nie było o tym w ogóle mowy...potem tylko wybranych kilka...teraz też najczęściej chce to co zna i lubi, ciężko go przekonać do nowych...W Puciu pokazuje sam z siebie w sumie kilka rzeczy...to co go interesuje Czyli Bobo, i-o i-o i jak Misia kicha Fakt, powtarza coraz więcej tych wyrazów dźwiękonaśladowczych stamtąd...ale w książeczkach pokazuje z wielką łachą
Hmmm, mówienie a słuchanie bajek...Mateusz w sumie gaworzyć zaczął, gdy w końcu przekonał się do czytania mu książeczek...więc by pasowało...choć też poprawiło mu się skupienie...
Do nauki wyrażeń dźwiękonaśladowczych poza słuchaniem płyt i książeczki "Kocham czytać" polecam te układanki http://www.centrummetodykrakowskiej.pl/66,7,oferta,czytanie-symultaniczne-wyrazenia-dzwiekonasladowcze-1-5.htm Mateusz je uwielbiał i dużo się z tego nauczył