weź tu zrozum faceta
Dzień pierwszy:
-Kochanie muszę przebrać ciuchy Małego a już nie mam gdzie ich trzymać!
-?! (Zero reakcji)
Dzień drugi:
-Kochanie muszę przebrać ciuchy Małego a już nie mam gdzie ich trzymać!
-?! (Zero reakcji)
Dzień trzeci:
Tatusiek podczas wieszania prania (tak, u nas to on robi pranie):
-hmm, nie lubię tego bodziaka, dziwnie w nim wygląda
-ja: bo jest za ciasny, mówiłam Ci, że muszę przebrać jego ciuchy, ale już nie mam gdzie ich trzymać. Skoro nie będziemy mieć drugiego dziecka to może oddam W. ona niedługo ma termin.
T- skoro ma termin to już pewnie wszystkoma, trzeba spakować i wywieźć do Twoich rodziców!

Ciążowe ciuchy zostały, Małego ciuchy zostają a niby drugiego dziecka nie chce!

Polubiliśmy śnieg, trzeba kupić sanki!

Dziś Bartuś usunął sam! Oby to się zaczęło powtarzać. Ole! Miłego weekendu kochane!

Wczoraj mieliśmy pierwszą wizytę u fryzjera, ale... domowego fryzjera. Uznaliśmy, że jak sobie z tym zadaniem nie poradzimy, to pójdziemy do fachowca. Tym czasem zastanawialiśmy się czy nożyczki czy maszynka. Poczytałam trochę w necie i mówię do tatuśka, że niektóre mamy strzygą maszynką. Postanowiliśmy sprawdzić!
Najpierw pokazaliśmy maszynkę, uczesaliśmy włoski i walczyliśmy maszynkę. Bartuś się jej nie bał, więc wsadziliśmy go w krzesełko do karmienia i siup. Było niewygodnie, bo mimo, że Mały uziemiony to opierał się o krzesełko i ciężko było obciąć włoski z tyłu. Wziął więc tatusiek Malucha na kolana i dokończył strzyżenie a dzielny Bartuś grzecznie siedział!
Wyskoczyć jest u niego na 'nie' w sumie to chyba jego ulubione słowo  ( w porównaniu do Leona -jedno z niewielu) po za tym mamy ta-tak, mama, tata, kaka, ba-bach, e-daj. I jeszcze parę drobnych by się znalazło. Zdarzyło mu się powtórzyć oko i ucho, ale tylko raz.
Cały czas mamy problem z chodzeniem po podwórku, wydaje mi się, że nie przepada za butami, więc zaczęłam mu na trochę zakładać w domu. Śmiesznie człapie, ale coraz lepiej nam idzie! Dziś chyba wieczorem pójdziemy do parku oglądać iliminację a niech ma mikołajki.
Oto Bartuś po obcięciu włosków

Już jakiś czas temu weszliśmy w etap samodzielnego jedzenia. Strasznie się przed tym broniłam, bo nie mamy stolika do krzesełka  (dziadek miał poszukać w piwnicy i do tej pory nie poszukał) i miskę muszę trzymać w ręku. No, ale niestety już nie udaje mi się tego unikać gdyż Bartuś na znak protestu zjada kilka łyżek karmiony a potem musi sam i koniec! W sumie to nieźle sobie radzi i większa część z tego co na łyżce trafia do buzi a reszta głównie do śliniaka!  Tak o:



Po za tym od jakiegoś czasu zapominam napisać jakie słodkie daje buziaki  (choć czasem mocno obślinione). Mówię do niego 'daj buzi' a on mnie cmok! Rozpływam się cała.
W ogóle nas dziś dość mocno zaskoczył, bo spał do 9:15 i już w pewnym momencie powtarzałam w duchu 'moje dziecko śpi, jak żyć?' Potem poszliśmy na spacer i trochę pochodził po dworze. Nie był tym faktem zachwycony, ale musi ćwiczyć i rozchodzić te buty.
Na spacerze zdrzemnął się jeszcze  z pół godziny.
Sprawdzałam dziś, jak długo dam radę nie dawać Małemu cycka. Taki trening przed powrotem do pracy i oto od 5 rano do 14:45 czyli prawie 10 godzin daliśmy radę. Cieszy mnie to, bo to oznacza, że Mały da radę, muszę tylko konsekwentnie trzymać się i nie ulegać w międzyczasie.

Jutro wybieramy się z Małym do mamy do pracy. Czeka nas pierwszy raz podróż pociągiem, do wielkiej Warszawy pogadamy z szefostfem, pobawimy się z ciotkami i zerkniemy co da się z mamy biurka ściągnąć. Kiedy zadzwoniłam do kierownika czy mogę przyjechać by zapytać czy moje miejsce wciąż na mnie czeka zaśmiał się i powiedział bym nie zdawała głupich pytań, ale przyjechać musimy. Tak, że bez stresu zrobimy sobie wycieczkę!
Z nowych rzeczy Bartek pokazuje siebie w lustrze co sprawia mu przyjemność, pokazuje wiele postaci w książeczkach. Wyjeliśmy szczebelek w łóżeczku, ale jeszcze nie kuma do końca co i jak. Bardziej wie jak wchodzić niż wychodzić. Zęby cały czas w natarciu czyli noce różne i już chętniej chodzi w butach. Taki skrót zobaczymy co będzie jutro!

Byłam dziś z Bartusiem u siebie w pracy, moi kochani jak zwykle mnie rozczulili. Nie tylko dowiedziałam się, że mój fotel prezesa (największy w całym pokoju i się buja) czeka na mnie, to jeszcze pod ubraną choinką stał prezencik. W środku było autko dla Bartusia i Kinder czekolada która uwielbia! Autko to Tomy- pomoc drogowa, fajny drobiazg, nakręcany albo jadą dwa autka razem albo jedno oddzielnie.
Kolejne zaskoczenie to Koleje Mazowieckie
Na bilet jednorazowy do pracy wydawałam 10.50 a dziś konduktor mówi do mnie, że 6,82! Na co ja zdziwiona, że chyba to jakaś pomyłka, ale nie! To tak zwany bilet rodzinny. Chyba Bartuś powinien jeździć ze mną codziennie do pracy! No i podróż pociągiem na początku się mojemu dziecku nie podobała, sporo ludzi i jakaś taka dziwna sytuacja więc mruczał pod nosem z niezadowolenia a nawet poplynęła mu jedna łza. W drodze powrotnej już było lepiej, bo już zaczął bajerować panie a nawet chwalić się im, że ma ciastko.
No i jakaś taka inna refleksja ani moja rodzinna kochana jedyna Warszawa ani polubiane Legionowo nie są mamie w podróży przyjazne. Otóż podjazdy dla wózków albo zbyt strome albo windy nie działają masakra. Dzięki Bogu są ludzie co w takich sytuacjach pomagają, bo na peronie bez podjazdów i zepsutą windą prawie zachciało mi się płakać. Dzień zaliczam do udanych i nawet zateskniłam za ekipą, która dała mi do zrozumienia, że też za mną tęsknią!

58 tygodni (wczoraj )

Ewidentnie nadchodzą kolejne zęby! Bartuś pół nocy przepłakał aż dałam przeciwbólowy i spał dalej. Od wczoraj jest nieznośny wszędobylski i bardzo cyckowy czyli jak nic zęby.
Ja skończyłam już zamówienia prezentowe i jeszcze parę drobiazgów kupię w sklepach stacjonarnych i koniec.
No i jak narzekałam, że moje dziecko po dworze chodzić nie chce tak chyba przyzwyczaił się do butów i dziś całe nasze podwórko zwiedził pięć razy. Dodam, u nas same nierówności , zero kostki i betonu. Po czym wyciągnął do mnie rączki i poszedł spać w wózku. Po zabawie mamy do prania spodnie, kurtkę, rękawiczki, ale za to dużo frajdy!

Święta, święta, święta...

Mało dziś spaliśmy, ewidentnie nowe zęby w natarciu, ale jeszcze nie zlokalizowałam, które to mi tak dziecko męczą (no bo ja jestem oczywiście wypoczęta). Pocieszam się faktem, że z każdym zębem jesteśmy coraz bliżej końca ząbkowania. Oby nie trafiło się przy tym żadne przeziębienie, bo 22. idziemy na szczepienie.
Uwielbiam świąteczna atmosferę, czuję się wtedy jak dziecko.

Strasznie cicho się tu zrobiło Bartuś ostatnio słabo śpi a ja w głowie powtarzam sobie 'Boże daj mi siły, boczek, ryba, sernik, papier do pakowania' na szczęście lista powtarzana w głowie jest już coraz krótsza. Ja wcale się nie męczę nie wysilam, ja lubię gotować piec i pakować prezenty. Zmusiłam się tylko do posprzątania kuchni. No tego to ja nie lubię! Bartuś chyba był jednak innego zdania. On się świetnie przy sprzątaniu bawił, ja sprzątam on brudzi i tak w kółko Kochany i w sumie próbowałam sobie dziś przypomnieć jak to było kiedyś, jak sprzątałam na święta nie przejmując się czy czegoś nie postawię zbyt nisko, zbyt blisko!
Ostatnio dołączyłam do grupy na Facebooku 'nieperfekcyjne mamy' i czytając posty, cieszę się, że nie tylko ja czasem nie mam sił, że mi się nie chce i nie tylko moje dziecko rozwija się według książkowych norm. Coś jednak nie daje mi spokoju, zrobiłam się totalną mamuśką, ale dobrze mi z tym.
Idę poczytam książkę i podjem czekoladę a co!

-kup mi Sprite - powiedziałam na koniec dnia do tatuśka przez telefon.
To już chyba tylko wypicie całej butelki poprawi mi samopoczucie. Zaczęło się od wczoraj kiedy do kąpieli zdjęłam Małemu pieluszkę. W dużym skrócie na szczęście dziś mieliśmy wizytę u pediatry który stwierdził infekcję dał maści i odroczył szczepienie.
Jak typowa mama odpaliłam internet i przed wizytą nadenerwowałam się o stulejkach, chirurgach i cięciach. Pani doktor była bardzo spokojna i na pytanie jak to się stało odpowiedziała: to chłopiec, odkrył zabawkę i tyle. Zatarł, zainfekował, może zdarzyć się jeszcze nie raz.
Święta ze mnie wyparowały. Niby nic, nie ma temperatury, jest wesoły, ale jednak.
No a teraz trochę pozytywów:
Waga:8500g
Wzrost:78 cm
Czyli:
W ciągu trzech miesięcy przybrał jedynie 450 g, ale urósł 6cm. Ewidentnie idzie w tatuśka, choć nie powiem ja kiedyś też mogłam się figurą pochwalić.
Ostatnio nawet zauważyłam znaczny postęp w rozwoju mowy Bartusia. Mamy: wyraźne Nie! I nieśmiałe tak, wie w którą stronę trzeba przy każdym z tych słów ruszyć główką. Kaczka to zdecydowanie kaka, pokazuje ją w książeczce i jeśli jemu pokaże się kaczkę to powi, że to kaka. Mama i tata widoczne, wyraźne. Mówi i robi papa. Przybiera piątkę i daje cześć. Mówi też da co znaczy daj i jeśli jest głodny to idzie do lodówki a jeśli ma chęć na coś słodkiego to idzie do szafki, gdzie mama ma ukryte tuczące tyłek cuda!
Coś jeszcze miałam napisać ale okazuje się, że ja na smutki kupuje picie a tatusiek konsolę.