Tu-tu
Bułka -buka
Pukać-puka
Mama
Tata
Nie ma
Nie ga- nie gra
Tak
Nie
Ziazia- Zuzia
Babcia- baba
Dziadek- dziadzia
Ciuchcia-Ciuch ciuch
Pies robi łołoło
Zegarek- cyk cyk cyk
Samochód-ato
Auto robi brum brum
Halo-ała
Ucho-ała
Oko
Kuku
Kaczka-kaka

Papa (potrafi otworzyć drzwi do przedpokoju i mówi wtedy papa)
Buba-huśtawka
Lubi przelewać, nalewać, zakręcać, odkręcać. No a wczoraj na zakupach zorientowałam się, że nie mam portfela, bo mam dwie torebki, do pracy i na zakuoy a mój syn otwiera sobie, bo suwaki to żaden problem i przekłada z jednej do drugiej moje rzeczy.
Lubi zjeżdżalnie i spacery na nóżkach. Jego niechęć do chodzenia nie wynika z problemem z chodzeniem, ale z tego, że jest bardzo wstydliwy i kiedy widzi kogoś obcego od razu chce do mnie na ręce. Jednak spacerów na nogach mamy coraz więcej na koncie.
Lubi się całować, przytulać i upomina się o czułości gdy ma na nie ochotę.
Wchodzi na krzesła w kuchni i wygląda sobie przez okno co mnie przyprawia o zawał serca. Ślicznie bawi się samochodami i wtedy rozczulam się jaki fajny chłopak mi rośnie i wtedy sobie myślę, że wzór taty jest bardzo potrzebny w życiu chłopca.
Co do mnie to zdjeli mi gips, ręka powoli nabiera sprawności i w przyszłym tygodniu wracam do pracy, choć przekonałam się, że uwielbiam siedzieć z Małym w domu choć może dlatego, że miałam oddech w pracy, którą też lubię.
Co do taty? Cieszymy tym co jest nam dane. Tata zapisany do wielu lekarzy i myślę, że po świętach będziemy mieć pełny obraz leczenia. Każdy z nas (tata chyba najbardziej)  ma różne nastroje i jego dnia jesteśmy pełni nadziei a drugiego boimy się najgorszego.
Pewnie miałam napisać jeszcze ze sto rzeczy o moim dziecku, bo to jego pamiętnik, ale jak zwykle zapomniałam

17 miesięcy!!! ile tygodni? Nie mam pojęcia! Wiem, że Bartuś jest bardzo słodkim małym chłopcem! Kocham!

Moje dziecko ostatnio mnie rozbraja. Tak szybko pochłania nowe rzeczy. Przybija piątkę i daje siema (podanie ręki). Siedząc w wanience myje rączki, buzię i nóżki. Nawet kiedy tata wycierał go ręcznikiem i to jeszcze mył rączki a kiedy mu powiedział, że już są czyste to powiedział, że 'nie' i dalej udawał, że myje.
Po za tym wchodzi na wszystko, na krzesła i inne rzeczy na które wejść można.
Chłonie słowa, jest jak gąbka. Staje się coraz bardziej samodzielny, czuje się swobodnie na podwórku i chętnie bawi wszystkimi zabawkami. Do wiaderka zbiera wszystkie znalezione 'skarby'. Uwielbia zabawki do ciągnięcia i ma takiego smoka na patyku (pchacza) wszystko z czym można biegać.
Kupiliśmy mu na zbliżające się imieniny wózko- rowerek. Nie mogliśmy się zdecydować aż w końcu podjęliśmy decyzję. Mam nadzieje, że na czas lata zastapi nam wózek i będzie zachęcał do nauki jazdy na rowerze.
W sumie to już przesypia całe noce. Budzi się tylko przed moim budzikiem by zjeść cycy zanim mama wyjdzie do pracy. Nie płacze już, dobrze wie, że mama wychodzi a on zostaje z tatą.
Ostatnio zauważyłam dolną czwórkę przebitą i druga w natarciu a dwójki cały czas się nie pojawiły czyli moje dziecko ma uzębienie w kratkę.
Normalnie nie wierzę, że niedługo, strzeli nam półtora roku!
No i kochane gdybym już się nie odezwała, życzę Wam wesołych i zdrowych świąt!

Wiosny nie widać. Ukrywa się, bo zobaczyła, że mamy nowy rowerek. Chłody nam jednak nie straszne! 
Bartuś codziennie zaskakuje nas czymś nowym. Mamy za sobą pierwsze zdanie: Ania puka (jego ciocia zbijała mięso na kotlety ).  Po za tym pojawia się coraz więcej nowych słów, które ciężko jest spamietać. Do tego nauczył się otwierać drzwi. Staje na palcach i łapie za klamkę. Polubił nabiał i dzielnie wyjada mój serek wiejski. Mama na diecie widać efekty więc trwam- jeszcze długa droga przede mną.
Tata jest bardzo chory, gaśnie z dnia na dzień. Ma rzadką postać chłoniaka. Mam nadzieję, że coś się ruszy z leczeniem w przyszłym tygodniu.
Nie mam czasu pisać, co jakiś czas zaglądam i komentuję. Teraz wszystko się kręci wokół taty i Bartusia. Telefony, lekarze, praca, dom.
 

Oto my
Bartuś 18 miesięcy. Półtora roku zleciało. Jestem mamą Małego chłopca, który czasem ma więcej do powiedzenia niż jestem w stanie zrozumieć.
Ja:
8 kilo lżejsza, ale jeszcze do celu brakuje. Choć to mój wielki osobisty sukces.
Tatusiek i ja
Czyli nasza 15 rocznica i nie wyobrażam sobie by nie było kolejnych 15 lub nawet 30. Kocham go mocno.
Mój tata:
Diagnoza chłoniak, ma za sobą pierwszą chemię. Cudowni lekarze z Centrum Onkologii dali nam wiele siły i nadziei.
Chciałabym na belly bywać częściej, ale ostatnio dużo się u mnie dzieję, ale myślę o was kochane i kibicuje wam w każdej kwestii!

Mały codziennie mnie zadziwia. Depcze gdzie tylko się da. Nauczył się wchodzić na zjeżdżalnie w ogródku i jak zacznie zjeżdżać to nie ma dziecka. Tylko tak biega do okoła. W ogóle ma jakąś wielką satysfakcję z chodzenia po schodach i kiedy próbuje to przyspieszyć biorąc go na ręce to się złości.
Ubiera się sam, co prawda często tył na przód, ale daje radę. Wiele rozumie, jak mówię skarpetki wyciąga nóżki i daje założyć. Jak mówię jeszcze czapka to bierze i zakłada na główkę. Kiedy wchodzimy do domu to od razu odpina rzepy i zdejmuje buty.
Nauczył się odkładać wszystko na miejsce i nie mam porozrzucanych zabawek w całym domu. Śmieci wyrzuca do kosza, nawet te niewidzialne . Dalej lubi jeździć w wózku co w sumie bardzo mnie cieszy, bo na dłuższe trasy nie mam z nim problemu.
W słowniku mamy coraz więcej słów a najbardziej śmieszy mnie kiedy mówię 'o jest kupa' a on 'o fu!'. Co do pieluchy to tylko słyszy o zmianie i zaraz ucieka. W ogóle zmiana pieluchy jest bardzo trudna. Sam już chusteczkami wyciera buzię i rączki i nosek a nawet pupę przy zmianie pieluchy.
Ostatnio przez cały tydzień byłam w domu i poczułam się jakbym miała noworodka w domu tylko słyszałam 'cyca'. Dobrze, że jestem w pracy to trochę odpocznę .
Lubi tramwaje i autobusy. Kiedy je widzi to staje, pokazuje palcem i krzyczy 'jedzieeeeeee' po za tym każdy zobaczony samochód zostaje podsumowany stwierdzeniem 'auto brrr'. Taki typowy z niego facet co lubi samochody i biega za piłką. Ostatnio mówił do mnie 'pu, pu,  pu' i nie wiedziałam o co chodzi póki nie zobaczył swojego zdjęcia z balonem i krzyknął 'pu!'
Taki to oto mój synek:
 

Tata zmarł 14.05.2017, teraz układamy nasze życie na nowo. Myślę o Was i niedługo wrócę, na wszystko potrzebny jest czas.

kochane dziękuję za słowa wsparcia. Wiele dla mnie znaczą!
Jeśli chodzi o Małego to rośnie i ostatnio w jego słowniku pojawiło się 'tak' i rzadziej jest na 'nie'. Fajnie przesypia noce i dalej jest cycochem na potęgę!
Spędzamy razem dużo czasu. Opowiadam mu o dziadku, za którym bardzo tęskni, bo gdy tylko jesteśmy w domu mojej mamy prosi by podać mu z półki zdjęcie, na którym jest z moim tatą. Mały nie będzie Go pamiętał i to boli mnie najbardziej!
Obecnie zastanawiamy się nad kupnem huśtawki ogrodowej, bo bardzo lubi 'bube' a potrzebujemy coś stabilnego na stelażu. Niedługo dzień dziecka, więc okazja jest. Uwielbia zabawę na podwórku, dobrze, że pogoda zaczyna nam dopisywać!
Jest energiczny wszędzie go pełno, uwielbia samochody i psy a jak wodzi autobus czy tramwaj to krzyczy 'jedzie' i aż piszczy z radości.
Mnie jest obecnie 9 kg mniej, jestem dumna ze swojej przemiany, ale brnę dalej dla taty, który wierzył w zdrowe odżywianie i produkty antyrakowe, choć lubił podjadać. Myślę o nim cały czas, ale wierzę, że jest w innym, lepszym miejscu.
Mój tata przed śmiercią chciał mieć jeszcze pieska, został zamówiony, dlatego od przyszłego tygodnia moja mama będzie miała kumpla.
Tak jak powiedziałam układamy nasz świat na nowo!

W związku z tym, że czas pędzi nieubłaganie a ja coraz częściej przekonuję się o tym, że mieszkamy w domu z małym człowiekiem. Nie jakimś tam niemowlakiem, Małym Wielkim chłopcem. Wczoraj dzień był pełen niespodzianek, niespodziewanych niespodzianek. Niby jakiś tam prezent zamówiłam, niby coś miało być, ale pewnie nie dojdzie. I tak oto rano dostałam smsa, że mata wodna jest już do odbioru w punkcie, a że pod pracą to na szybko hyc i prezent już jest.

Jakie było moje zdziwienie kiedy za moment zadzwonił kurier, że ma dla mnie paczkę i jeśli mi to nie przeszkadza przerzuci przez bramę! No tej paczki się nie spodziewałam a w środku Bartuś znalazł czapkę z daszkiem z autami i kocyk! U nas w nocy przy upałach jest nie do wytrzymania a ja nie mogę patrzeć, że śpi taki odkryty więc kupiłam cienki kocyk. Oj kochane, nie jakiś tam kocyk tylko z minionkiem, Bebu je uwielbia! Kocyk wywołał wielką radość! No i jakby tego było mało to poszłam wczoraj do CCC z zamiarem kupienia sobie butów i jak to z mamami bywa wyszłam z trampeczkami z autami, które będą świetnie pasować do czapki.

No i wieczór spędziliśmy na sali zabaw i tam oto okazało się, że moje dziecko bawiło się świetnie, czuł się tak dobrze, że nawet nie zwracał uwagi czy jestem w pobliżu. Co jakiś czas tylko mnie wołał by pokazać mi co on teraz fajnego ma i jak się dobrze bawi! Potem przyjechał po nas tata i pokazał mu ile w tym miejscu jest zabawy a wieczorem padł ze zmęczenia i nadmiaru wrażeń!

Kurka wodna znów mnie wcięło, ale powiem, że żaden rok mi jeszcze tyle nie dokopał co obecny 2017!
Teraz przechodzimy 'bostonkę' i taki oto prezent jakieś dziecko podarowało mojemu na dzień dziecka.
Mamy za sobą dwa dni wysokiej 40 stopniowej gorączki i dzięki Pani doktor co wg. mojej mamy ma 'nieuczesane myśli podobnie jak włosy' udało nam się uniknąć wielkiej wysypki i długiej wysokiej temperatury. Pani doktor super postawiła diagnozę od razu zleciła odpowiednie leki i badania laboratoryjne, które potwierdziły diagnozę. Nie ukrywam, że i moja spostrzegawczość i dokładny opis objawów pomógł Pani doktor.
Bartuś zdrowieje i jeszcze kochane ciekawostka temperatura rosła z minuty na minutę i ibuprofen nie pomógł, jedynie paracetamol. Strach mnie obleciał kiedy musiałam odczekać czas na podanie kolejnej dawki leku przeciw gorączkowego.
Po za tym powoli idziemy do przodu. Ja wciąż pracuję nad sobą (-11kg) polubiłam siebie, już nie muszę zrzucać, ale jeszcze trochę chce a dieta dobrze wpływa na moje samopoczucie. Lubię być fit i patrzeć na siebie w lustrze.
Jesteśmy rodziną mamy siebie i kochamy się doceniamy dany nam czas, bo kiedyś może nam go zabraknąć!